SXSW2024

(Door Michiel Berger)

Een van de aardigste praatjes op SXSW was voor mij die van Josh Klein, CEO van Indigometrics, dat zich richt op meetbaar maken van processen op het werk. De kern van zijn verhaal is: Generatieve AI is een heel ander gereedschap dan wat we kennen, en het is belangrijk om juist dat nieuwe te ontdekken en in te zetten. Hoe, dat legt hij uit.

Orthogonaal kijken

Orthogonaal betekent loodrecht. Als je AI gaat bekijken vanuit de processen die je kent zal je ontdekken dat je die kan verbeteren, versnellen, efficiënter kan maken. Niks mis mee, maar met generatieve AI is het mogelijk heel nieuwe werkwijzen te ontwikkelen. Dat is de kern van het orthogonale kijken: bekijk problemen en oplossingen niet vanuit de rechte lijn benadering die je gewend bent, maar gebruik de creatieve mogelijkheden. Daar zitten een aantal belangrijke kenmerken aan:

•  Generatieve AI is elke keer anders, in tegenstelling tot traditionele processen waarbij de uitvoer volledig afhangt van de invoer. Dit betekent dat het meer een verkenning of conversatie is en je soms meerdere malen moet proberen tot je het juiste resultaat krijgt.
• Een chatbot of basis van generatieve AI voelt soms erg menselijk. Dit is vaak goed maar soms ook gevaarlijk. Het voorbeeld van Air Canada kwam ter sprake waarbij de AI een product verzon, en een voorbeeld over een website over eetstoornissen waarbij de nieuwe chatbot iemand advies gaf om op dieet te gaan. Als het klinkt als een mens, gelooft men dit eerder. Dit is dus een risico en je moet goed en grondig testen om dit soort schade te voorkomen; zie ook het punt hier boven.
• Een interne kennisbank kan dankzij AI veel sneller en sterker leren dan vroeger, door juist de interne experts de veel voorkomende vragen te beantwoorden. Indigometrics gebruikt daarvoor een 'proxy', dat kan kijken naar welke vragen er gesteld worden en welke antwoorden er komen. Op die manier kan je snel komen tot de meest nuttige content.
• De toegankelijkheid van generatieve AI zorgt er voor dat iedereen er mee kan werken, en het dus ook makkelijk is om een team samen te stellen met heel diverse achtergronden. Maak hier gebruik van.
• Werving met generatieve AI: In plaats van de traditionele vragenlijstjes voor kandidaten gebruiken ze AI om heel andere en onconventionele vragen te stellen. Daarmee konden ze makkelijker de diverse skills en talenten van kandidaten ontdekken. 

Menselijkheid

Met generatieve AI kan je op een fundamenteel nieuwe manier met technologie werken, en die gebruiken om de processen juist naar je eigen waardes in te richten. Het kan je ook helpen om die nieuwe processen te vinden, doordat je er zelf op een creatieve manier mee kan werken. Het is een unieke nieuwe manier voor het zoeken van nieuwe oplossingen. 

Zelf heb ik gewerkt met heel wat HR systemen en werkwijzen en ik kan je zeggen: Ik wou dat er toen ook generatieve AI was. Vaak dwingen die systemen je te werken volgens hun voorgeschreven proces, zeer rechtlijnig en gericht op "meer van hetzelfde". Applicant Tracking Systems voelen soms echt als een lopende band, met standaard testjes en vragen. 

Dankzij generatieve AI kan je dit nu anders aanpakken:

1. Niet lineair denken: Je kan nu op een heel andere manier naar problemen gaan kijken dan de 'efficiënte' manier die je gewend bent. 
2. Mens centraal: AI is uniek in hoe het kan begrijpen, en de meer menselijke interactie maakt heel nieuwe processen mogelijk
3. Verkennen en innoveren: De tool is creatief en kan je heel nieuwe ideeën laten ontdekken en verkennen. Gebruik die dialoog-functie. 
4. Menselijke waardes: Juist omdat je meer kanten op kan is het belangrijk om goed te controleren of je het eens bent met het resultaat. Technisch kan het goed werken, maar is het resultaat ook wat je nastreeft? 

