Maart ligt al weer even achter ons, maar de thematiek van het South By South West Festival is nog even actueel. Met een groep SXSW-gangers deden we verslag van het evenement. Het magazine dat we daar van maakten is onlangs van de persen gerold. Speciaal voor jullie is hier de digitale versie. Met natuurlijk veel aandacht voor de kansen en bedreigingen van AI, maar SXSW is veel meer. Algemene technologietrends, media innovatie, etcetera. Ga er even lekker voor zitten en deel de link met vrienden, kennissen en collega’s!

Dit magazine werd mogelijk gemaakt door de Regionale Publieke Omroep. Grote dank daarvoor!

»> Download het magazine

De sessie van Amy Webb, de CEO van het Future Today Institute, is ieder jaar een van de hoogtepunten van SXSW. Honderden mensen staan meer dan een uur van tevoren in de rij om te horen welke disruptieve ontwikkelingen Amy voorziet. Dit jaar kon je op SXSW voor het eerst leren hoe je zélf in de toekomst kan kijken, in de vierdaagse masterclass Strategic Foresighting. 

Door Merlijn Passier & Jolien van de Griendt

Eerst de officiële definitie: ‘strategisch vooruitblikken’ is een systematische manier om naar de toekomst te kijken. Hoe zorg je ervoor dat je organisatie veerkrachtig blijft als er grote ontwikkelingen zijn? Dat gaat niet alleen over technologie, maar bijvoorbeeld ook over gezondheid (een pandemie) en geopolitiek (een oorlog). 

Het FTI constateert dat dat er momenteel zoveel disruptieve veranderingen in gang zijn gezet, dat heel veel bedrijven over een aantal jaar niet meer zullen bestaan. Volgens het eigen trendreport geldt dit zeker voor omroepen en uitgevers. Er is dus een grote nood aan mensen die strategisch kunnen en durven vooruit te blikken, meldt FTI.

“De meeste directeuren kijken drie tot vijf jaar vooruit omdat je dan nog enige zekerheid hebt van de ontwikkelingen”, vertelt Mark Bryan, senior manager bij FTI.  “Maar om te overleven zou je 10 tot 15 jaar vooruit moeten durven kijken. Anders krijg je een strategie zonder visie. Als jij als bedrijf een gebrek aan visie hebt, zullen je concurrenten dat wel doen en ben je overgeleverd aan de toekomst die zij voor zichzelf gecreëerd hebben.” 

Aan de slag dus! 

Stap 1: Signalen

Je begint met research doen om de eerste signalen op te pikken. "Je gaat op zoek naar bronnen van verandering, in de breedste zin van het woord”, legt Nick Bartlett uit, een van de directeuren van het FTI. 

In ons eigen domein, ‘media & communicatie’, moet je volgens Nick dan bijvoorbeeld kijken naar alle manieren waarop we informatie ontvangen en verzenden en hoe we contact met elkaar hebben - dus niet alleen naar nieuws of massamedia, maar alle informatie- en communicatiestromen. Een nieuwe manier waarop we informatie ontvangen is bijvoorbeeld via door AI gegenereerde teksten. 

Bartlett benadrukt dat je ook buiten je eigen sector moet kijken: “Diabetesmedicijn Ozempic blijkt ook goed te werken als afslankmiddel, dat is een van de bijwerkingen (signaal). En een nieuw populair afslankmiddel op de markt, dat kan een interessante ontwikkeling zijn voor vliegmaatschappijen. Als mensen massaal minder zwaar worden, hoeft er minder kerosine in een vliegtuig en maakt een vliegmaatschappij meer winst.” Signalen kun je overal oppikken: waar hebben je kinderen het over, wat gebeurt er in de statistieken, welke patenten worden aangevraagd?

Stap 2: Is een signaal ook een trend?

Na zo’n onderzoeksfase heb je als het goed is een heel whiteboard vol post-its met signalen. “Ga op zoek naar patronen: welke signalen hebben iets met elkaar te maken?”, aldus Bartlett. “Zo krijg je clusters van signalen die bij elkaar horen. Zo’n groepje signalen kan wijzen op een trend.” 

Hoe weet je nu of iets een trend is? Daarvoor heeft Bartlett een ezelsbruggetje: MOVE.

• Main need: er moet een duidelijke, menselijke behoefte ten grondslag liggen aan de trend, het moet echt iets oplossen. 

• Ongoing: het is geen eendagsvlieg, maar iets wat over een langere periode aan de hand is en blijft.

• Vectors: trends gaan over het kruispunt waar verschillende signalen bij elkaar komen. 

