Door: Gerson Veenstra
SXSW is niet alleen een conferentie, maar ook een (heel groot) muziek- en filmfestival. Sinds vorig jaar (met dank aan de introductie van Rik van Filmofiel) pak ik ook wat films mee tijdens de tijd hier. Doel voor dit jaar was: zoveel mogelijk premières. Het zijn er vijf geworden. Niet slecht, al zeg ik het zelf.
Road House, Magpie, The Fall Guy, Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story en Civil War zijn het geworden. Premières hier in Austin zijn heel anders dan je in Nederland gewend bent. Ja, er is een rode loper en ja, de cast is er altijd bij, maar de sfeer is heel informeel. Publiek doet volop mee tijdens de film en is enthousiast en de acteurs kun je aanraken als je zou willen. Elke keer weer een bijzondere ervaring. De films op een rij.
Road House
Road House is een remake van de gelijknamige film uit 1989 met Patrick Swayze. De film is ook aan hem opgedragen. Het is een echte Amerikaanse actiefilm, geregisseerd door Doug Liman. In de 2024-versie speelt Jake Gyllenhaal de hoofdrol, al maakt hij niet de meeste indruk in de film. Dat is overduidelijk Conor McGregor. Het is voor mij te lang geleden om te bepalen wat ik ervan vind in vergelijking met het origineel. Van anderen begrijp ik dat deze versie wat 'liever' is, al zijn de vechtscènes toch nog steeds behoorlijk heftig. Het is een leuk verhaal en een lekkere vechtfilm.
Magpie
Dit is mijn grote favoriet dit jaar. Magpie is een Britse neo-noirfilm uit 2024, geregisseerd door Sam Yates, met in de hoofdrollen Daisy Ridley en Shazad Latif. Zelf zou ik het een psychologische thriller noemen denk ik. Het gaat om een stel van wie de dochter een rol krijgt in een film, waarin de hoofdrol wordt gespeeld door het idool van de vader van het meisje. Vooral Daisy Ridley maakt veel indruk in deze film. Voor wie de film nog wil zien, zal ik niet al te veel weggeven, maar er zit een heerlijke plottwist aan het einde van de film. Dat maakt deze film voor mij zo de moeite waard.
The Fall Guy
Duidelijk een van de meest populaire films dit jaar tijdens SXSW met hele lange rijen. Dat heeft alles te maken met de populariteit van Ryan Gosling, wat dan weer duidelijk te merken was toen hij de zaal in liep en later op het podium stond. Al ben ik dan weer meer fan van Emily Blunt, de andere hoofdrolspeler. The Fall Guy is een Amerikaanse komische romantische actiefilm, geregisseerd door David Leitch en is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie uit de jaren 80. De film is een ode aan de stuntman. Steeds meer stunts worden met computers gemaakt, maar niet in deze film, zei Leitch na afloop. Alle stunts zijn echt. Het levert een spectaculaire actiefilm op. Geen verrassend verhaal, wel lekker wegkijken.
Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story
Geen film, maar een Hulu-serie. We kregen tijdens de première de eerst van de vier afleveringen van deze serie te zien, die volgende maand online komt. Regisseur Gotham Chopra volgt de band vanaf februari 2022 in aanloop naar het 40-jarig jubileum van Bon Jovi en een serie jubileumconcerten in New Jersey. Ondertussen krijg je de geschiedenis van de band te zien, met persoonlijke video's, foto's en muziek die een blik werpen op het leven van Jon Bon Jovi en de reis van de band van clubs in New Jersey naar wereldwijde roem. Zo krijg je in de eerste aflevering bijvoorbeeld het verhaal over Runaway, dat een hit was voordat er een band was. Het leukst was natuurlijk dat de band er zelf bij was, inclusief Jon. Als je zoals ik een beetje fan bent (de zaal zat er vol mee), zeker de moeite waard om te kijken.
Civil War
Last but and least Civil War. Een dystopische actiefilm, geschreven en geregisseerd door Alex Garland met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Zoals de titel al doet vermoeden gaat de film over een burgeroorlog in de VS. Dunst speelt een fotojournalist die het plan heeft om de president op te zoeken in het Witte Huis, dwars door al het geweld heen. Het verhaal is verder wat dun (waar de regisseur na afloop juist een compliment voor kreeg), maar zeker voor Amerikaanse begrippen behoorlijk gedurfd. De regisseur zei na afloop dat hij zo blij was dat er al snel financiering voor de film was, wat hij met dit script niet vanzelfsprekend vond. Ik denk dat dit voor Amerikanen niet zomaar een film is, waar de actualiteit natuurlijk zeker bij helpt. Voor de rest van de wereld: mwah.