Deze nieuwe mogelijkheden zijn volgens mij een mooie weergave van waar hij bij SXSW24 om ging: Hoe kunnen we deze nieuwe mogelijkheden van generatieve AI inzetten om juist meer menselijk te worden, echt nieuwe dingen gaan doen, en de ouderwetse "IT gedomineerde" werkwijze omver te gooien. 

1. Advies over liefde, hoe belangrijk het was om liefde altijd te laten spreken.
   
2. Advies over geld, maar vooral geld als instrument om meer tijd voor mooie en liefdevolle ervaringen te hebben.
3. Advies om jezelf te zijn en te blijven, en je niet langer druk te maken over hoe anderen over je denken.
   
4. De geruststelling dat alles uiteindelijk goed komt. Dat zelfs momenten van intens verdriet en angst weer overgaan.
   

Door: Gerson Veenstra

Sinds 2011 kom ik bij South by Southwest en ik doe ook al zo lang ik weet mee aan het gezamenlijke blog van Nederlanders. Een initiatief van Erwin Blom. Vooraf zeg ik altijd: ik weet nog niet of ik ga schrijven, ik ben er vooral om dingen op te nemen en te leren, dus ik zie wel. Maar ook elke keer kom ik vanzelf in een soort flow en schrijf ik wat ik kan. Schrijven is voor mij ook een goede manier om informatie sneller te verwerken en beter op te nemen. En daar gebruik ik sinds vorig jaar ook AI bij. 

Daar zat ik dan op dag 2 tijdens de presentatie van Amy Webb. Helemaal voorbereid om er zo snel mogelijk een verslag te maken, omdat ik weet dat er behoefte aan is en zij elk jaar een van de meest gewaardeerde sprekers is. Niet in de laatste plaats omdat ze de boodschap heel goed kan overbrengen. Heb je haar gezien, dan heb je het gevoel: o ja, dit staat er te gebeuren. En plotseling raakte ik volledig in paniek. 

Live transcript bij sessies

Nieuw dit jaar was dat er een steengoede live transcriptie was in de grotere zalen. Die kun je meelezen op het scherm, maar ook aanklikken bij de beschrijving van de sessie op de website van SXSW. En waar ik de eerste dag achter was gekomen, is dat als ik dat aan het begin van de sessie aanklikte, ik aan het eind het hele transcript kon opslaan. Meteen een totaal uitgeschreven sessie dus. In het Engels, dat wel. Hoe handig is dat? Met een transcript kun je veel, zeker in combinatie met AI.

Je gooit het transcript in ChatGPT en met een paar prompts heb je een aardige samenvatting van de sessie. En combineer je het met je aantekeningen, dan kom je nog wel wat verder dan redelijk. Maar het wordt nooit zoals het zou worden als je het helemaal zelf schrijft. En bam, daar heb je de reden dat ik in paniek raakte. Want bij Amy wou ik geen redelijk of iets beter dan redelijk verhaal. Ik wilde een ‘eigen’ verslag. Zoals ik dat tot nu toe altijd deed en wat me ook altijd lukt. 

De valkuil

Mijn blogs zijn geen uitgebreide analyses of doorwrochte journalistieke producties, het zijn verslagen. Ik schrijf wat ik hoor, vat samen, leid in en voeg hier en daar wat observaties toe. Niet meer en niet minder. En mijn stelregel is: publiceren voor de volgende sessie begint. Je hebt tussen de sessies een halfuur. Soms lukt dat, soms heb ik net wat langer nodig. Maar ik wil er niet te lang over doen, omdat ik er anders onrustig van word en het ten koste gaat van de volgende sessies. 

Maar ja, heb jij wel eens een verhaal gemaakt op basis van een transcript van een intensief inhoudelijk gesprek van een uur? Dat kost tijd. Veel tijd. En die tijd heb ik niet. “Maar dan gebruik je toch ChatGPT”, hoor ik je denken. Ja, maar dan krijg is dus een redelijk, tot iets beter dan redelijk verhaal. Het probleem was dus dat ik in mijn achterhoofd wist: ik heb een transcript. Ik had iets om op terug te vallen, waardoor ik minder actief ging meeschrijven. Het moment dat de paniek toesloeg, was het moment dat ik me realiseerde: als ik zo doorga, komt er niet snel een verhaal. 