• Evolving: Een trend ontwikkelt zich met de tijd en is niet statisch. 

“Door deze checklist te gebruiken kun je achterhalen of iets alleen een hype is of dat het echt impact kan gaan hebben op onze levens”, vertelt Bartlett. “ChatGPT is een hype en dus eigenlijk niet belangrijk voor strategisch vooruitblikken. De ontwikkeling van generatieve AI die eraan ten grondslag ligt is wel een relevante trend waar je naar moet kijken.” 

Stap 3: Scenario’s bedenken

“Trends zijn dus de dingen die je op basis van data kan wéten. Maar je weet lang niet alles wat in de toekomst gaat gebeuren”, zegt Sam Jordan, consulting manager bij FTI. “Daarvoor moet je ook alle onzekerheden meenemen”. Maar hoe identificeer je dat wat je nog niet kan weten, je ‘blind spots’, zodat je je toch kunt voorbereiden? “Door verschillende toekomstscenario’s te schrijven en de juiste ‘wat als’-vragen te stellen.” 

Jordan heeft als voorbeeld een gedachteoefening. “Wat als de vruchtbaarheid van mensen wereldwijd blijft dalen? Zou de wereld dan religieuzer worden? Wat betekent dat voor het immigratiebeleid van landen? En wat zijn de gevolgen voor onze ouderenzorg?”

Even terug naar onze eigen sector. In het trendrapport dat FTI dit jaar maakte voor Nieuws & Informatie, staat zo’n scenario uitgewerkt voor 2030. “Wat als we lokale journalistiek weer nieuw leven inblazen met investeerders, maar tegelijkertijd journalisten hun publiek niet meer kunnen bereiken? Dan zijn we in 2030 nog verder van huis, omdat nu helemaal niemand meer moeite in lokale journalistiek wil steken.”

Volgens Jordan is de vertaalslag van trend naar scenario heel belangrijk. “Een goed scenario geeft ons een glimp van onszelf als mensheid in de toekomst. Dat triggert een emotionele reactie, en emoties zorgen voor een gevoel van urgentie. Dan pas komen mensen in actie”, aldus Jordan. 

Nu zijn er natuurlijk veel verschillende trends, ontwikkelingen en onzekerheden waar je rekening mee moet houden. Die zijn niet in één scenario te vangen. Schrijf dus verschillende scenario’s over alle mogelijke ‘toekomsten’ die uit je trendonderzoek komen. 

Stap 4: Breng het terug naar een concrete strategie

Veel omroepen hebben wel een innovatie-afdeling waar mensen vooruit proberen te blikken. Maar vaak komen experimenten niet verder dan dat hoekje van het bedrijf. Op de laatste dag van de masterclass legt Amy Webb uit hoe je van strategisch vooruitblikken naar een concreet actieplan voor de hele omroep komt. “Dat is de stap waar het bij de meeste organisaties misgaat”, zegt ze.  

“Je moet je realiseren dat je baas helemaal geen zin heeft om twee uur met jou in een meeting te zitten over zijn grootste angsten en de toekomst van het bedrijf”, vertelt ze. “Zorg er dus voor dat het geen presentatie is waarbij jij praat en zij luisteren, maar dat het een gesprek wordt: hoe gaat onze organisatie het overleven als dit scenario werkelijkheid wordt?” 

Maak samen met je baas de vertaalslag: Wat zijn in dit scenario kansen en bedreigingen voor onze omroep? Wat hebben we nodig om in dit scenario te kunnen winnen? Welke mensen moeten we dan inhuren en welke veranderingen in de organisatie moeten we doorvoeren?

“Dit proces noem je ‘backcasting’. Je begint vanuit het scenario en werkt terug naar een strategie. Dat moet je doen voor alle verschillende scenario’s die uit je onderzoek zijn gekomen”, aldus Webb. “Zo maak je een tactisch plan met stappen op de tijdlijn. Naarmate de tijd vordert, kun je checken welk scenario aannemelijker wordt en waar je op moet bijsturen. Maar je plan van aanpak ligt dan al wel klaar.” 

Houd moed

Waar het pleidooi van Webb vaak onheilspellend en urgent is, is er ook een positieve noot. “It’s not a death sentence. Wie nu op tijd begint, kan ook vooral de kansen zien en daarop inspringen.” Maar: daar moet dan wel de hele organisatie van doordrongen zijn. “Je moet écht verandering durven omarmen. Maak het onderdeel van je DNA: heb dagelijkse ‘foresight meetings’, deel bronnen met elkaar die je tegenkomt, praat erover. Jouw toekomst en die van ons allemaal staat op het spel.”