Hoe je ChatGPT toch kunt gebruiken

Als ik er aan terugdenk, voelt het alsof ik de helft van de sessie heb gemist omdat ik even niet wist wat ik moest. Ik denk eigenlijk dat het maar een paar seconden waren. Er was maar één oplossing mogelijk: gewoon doen wat ik altijd deed. Goed meeschrijven dus, zonder te vertrouwen op het transcript dat ik ook had. Is AI dan helemaal niet bruikbaar? O zeker wel! ChatGPT staat constant open. Bij zo’n sessie is het super handig om terwijl je schrijft simpele opdrachten te geven, zoals vertalingen van woorden waar je even niet zo snel op komt, of eenvoudige uitleg van termen die je misschien wel kent, maar niet per se dagelijks gebruikt. 

Terwijl ChatGPT dat voor jou doet, kun jij gewoon verder. Geeft dat dan geen onrust, vraag je je misschien af? Nee, integendeel. Het geeft juist rust. Het kost normaal best even tijd om sommige woorden goed te vertalen of dingen uit te leggen. Die tijd heb je eigenlijk niet, want ondertussen gaat de presentatie gewoon door. Nu wist ik: geen zorgen, dit wordt voor me gedaan. Een hele waardevolle toevoeging dus. 

Transparant zijn is geen keuze

Het verslag over de sessie van Amy Webb stond relatief snel na de sessie online. Nogmaals: geen uitgebreide analyse, maar gewoon een verslag van wat ze vertelde in mijn eigen woorden. De manier waarop ik ChatGPT er bij had gebruikt, was voor mij geen reden dat apart te benoemen. Dat heb ik bij een aantal andere blogs wel gedaan. Op verschillende manieren. Soms alleen bij een uitlegblokje, waar ik dan bij vermeldde dat het door ChatGPT was gemaakt, soms met de tekst ‘met hulp van ChatGPT’ als ik er meer mee gedaan had en soms ‘met grote hulp van ChatGPT’ als het vrijwel helemaal door ChatGPT geschreven was. 

Dat ik er transparant over moet zijn, is voor mij overduidelijk. De manier waarop is soms nog een beetje zoeken. Waar ik van uitga is steeds: ik wil niemand voor de gek houden, het moet voor lezers duidelijk zijn wat mijn eigen rol is geweest en waar ik hulp bij gehad heb. Zo doe ik dat ook als iemand beeldmateriaal aanlevert dat ik mag gebruiken. Credits voor wie de credits verdient. En niet om het wit te wassen. Ik blijf zelf verantwoordelijk voor wat ik publiceer. 

Afweging te maken

Zoals je kunt lezen, heb ik dus ook blogs gepubliceerd die vrijwel geheel door ChatGPT zijn gemaakt. Dat is misschien tegenstrijdig met wat ik eerder aangaf, dat ik het beter vind om het zelf te doen. Snap ik. Maar de informatiedichtheid tijdens SXSW is enorm hoog. Je hebt elke dag de mogelijkheid om 5 sessies van een uur bij te wonen (je kunt elk uur kiezen uit tientallen verschillende), met pauzes van een halfuur. Ze noemden mij deze editie ‘Mister Ballroom D’, omdat ik op sommige dagen van ‘s ochtends vroeg tot het eind van de middag in dezelfde zaal te vinden was, waarbij ik alleen af en toe een plaspauze nam en heen en weer rende voor koffie. 

De ene sessie is boeiender dan de andere, logisch ook. En dat geldt dan ook voor mij als ik moet kiezen waar ik verslagen van maak. Maar waar ik er eerder dan voor zou kiezen om ergens geen verslag van te maken, kan ik er nu generatieve AI voor inzetten. Soms alleen op basis van mijn aantekeningen, soms alleen op basis van het transcript (en had ik die niet, dan kon ik die een dag later alsnog maken met behulp van de audio van de sessie), meestal met een combinatie van beide. Voor spraak naar tekst gebruik ik de tool EuroVOX van de EBU, voor tekst gebruikte ik in de meeste gevallen de GPT ‘Write for me’ voor van ChatGPT. 

Snelkookpan

Goed om te weten: ik heb een betaald (Teams-)account. Je vraagt je misschien af waarom dat relevant is om te weten. Maar met een betaald account heb je voordelen. Je kunt een beter taalmodel gebruiken en je hebt GPT’s tot je beschikking. Met het Teams-account komt daar nog een extra groot voordeel bij, dat is dat je bijna nooit tegen een limiet aanloopt. Hele lappen transcript, prompt na prompt, afbeeldingen, je kunt gewoon doorgaan. Bij andere accounts kan dat niet, wat toch een behoorlijk grote beperking kan zijn. 

Toen ik Erwin Blom deze week sprak, vertelde ik dat deze tijd in Austin voor mij voelde als een snelkookpan. Natuurlijk heb ik het afgelopen jaar geregeld gebruikgemaakt van AI, maar de tijd die je er dan in kunt steken om beter te worden is beperkt. Het normale werk gaat ook gewoon door zeg maar. Ik heb nog geen GPT gemaakt die mij kan vervangen. Niet dat ik dat wil trouwens. Maar door het echt te doen op zo’n intensieve manier als deze week, was goed voor de leercurve. 

Prompten moet je leren

AI gebruiken is leren praten met de computer. Je hoeft geen softwareontwikkelaar te zijn of code te kennen, maar je moet wel leren prompten. Dus op welke manieren je opdrachten moet geven om een resultaat te krijgen waar je echt wat mee kunt. Daar word je beter in door het vaker te doen. Je leert wat er kan en misschien wel belangrijker: ook wat er niet kan. Verwacht dus vooral geen toptekst die misschien wel beter is dan je zelf zou kunnen maken. Maar alsnog heb ik er veel tijd mee bespaard. 

Waar AI heel goed bij kan helpen bijvoorbeeld is op basis van jouw input een opzet maken voor een verhaal. Dus niet meteen een heel artikel, maar de structuur. Als je goed aangeeft wat je verwacht, is dat meestal heel bruikbaar. Daar gaat normaal vaak best veel tijd in zitten. Ik zeg niet dat het dan meteen de allerbeste opzet is en je zelf geen betere kunt maken als je er de tijd voor neemt, maar in het razendsnelle tempo waarin AI het doet, wordt het je wel makkelijker gemaakt.  

Waar je op moet letten

Als je eenmaal zo’n opzet hebt, kun je twee dingen doen. Zelf invullen zodat het een artikel wordt, of ook daar AI voor inzetten. Dat laatste heb ik een paar keer gedaan bij sessies waarvan ik dacht: normaal misschien geen verslag waard, maar nu ik toch alle info paraat heb en technologie kan inzetten om er wat van te maken, waarom niet? Meestal heb ik trouwens wel meerdere prompts nodig om tot een acceptabel resultaat te komen. Daarna is het dan een kwestie van nalopen, controleren op feitelijke juistheid en de tekst hier en daar wat mooier maken. 

Een paar dingetjes om rekening mee te houden: 