Door Merlijn Passier en Jolien van de Griendt

TikTok, Insta Reels, YouTube Short: korte videosnippets zijn booming. En waar de meeste makers heel goed weten hoe ze een spanningsboog van een uur moeten opbouwen of hoe een goed nieuwsitem in elkaar steekt, vraagt short-form-video voor sociale media vaak toch om een andere aanpak. In de sessie “How short-form content can 10x your startup” geven influencers @Johnefinance (1,3 miljoen volgers), @pricelesstay (1,1 miljoen volgers) en @jennyhoyoslol (2 miljoen volgers) hun geheimen voor het maken van viral content prijs. 

Om te beginnen even een vingeroefening om gevoel te krijgen bij wat ‘goede’ short-form content is. We zien eerst een gelikte commercial voor de nieuwste Ford in 20 seconden. Droneshots, mooie graphics, orchestrale muziek. 

En dan: een influencer die ‘toevallig’ de CEO van Ford tegenkomt, een stukje mee mag rijden in het laatste model en wat met hem kletst over wat die auto zo vet maakt. ‘Lelijk’ en schokkerig gefilmd met de telefoon in de hand. 

Je voelt ‘m al aankomen: de laatste video had 8,8 miljoen views, de ‘gelikte’ commercial 22.500. Bijna 400 keer zoveel bereik, voor een fractie van het budget. Dus hoe krijg je dat voor elkaar?

1. Hoge productiewaarde is waardeloos voor je socials

“Mensen willen vermaakt worden als ze op sociale platforms zitten”, legt Jenny uit. “Maar als je videocontent ziet met een hoge productiewaarde, denk je meteen: da’s reclame! Mensen scrollen dan meteen door.” Ook als je dus geen ‘reclame’ maakt maar professionele tv-pgogramma’s of content voor de omroepen, moet je hier dus rekening mee houden als je iets maakt wat het op de socials goed moet doen. Zelfs als het een beetje pijn doet.

2. Een ‘hook’ in de eerste drie seconden 

We scrollen op razend tempo door onze feeds, op zoek naar vermaak. Zeker in deze tijd waarin het belangrijker is wat het algoritme ons voorschotelt, dan welke mensen je volgt. Bij het voorbeeld van de Ford CEO ben je meteen nieuwsgierig wat er gaat gebeuren. Jenny gaf nog een voorbeeld van een ander filmpje waarbij ze in de eerste drie seconden een gat in een muur slaat. “Het moet je aandacht trekken.” Soms zit het verschil al in de volgorde van de woorden in de zin: “Je kunt zeggen ‘Met intermittent fasting kun je afvallen’, maar nog beter werkt: ‘Afvallen met intermittent fasting’. ‘Afvallen’ is een powerwoord wat iedereen kent, terwijl niet iedereen weet wat intermittent fasting is. 

3. Veel afwisseling

Met één swipe ben je je kijker weer kwijt, dus je moet er alles aan doen om de aandacht vast te houden. “Bij elke zin die ik uitspreek, gebeurt er iets nieuws en zie je een nieuw shot”, vertelt Jenny. Dat betekent dus: een snelle edit en veel afwisseling, zodat je telkens geprikkeld blijft.

4. Testen testen testen

Als je een goede eerste versie hebt, ben je er volgens Taylor nog niet. “Ik creëer altijd ten minste 3 hooks, 3 varianten op de basis van de video en 3 call-to-actions om mee af te sluiten”, vertelt ze. “Die test ik dan opnieuw en opnieuw in allerlei verschillende combinaties om te zien wat het beste werkt." Hou daarbij ook rekening met waar je publiek zit. Test dus op welk platform je content het beste werkt voor de doelgroep die je wil bereiken.

5. Let op de ‘herkijkbaarheid’

Het algoritme geeft je video een enorme boost als mensen je filmpje meerdere keren opnieuw kijken. Sommige formats werken daarvoor extra goed. “Als de video aan het einde verrast, gaan mensen nog een keer kijken om te zien of ze al clues hadden kunnen zien”, zegt Jenny. “Soms helpt het ook om heel snel of zelfs een beetje onduidelijk te zijn, zodat mensen het nog een keer willen zien. Stappenplannen en tutorials lenen zich ook goed.”

6. Lijstjes zijn goud

Moeilijk om te bedenken hoe je nu een leuk format maakt met zo’n goede hook en de juiste snelle ontwikkeling in de shots? “Lijstjes zijn altijd een goed idee”, zegt John. “Je hebt een natuurlijke hook, want mensen zijn benieuwd of er iets in het lijstje staat dat ze kennen.” De makers in het panel geven een lijstje om je op dreef te helpen: 

• De 3 beste tools om snel video te monteren.