• OpenAI werkt niet met Nederlandse taalmodellen. Er zitten dus altijd vertaalmomenten tussen de verschillende stappen in het proces als je in het Nederlands prompt en Nederlandse output wil. Je kunt wel talen door elkaar gebruiken. Dus Nederlandse aantekeningen met een Engels transcript is geen probleem. Je krijgt hier en daar soms wel te maken met ‘lost in translation’. Goed om daar alert op te zijn. 
• Voor het maken van het transcript is natuurlijk ook AI gebruikt: spraak naar tekst. Hoewel die echt goed was en vaak zelfs de namen die genoemd werden goed weergaf, zaten er ook fouten in. Je moet je daar bewust van zijn op het moment dat je dat als basis voor je uiteindelijke output gebruikt. Goed om zelf dus aantekeningen te blijven maken en daar op te vertrouwen. 
• Prompten is trial and error. En hoe meer informatie je meegeeft in je prompt, hoe meer de output wordt zoals jij wil. Geef dus niet meteen op als het de eerste keer tegenvalt. Wat altijd goed is om mee te geven, is wat voor soort tekst je wil, op welk taalniveau (ik ga altijd uit van B1 en dat kun je dus ook in je prompt stoppen), welke rol de AI moet aannemen en welke informatie er gebruikt mag worden. Dat laatste is best cruciaal. Als je er niet duidelijk over bent, kan de AI ook ‘eigen’ informatie toevoegen. Dat wil je in principe waarschijnlijk liever niet. Wat ook nog wel een goeie is, is aangeven dat de AI niet mag overdrijven, maar feitelijk moet blijven. Elke keer ‘het bruisende SXSW’ verveelt nogal. 
• Stel dat je toch niet de output krijgt die je wil, kun je de AI ook om hulp vragen. Dat klinkt misschien gek, maar je kunt prima vragen wat je in je prompt moet zetten om een bepaalde uitkomst te krijgen. Wat ik bijvoorbeeld heel vaak doe is na het eindresultaat nog vragen: “Welke prompt had ik in eerste instantie moeten maken om deze uitkomst te krijgen?” Het antwoord dat je dan krijgt is ontzettend leerzaam. En vaak kom je dan ook al tot de conclusie: dit was me in één prompt nooit gelukt. 

Voorbeeld-prompts

Te illustratie hieronder de zeven (!) prompts die ik heb gebruikt om uiteindelijk tot dit verhaal te komen en een achtste om duidelijk te maken hoe het met 1 prompt had gekund (=illusie): 

1. Kun je hier een opzet voor maken voor een artikel? [plak aantekeningen en transcript]
2. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed. -> Ik was niet tevreden
3. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed.  Wees uitgebreid bij het invullen. Het mogen ook 3000 woorden worden in totaal. Liever dat je wat uitgebreider schrijft, dan te veel samenvat. Dus graag de voorbeelden uitgebreid beschrijven, maar ook de theorie achter de punten die genoemd worden. Ga de diepte in. 
4. Wat is een goede titel voor dit verhaal, waarbij je ook SEO meeweegt? Geef meerdere opties.
5. Schrijf er nu nog een kort intro voor dat goed zou kunnen werken op LinkedIn. Begin met een vraag. hou het kort, maar prikkelend. -> Ik was niet tevreden
6. Nog een keer, maar nu zonder te dubbelen met het intro van het artikel en korter. Ook geen hashtags
7. Controleer op spelfouten: [ plak hier de hele tekst van het artikel]
8. Welke prompt had ik in eerste instantie moeten geven om tot dit eindresultaat te komen? 

'De ultieme prompt voor dit verhaal':

"Kun je een uitgebreid, toegankelijk en inspirerend artikel schrijven voor een breed publiek, gebaseerd op de ideeën van Charles Duhigg over effectieve communicatie? Het artikel moet de essentie van Duhigg's benadering van communicatie vastleggen, met speciale aandacht voor hoe we dieper kunnen verbinden met mensen om ons heen door het herkennen van de soorten gesprekken die we voeren en het belang van 'diepe vragen'. Voeg aansprekende voorbeelden toe uit Duhigg's werk of presentaties, zoals zijn persoonlijke verhaal over miscommunicatie met zijn vrouw, het gebruik van diepe vragen in de medische praktijk, en NASA's selectieproces voor astronauten op basis van emotionele intelligentie. Zorg voor een sectie met praktische tips die lezers kunnen toepassen om hun eigen communicatievaardigheden te verbeteren. Het artikel moet gemakkelijk te lezen zijn, met een vriendelijke en uitnodigende toon, en geschikt voor publicatie op platforms zoals LinkedIn."

Concluderend 

Heeft AI mij deze SXSW geholpen? Op die vraag kan ik volmondig ja zeggen. Niet alleen heeft het me tijd bespaard, het heeft er ook voor gezorgd dat ik meer kon publiceren dan anders. Publicaties waar ik volledig achter sta. En omdat ik er zoveel mee gewerkt heb, ben ik weer heel wat wijzer geworden. Niet alleen van de inhoud, maar ook van het gewoon doen. Dat is dan ook mijn advies aan iedereen: probeer het uit! Ervaar zelf wat er wel en niet kan, wat je wel en niet wil, vorm er een oordeel over en praat erover. Met je collega’s in je team, met je leidinggevende en je kennissen. Wie niet meekomt, loopt een risico. We hebben een verantwoordelijkheid om te proberen dat te voorkomen. 

Wil je ook jouw ervaringen en/of tips delen? Leuk! Samen weten we meer. Voeg ze vooral toe in de comments! Geldt uiteraard ook voor aanvullende vragen. 

Door Gerard Dielessen

‘The gym is not sustainable.’ Dan Buettner jr. had niet veel tijd nodig om de knuppel maar meteen even in het hoenderhok te ketsen. Al na een paar seconden deed hij veel mensen schrikken tijdens de SXSW sessie ‘Longevity Cities, Optimal Evironments for Healthy Aging.’ 

De zoon van de oprichter van The Blue Zones is van mening dat omgeving bepalend is voor iemand op structureel gezond te leven. Want: ‘Individuele discipline is niet duurzaam.’ Volgens Buettner gaan mensen pas echt gezonder leven als de omgeving waarin ze wonen hen daar als het ware daartoe dwingt. Het gaat om de juiste keuze-architectuur, zodat gezonde keuzes heel vanzelfsprekend zijn om te nemen. Punt. Aldus Buettner Jr.

Nu heeft hij inderdaad wel een punt. Uit onderzoek van niet eens zo lang geleden bleek dat een gemiddeld lidmaatschap van een sportschool zeven maanden duurt en dat van een sportvereniging zeven jaar. De sociale samenhang op een sportvereniging, de onderlinge verbondenheid door samen in een team te sporten, de gezelligheid in het clubhuis en de trots om samen lid te zijn van je cluppie. Ik herken het wel. Ik heb zelf ook wel eens een abonnement gehad bij een sportschool. Je komt, doet je ding (al dan niet in een groep) en je gaat. Na een paar maanden denk je: is dit het nu? Exit. Lid zijn van een vereniging is toch een geheel andere beleving omdat je daar deel uitmaakt van een sociale omgeving waar je graag bij wil horen. Vaak een aantrekkelijke subcultuur waar je je thuis voelt.

Je zit daar met vele anderen zo’n beetje in je eigen duurzamen Blue Zone. 

Mentale en fysieke gezondheid

Er zijn tijdens SXSW24 opvallend veel bijeenkomsten die aandacht besteden aan (mentale) gezondheid. Niet zo raar, want de technologisering en digitalisering van de samenleving biedt allerlei voordelen, maar eist ook zijn fysieke en mentale tol. Digitale overbelasting veroorzaakt bij veel mensen stress, angst en slaapproblemen. Sociale isolatie is ook zo’n ding. Het overmatige gebruik van technologie kan, vooral bij jongeren, sociale isolatie in de hand werken omdat ze veel tijd online doorbrengen en daardoor veel minder tijd besteden aan persoonlijke interacties. Eenzaamheid dus. Verslaving is ook zo’n ding. Overmatig gebruik van technologie en digitale media kan leiden tot gedragsverslavingen, zoals intertnetverslaving, gaming verslaving en social-mediaverslaving, wat volgens de deskundigen directe negatieve gevolgen heeft voor zowel de fysieke als mentale gezondheid. 

Zelf kun je daar natuurlijk wel wat passende maatregelen tegenover zetten. Het komt dan wel op je individuele discipline aan. Waar dan Buettner dus zo zijn twijfels over heeft. Maar goed, dan kun je toch denken aan: het beperken van schermtijd, regelmatig pauzes nemen, een goede ergonomische werkplek inrichten en ervoor zorgen dat je niet teveel wordt blootgesteld aan blauw ligt, vooral voor het slapen gaan. 