• 5 dingen die ik had willen weten voor ik…

• De 4 slechtste aandelen waar je vandaag in zou kunnen investeren

Ongetwijfeld zijn er ook leuke lijstjes te bedenken die bij het onderwerp passen waar je iets over aan het maken bent. 

7. Met wie wil ik dit delen?

Wie video’s maakt voor sociale media is op zoek naar het sneeuwbaleffect: hoe zorg je ervoor dat mensen je video niet alleen kijken en liken, maar ook gaan delen met hun vrienden? “De content moet herkenbaar zijn voor mensen. Dus een tip die precies van toepassing is op jouw relatie, of onderwerpen die kwetsbaar zijn. Wat zijn iemands grootste mislukkingen en successen?”

En als je dat eigenlijk helemaal niet wil…?

Het is een rijtje tips waarvoor soms een kleine vertaalslag nodig is om toe te passen als maker van long-form-content. Maar ook voor die specifieke situatie heeft Jenny nog een tip. “Zie short-form-video als een prequel voor je long-form-content”, vertelt ze. “Je vertelt dan bijvoorbeeld een stukje van de backstory of hoe het allemaal begon.” In het geval van een tv-serie kan dat een snel opgenomen filmpje met de presentator zijn die vertelt dat hij vannacht wakker heeft gelegen. “Maak er een authentiek verhaal van en geen concrete promo voor de serie.” 

(Door Michiel Berger)

Een van de aardigste praatjes op SXSW was voor mij die van Josh Klein, CEO van Indigometrics, dat zich richt op meetbaar maken van processen op het werk. De kern van zijn verhaal is: Generatieve AI is een heel ander gereedschap dan wat we kennen, en het is belangrijk om juist dat nieuwe te ontdekken en in te zetten. Hoe, dat legt hij uit.

Orthogonaal kijken

Orthogonaal betekent loodrecht. Als je AI gaat bekijken vanuit de processen die je kent zal je ontdekken dat je die kan verbeteren, versnellen, efficiënter kan maken. Niks mis mee, maar met generatieve AI is het mogelijk heel nieuwe werkwijzen te ontwikkelen. Dat is de kern van het orthogonale kijken: bekijk problemen en oplossingen niet vanuit de rechte lijn benadering die je gewend bent, maar gebruik de creatieve mogelijkheden. Daar zitten een aantal belangrijke kenmerken aan:

•  Generatieve AI is elke keer anders, in tegenstelling tot traditionele processen waarbij de uitvoer volledig afhangt van de invoer. Dit betekent dat het meer een verkenning of conversatie is en je soms meerdere malen moet proberen tot je het juiste resultaat krijgt.
• Een chatbot of basis van generatieve AI voelt soms erg menselijk. Dit is vaak goed maar soms ook gevaarlijk. Het voorbeeld van Air Canada kwam ter sprake waarbij de AI een product verzon, en een voorbeeld over een website over eetstoornissen waarbij de nieuwe chatbot iemand advies gaf om op dieet te gaan. Als het klinkt als een mens, gelooft men dit eerder. Dit is dus een risico en je moet goed en grondig testen om dit soort schade te voorkomen; zie ook het punt hier boven.
• Een interne kennisbank kan dankzij AI veel sneller en sterker leren dan vroeger, door juist de interne experts de veel voorkomende vragen te beantwoorden. Indigometrics gebruikt daarvoor een 'proxy', dat kan kijken naar welke vragen er gesteld worden en welke antwoorden er komen. Op die manier kan je snel komen tot de meest nuttige content.
• De toegankelijkheid van generatieve AI zorgt er voor dat iedereen er mee kan werken, en het dus ook makkelijk is om een team samen te stellen met heel diverse achtergronden. Maak hier gebruik van.
• Werving met generatieve AI: In plaats van de traditionele vragenlijstjes voor kandidaten gebruiken ze AI om heel andere en onconventionele vragen te stellen. Daarmee konden ze makkelijker de diverse skills en talenten van kandidaten ontdekken. 

Menselijkheid

Met generatieve AI kan je op een fundamenteel nieuwe manier met technologie werken, en die gebruiken om de processen juist naar je eigen waardes in te richten. Het kan je ook helpen om die nieuwe processen te vinden, doordat je er zelf op een creatieve manier mee kan werken. Het is een unieke nieuwe manier voor het zoeken van nieuwe oplossingen. 