En heel belangrijk: maak tijd vrij voor voldoende lichaamsbeweging om die zogenoemde ‘sedentaire’ levensstijl tegen te gaan door veel meer te gaan wandelen, fietsen. Ga vooral meer sporten of bewegen. Dat helpt. Ook is een ‘digitale detox’ een goed idee. De geleerden zijn ervan overtuigd dat je regelmatig periodes moet inplannen zonder technologie. Ga offline en maak tijd vrij om te lezen, je hobby weer op te pakken en ga eens met mensen praten. Of neem een hond, waardoor je wordt gedwongen om iedere dag een stukje te wandelen. Ik schreef daar deze week eerder over. 

Allemaal individuele acties. Dat wel. Samen met de andere panelleden van ‘Longevity Cities, Optimal Evironments for Healthy Aging’, ziet Buettner veel meer heil in het aanpassen van onze steden. Onze dagelijkse woon- en leefomgeving, zoals hij met zijn vader heeft gedaan in de Blue Zones. Daar is op Netflix overigens een uitstekende documentaireserie over te zien, gemaakt door de grote Dan Buettner zelf. Maar dat terzijde. 

Binnen korte tijd leeft meer dan zeventig procent van de wereldbevolking in verstedelijkte gebieden. Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat iedereen in een stad binnen 50 minuten wandelen alle belangrijke bestemmingen kan bereiken, zo vinden de panelleden. 

Zorg voor goede trottoirs, zodat mensen veilig kunnen wandelen, zei Marc Freedman van GoGenerate. En op somminge plekken moeten die wandelgebieden ook worden overdekt, zodat mensen niet in de verleiding komen om toch de auto te pakken als het regent.

Oosterbeek

Bij dit voorbeeld moet ik denken aan een situatie in mijn eigen woonomgeving wat niet helemaal is uitgepakt zoals Freedman en Buettner dat voor zich zien. In Oosterbeek, waar ik woon, hebben ze in een wijkje alle straten opengemaakt om de riolering te vervangen. Niets mis mee natuurlijk. Vervolgens opnieuw bestraat. Ziet er fraai uit. Maar de troittoirs zijn verdwenen, waardoor wandelaars (al dan niet met hond) om de klip klap aan de kant moeten springen voor passerende auto’s. Levensgevaarlijke situaties. Daar is dus niet goed over nagedacht. 

Upala Nanda, Global Director of Researsch van HKS Inc. pleitte ervoor om prototype steden te bouwen op verschillende plekken op de wereld. Daar kan dan getest worden en succesvolle voorbeelden kunnen vervolgens worden geimplementeerd in bestaande steden. Voor Oosterbeek is dat te laat. Maar voor veel andere verstedelijkte gebieden niet. Zowel Nanda, Freedman en Buettner zijn ervan overtuigd dat mensen langer zullen leven als hun woonomgeving wordt aangepast op een gezonder leven en als er geen drempels meer zijn om de juiste keuzes te maken. Lijkt mij een heldere conclusie.

Zijn er dan nog andere maatregelen die helpen bij het verlengen van onze levensduur? Dan Buetnner Jr. had nog wel een goede tip. Bonen! We moeten weer aan de bonen. Je kan er 100.000 verschillende recepten mee maken. Het is hartstikke gezond en heel goedkoop. 

Let’s bring back the beans!

Door: Gerson Veenstra

SXSW is niet alleen een conferentie, maar ook een (heel groot) muziek- en filmfestival. Sinds vorig jaar (met dank aan de introductie van Rik van Filmofiel) pak ik ook wat films mee tijdens de tijd hier. Doel voor dit jaar was: zoveel mogelijk premières. Het zijn er vijf geworden. Niet slecht, al zeg ik het zelf. 