Zelf heb ik gewerkt met heel wat HR systemen en werkwijzen en ik kan je zeggen: Ik wou dat er toen ook generatieve AI was. Vaak dwingen die systemen je te werken volgens hun voorgeschreven proces, zeer rechtlijnig en gericht op "meer van hetzelfde". Applicant Tracking Systems voelen soms echt als een lopende band, met standaard testjes en vragen. 

Dankzij generatieve AI kan je dit nu anders aanpakken:

1. Niet lineair denken: Je kan nu op een heel andere manier naar problemen gaan kijken dan de 'efficiënte' manier die je gewend bent. 
2. Mens centraal: AI is uniek in hoe het kan begrijpen, en de meer menselijke interactie maakt heel nieuwe processen mogelijk
3. Verkennen en innoveren: De tool is creatief en kan je heel nieuwe ideeën laten ontdekken en verkennen. Gebruik die dialoog-functie. 
4. Menselijke waardes: Juist omdat je meer kanten op kan is het belangrijk om goed te controleren of je het eens bent met het resultaat. Technisch kan het goed werken, maar is het resultaat ook wat je nastreeft? 

Deze nieuwe mogelijkheden zijn volgens mij een mooie weergave van waar hij bij SXSW24 om ging: Hoe kunnen we deze nieuwe mogelijkheden van generatieve AI inzetten om juist meer menselijk te worden, echt nieuwe dingen gaan doen, en de ouderwetse "IT gedomineerde" werkwijze omver te gooien. 

1. Advies over liefde, hoe belangrijk het was om liefde altijd te laten spreken.
   
2. Advies over geld, maar vooral geld als instrument om meer tijd voor mooie en liefdevolle ervaringen te hebben.
3. Advies om jezelf te zijn en te blijven, en je niet langer druk te maken over hoe anderen over je denken.
   
4. De geruststelling dat alles uiteindelijk goed komt. Dat zelfs momenten van intens verdriet en angst weer overgaan.
   

Door: Gerson Veenstra

Sinds 2011 kom ik bij South by Southwest en ik doe ook al zo lang ik weet mee aan het gezamenlijke blog van Nederlanders. Een initiatief van Erwin Blom. Vooraf zeg ik altijd: ik weet nog niet of ik ga schrijven, ik ben er vooral om dingen op te nemen en te leren, dus ik zie wel. Maar ook elke keer kom ik vanzelf in een soort flow en schrijf ik wat ik kan. Schrijven is voor mij ook een goede manier om informatie sneller te verwerken en beter op te nemen. En daar gebruik ik sinds vorig jaar ook AI bij. 

Daar zat ik dan op dag 2 tijdens de presentatie van Amy Webb. Helemaal voorbereid om er zo snel mogelijk een verslag te maken, omdat ik weet dat er behoefte aan is en zij elk jaar een van de meest gewaardeerde sprekers is. Niet in de laatste plaats omdat ze de boodschap heel goed kan overbrengen. Heb je haar gezien, dan heb je het gevoel: o ja, dit staat er te gebeuren. En plotseling raakte ik volledig in paniek. 

Live transcript bij sessies

Nieuw dit jaar was dat er een steengoede live transcriptie was in de grotere zalen. Die kun je meelezen op het scherm, maar ook aanklikken bij de beschrijving van de sessie op de website van SXSW. En waar ik de eerste dag achter was gekomen, is dat als ik dat aan het begin van de sessie aanklikte, ik aan het eind het hele transcript kon opslaan. Meteen een totaal uitgeschreven sessie dus. In het Engels, dat wel. Hoe handig is dat? Met een transcript kun je veel, zeker in combinatie met AI.

Je gooit het transcript in ChatGPT en met een paar prompts heb je een aardige samenvatting van de sessie. En combineer je het met je aantekeningen, dan kom je nog wel wat verder dan redelijk. Maar het wordt nooit zoals het zou worden als je het helemaal zelf schrijft. En bam, daar heb je de reden dat ik in paniek raakte. Want bij Amy wou ik geen redelijk of iets beter dan redelijk verhaal. Ik wilde een ‘eigen’ verslag. Zoals ik dat tot nu toe altijd deed en wat me ook altijd lukt. 

De valkuil

Mijn blogs zijn geen uitgebreide analyses of doorwrochte journalistieke producties, het zijn verslagen. Ik schrijf wat ik hoor, vat samen, leid in en voeg hier en daar wat observaties toe. Niet meer en niet minder. En mijn stelregel is: publiceren voor de volgende sessie begint. Je hebt tussen de sessies een halfuur. Soms lukt dat, soms heb ik net wat langer nodig. Maar ik wil er niet te lang over doen, omdat ik er anders onrustig van word en het ten koste gaat van de volgende sessies. 

Maar ja, heb jij wel eens een verhaal gemaakt op basis van een transcript van een intensief inhoudelijk gesprek van een uur? Dat kost tijd. Veel tijd. En die tijd heb ik niet. “Maar dan gebruik je toch ChatGPT”, hoor ik je denken. Ja, maar dan krijg is dus een redelijk, tot iets beter dan redelijk verhaal. Het probleem was dus dat ik in mijn achterhoofd wist: ik heb een transcript. Ik had iets om op terug te vallen, waardoor ik minder actief ging meeschrijven. Het moment dat de paniek toesloeg, was het moment dat ik me realiseerde: als ik zo doorga, komt er niet snel een verhaal. 

Hoe je ChatGPT toch kunt gebruiken

Als ik er aan terugdenk, voelt het alsof ik de helft van de sessie heb gemist omdat ik even niet wist wat ik moest. Ik denk eigenlijk dat het maar een paar seconden waren. Er was maar één oplossing mogelijk: gewoon doen wat ik altijd deed. Goed meeschrijven dus, zonder te vertrouwen op het transcript dat ik ook had. Is AI dan helemaal niet bruikbaar? O zeker wel! ChatGPT staat constant open. Bij zo’n sessie is het super handig om terwijl je schrijft simpele opdrachten te geven, zoals vertalingen van woorden waar je even niet zo snel op komt, of eenvoudige uitleg van termen die je misschien wel kent, maar niet per se dagelijks gebruikt. 

Terwijl ChatGPT dat voor jou doet, kun jij gewoon verder. Geeft dat dan geen onrust, vraag je je misschien af? Nee, integendeel. Het geeft juist rust. Het kost normaal best even tijd om sommige woorden goed te vertalen of dingen uit te leggen. Die tijd heb je eigenlijk niet, want ondertussen gaat de presentatie gewoon door. Nu wist ik: geen zorgen, dit wordt voor me gedaan. Een hele waardevolle toevoeging dus. 

Transparant zijn is geen keuze

Het verslag over de sessie van Amy Webb stond relatief snel na de sessie online. Nogmaals: geen uitgebreide analyse, maar gewoon een verslag van wat ze vertelde in mijn eigen woorden. De manier waarop ik ChatGPT er bij had gebruikt, was voor mij geen reden dat apart te benoemen. Dat heb ik bij een aantal andere blogs wel gedaan. Op verschillende manieren. Soms alleen bij een uitlegblokje, waar ik dan bij vermeldde dat het door ChatGPT was gemaakt, soms met de tekst ‘met hulp van ChatGPT’ als ik er meer mee gedaan had en soms ‘met grote hulp van ChatGPT’ als het vrijwel helemaal door ChatGPT geschreven was. 

Dat ik er transparant over moet zijn, is voor mij overduidelijk. De manier waarop is soms nog een beetje zoeken. Waar ik van uitga is steeds: ik wil niemand voor de gek houden, het moet voor lezers duidelijk zijn wat mijn eigen rol is geweest en waar ik hulp bij gehad heb. Zo doe ik dat ook als iemand beeldmateriaal aanlevert dat ik mag gebruiken. Credits voor wie de credits verdient. En niet om het wit te wassen. Ik blijf zelf verantwoordelijk voor wat ik publiceer. 

Afweging te maken

Zoals je kunt lezen, heb ik dus ook blogs gepubliceerd die vrijwel geheel door ChatGPT zijn gemaakt. Dat is misschien tegenstrijdig met wat ik eerder aangaf, dat ik het beter vind om het zelf te doen. Snap ik. Maar de informatiedichtheid tijdens SXSW is enorm hoog. Je hebt elke dag de mogelijkheid om 5 sessies van een uur bij te wonen (je kunt elk uur kiezen uit tientallen verschillende), met pauzes van een halfuur. Ze noemden mij deze editie ‘Mister Ballroom D’, omdat ik op sommige dagen van ‘s ochtends vroeg tot het eind van de middag in dezelfde zaal te vinden was, waarbij ik alleen af en toe een plaspauze nam en heen en weer rende voor koffie. 

De ene sessie is boeiender dan de andere, logisch ook. En dat geldt dan ook voor mij als ik moet kiezen waar ik verslagen van maak. Maar waar ik er eerder dan voor zou kiezen om ergens geen verslag van te maken, kan ik er nu generatieve AI voor inzetten. Soms alleen op basis van mijn aantekeningen, soms alleen op basis van het transcript (en had ik die niet, dan kon ik die een dag later alsnog maken met behulp van de audio van de sessie), meestal met een combinatie van beide. Voor spraak naar tekst gebruik ik de tool EuroVOX van de EBU, voor tekst gebruikte ik in de meeste gevallen de GPT ‘Write for me’ voor van ChatGPT. 