Road House, Magpie, The Fall Guy, Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story en Civil War zijn het geworden. Premières hier in Austin zijn heel anders dan je in Nederland gewend bent. Ja, er is een rode loper en ja, de cast is er altijd bij, maar de sfeer is heel informeel. Publiek doet volop mee tijdens de film en is enthousiast en de acteurs kun je aanraken als je zou willen. Elke keer weer een bijzondere ervaring. De films op een rij. 

Road House

Road House is een remake van de gelijknamige film uit 1989 met Patrick Swayze. De film is ook aan hem opgedragen. Het is een echte Amerikaanse actiefilm, geregisseerd door Doug Liman. In de 2024-versie speelt Jake Gyllenhaal de hoofdrol, al maakt hij niet de meeste indruk in de film. Dat is overduidelijk Conor McGregor. Het is voor mij te lang geleden om te bepalen wat ik ervan vind in vergelijking met het origineel. Van anderen begrijp ik dat deze versie wat 'liever' is, al zijn de vechtscènes toch nog steeds behoorlijk heftig. Het is een leuk verhaal en een lekkere vechtfilm. 

Magpie

Dit is mijn grote favoriet dit jaar. Magpie is een Britse neo-noirfilm uit 2024, geregisseerd door Sam Yates, met in de hoofdrollen Daisy Ridley en Shazad Latif. Zelf zou ik het een psychologische thriller noemen denk ik. Het gaat om een stel van wie de dochter een rol krijgt in een film, waarin de hoofdrol wordt gespeeld door het idool van de vader van het meisje. Vooral Daisy Ridley maakt veel indruk in deze film. Voor wie de film nog wil zien, zal ik niet al te veel weggeven, maar er zit een heerlijke plottwist aan het einde van de film. Dat maakt deze film voor mij zo de moeite waard. 

The Fall Guy

Duidelijk een van de meest populaire films dit jaar tijdens SXSW met hele lange rijen. Dat heeft alles te maken met de populariteit van Ryan Gosling, wat dan weer duidelijk te merken was toen hij de zaal in liep en later op het podium stond. Al ben ik dan weer meer fan van Emily Blunt, de andere hoofdrolspeler. The Fall Guy is een Amerikaanse komische romantische actiefilm, geregisseerd door David Leitch en is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie uit de jaren 80. De film is een ode aan de stuntman. Steeds meer stunts worden met computers gemaakt, maar niet in deze film, zei Leitch na afloop. Alle stunts zijn echt. Het levert een spectaculaire actiefilm op. Geen verrassend verhaal, wel lekker wegkijken. 

Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story

Geen film, maar een Hulu-serie. We kregen tijdens de première de eerst van de vier afleveringen van deze serie te zien, die volgende maand online komt. Regisseur Gotham Chopra volgt de band vanaf februari 2022 in aanloop naar het 40-jarig jubileum van Bon Jovi en een serie jubileumconcerten in New Jersey. Ondertussen krijg je de geschiedenis van de band te zien, met persoonlijke video's, foto's en muziek die een blik werpen op het leven van Jon Bon Jovi en de reis van de band van clubs in New Jersey naar wereldwijde roem. Zo krijg je in de eerste aflevering bijvoorbeeld het verhaal over Runaway, dat een hit was voordat er een band was. Het leukst was natuurlijk dat de band er zelf bij was, inclusief Jon. Als je zoals ik een beetje fan bent (de zaal zat er vol mee), zeker de moeite waard om te kijken.

Civil War

Last but and least Civil War. Een dystopische actiefilm, geschreven en geregisseerd door Alex Garland met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Zoals de titel al doet vermoeden gaat de film over een burgeroorlog in de VS. Dunst speelt een fotojournalist die het plan heeft om de president op te zoeken in het Witte Huis, dwars door al het geweld heen. Het verhaal is verder wat dun (waar de regisseur na afloop juist een compliment voor kreeg), maar zeker voor Amerikaanse begrippen behoorlijk gedurfd. De regisseur zei na afloop dat hij zo blij was dat er al snel financiering voor de film was, wat hij met dit script niet vanzelfsprekend vond. Ik denk dat dit voor Amerikanen niet zomaar een film is, waar de actualiteit natuurlijk zeker bij helpt. Voor de rest van de wereld: mwah.