Snelkookpan

Goed om te weten: ik heb een betaald (Teams-)account. Je vraagt je misschien af waarom dat relevant is om te weten. Maar met een betaald account heb je voordelen. Je kunt een beter taalmodel gebruiken en je hebt GPT’s tot je beschikking. Met het Teams-account komt daar nog een extra groot voordeel bij, dat is dat je bijna nooit tegen een limiet aanloopt. Hele lappen transcript, prompt na prompt, afbeeldingen, je kunt gewoon doorgaan. Bij andere accounts kan dat niet, wat toch een behoorlijk grote beperking kan zijn. 

Toen ik Erwin Blom deze week sprak, vertelde ik dat deze tijd in Austin voor mij voelde als een snelkookpan. Natuurlijk heb ik het afgelopen jaar geregeld gebruikgemaakt van AI, maar de tijd die je er dan in kunt steken om beter te worden is beperkt. Het normale werk gaat ook gewoon door zeg maar. Ik heb nog geen GPT gemaakt die mij kan vervangen. Niet dat ik dat wil trouwens. Maar door het echt te doen op zo’n intensieve manier als deze week, was goed voor de leercurve. 

Prompten moet je leren

AI gebruiken is leren praten met de computer. Je hoeft geen softwareontwikkelaar te zijn of code te kennen, maar je moet wel leren prompten. Dus op welke manieren je opdrachten moet geven om een resultaat te krijgen waar je echt wat mee kunt. Daar word je beter in door het vaker te doen. Je leert wat er kan en misschien wel belangrijker: ook wat er niet kan. Verwacht dus vooral geen toptekst die misschien wel beter is dan je zelf zou kunnen maken. Maar alsnog heb ik er veel tijd mee bespaard. 

Waar AI heel goed bij kan helpen bijvoorbeeld is op basis van jouw input een opzet maken voor een verhaal. Dus niet meteen een heel artikel, maar de structuur. Als je goed aangeeft wat je verwacht, is dat meestal heel bruikbaar. Daar gaat normaal vaak best veel tijd in zitten. Ik zeg niet dat het dan meteen de allerbeste opzet is en je zelf geen betere kunt maken als je er de tijd voor neemt, maar in het razendsnelle tempo waarin AI het doet, wordt het je wel makkelijker gemaakt.  

Waar je op moet letten

Als je eenmaal zo’n opzet hebt, kun je twee dingen doen. Zelf invullen zodat het een artikel wordt, of ook daar AI voor inzetten. Dat laatste heb ik een paar keer gedaan bij sessies waarvan ik dacht: normaal misschien geen verslag waard, maar nu ik toch alle info paraat heb en technologie kan inzetten om er wat van te maken, waarom niet? Meestal heb ik trouwens wel meerdere prompts nodig om tot een acceptabel resultaat te komen. Daarna is het dan een kwestie van nalopen, controleren op feitelijke juistheid en de tekst hier en daar wat mooier maken. 

Een paar dingetjes om rekening mee te houden: 

• OpenAI werkt niet met Nederlandse taalmodellen. Er zitten dus altijd vertaalmomenten tussen de verschillende stappen in het proces als je in het Nederlands prompt en Nederlandse output wil. Je kunt wel talen door elkaar gebruiken. Dus Nederlandse aantekeningen met een Engels transcript is geen probleem. Je krijgt hier en daar soms wel te maken met ‘lost in translation’. Goed om daar alert op te zijn. 
• Voor het maken van het transcript is natuurlijk ook AI gebruikt: spraak naar tekst. Hoewel die echt goed was en vaak zelfs de namen die genoemd werden goed weergaf, zaten er ook fouten in. Je moet je daar bewust van zijn op het moment dat je dat als basis voor je uiteindelijke output gebruikt. Goed om zelf dus aantekeningen te blijven maken en daar op te vertrouwen. 
• Prompten is trial and error. En hoe meer informatie je meegeeft in je prompt, hoe meer de output wordt zoals jij wil. Geef dus niet meteen op als het de eerste keer tegenvalt. Wat altijd goed is om mee te geven, is wat voor soort tekst je wil, op welk taalniveau (ik ga altijd uit van B1 en dat kun je dus ook in je prompt stoppen), welke rol de AI moet aannemen en welke informatie er gebruikt mag worden. Dat laatste is best cruciaal. Als je er niet duidelijk over bent, kan de AI ook ‘eigen’ informatie toevoegen. Dat wil je in principe waarschijnlijk liever niet. Wat ook nog wel een goeie is, is aangeven dat de AI niet mag overdrijven, maar feitelijk moet blijven. Elke keer ‘het bruisende SXSW’ verveelt nogal. 
• Stel dat je toch niet de output krijgt die je wil, kun je de AI ook om hulp vragen. Dat klinkt misschien gek, maar je kunt prima vragen wat je in je prompt moet zetten om een bepaalde uitkomst te krijgen. Wat ik bijvoorbeeld heel vaak doe is na het eindresultaat nog vragen: “Welke prompt had ik in eerste instantie moeten maken om deze uitkomst te krijgen?” Het antwoord dat je dan krijgt is ontzettend leerzaam. En vaak kom je dan ook al tot de conclusie: dit was me in één prompt nooit gelukt. 

Voorbeeld-prompts

Te illustratie hieronder de zeven (!) prompts die ik heb gebruikt om uiteindelijk tot dit verhaal te komen en een achtste om duidelijk te maken hoe het met 1 prompt had gekund (=illusie): 

1. Kun je hier een opzet voor maken voor een artikel? [plak aantekeningen en transcript]
2. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed. -> Ik was niet tevreden
3. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed.  Wees uitgebreid bij het invullen. Het mogen ook 3000 woorden worden in totaal. Liever dat je wat uitgebreider schrijft, dan te veel samenvat. Dus graag de voorbeelden uitgebreid beschrijven, maar ook de theorie achter de punten die genoemd worden. Ga de diepte in. 
4. Wat is een goede titel voor dit verhaal, waarbij je ook SEO meeweegt? Geef meerdere opties.
5. Schrijf er nu nog een kort intro voor dat goed zou kunnen werken op LinkedIn. Begin met een vraag. hou het kort, maar prikkelend. -> Ik was niet tevreden
6. Nog een keer, maar nu zonder te dubbelen met het intro van het artikel en korter. Ook geen hashtags
7. Controleer op spelfouten: [ plak hier de hele tekst van het artikel]
8. Welke prompt had ik in eerste instantie moeten geven om tot dit eindresultaat te komen? 

'De ultieme prompt voor dit verhaal':

"Kun je een uitgebreid, toegankelijk en inspirerend artikel schrijven voor een breed publiek, gebaseerd op de ideeën van Charles Duhigg over effectieve communicatie? Het artikel moet de essentie van Duhigg's benadering van communicatie vastleggen, met speciale aandacht voor hoe we dieper kunnen verbinden met mensen om ons heen door het herkennen van de soorten gesprekken die we voeren en het belang van 'diepe vragen'. Voeg aansprekende voorbeelden toe uit Duhigg's werk of presentaties, zoals zijn persoonlijke verhaal over miscommunicatie met zijn vrouw, het gebruik van diepe vragen in de medische praktijk, en NASA's selectieproces voor astronauten op basis van emotionele intelligentie. Zorg voor een sectie met praktische tips die lezers kunnen toepassen om hun eigen communicatievaardigheden te verbeteren. Het artikel moet gemakkelijk te lezen zijn, met een vriendelijke en uitnodigende toon, en geschikt voor publicatie op platforms zoals LinkedIn."

Concluderend 

Heeft AI mij deze SXSW geholpen? Op die vraag kan ik volmondig ja zeggen. Niet alleen heeft het me tijd bespaard, het heeft er ook voor gezorgd dat ik meer kon publiceren dan anders. Publicaties waar ik volledig achter sta. En omdat ik er zoveel mee gewerkt heb, ben ik weer heel wat wijzer geworden. Niet alleen van de inhoud, maar ook van het gewoon doen. Dat is dan ook mijn advies aan iedereen: probeer het uit! Ervaar zelf wat er wel en niet kan, wat je wel en niet wil, vorm er een oordeel over en praat erover. Met je collega’s in je team, met je leidinggevende en je kennissen. Wie niet meekomt, loopt een risico. We hebben een verantwoordelijkheid om te proberen dat te voorkomen. 

Wil je ook jouw ervaringen en/of tips delen? Leuk! Samen weten we meer. Voeg ze vooral toe in de comments! Geldt uiteraard ook voor aanvullende vragen. 

Door Gerard Dielessen

‘The gym is not sustainable.’ Dan Buettner jr. had niet veel tijd nodig om de knuppel maar meteen even in het hoenderhok te ketsen. Al na een paar seconden deed hij veel mensen schrikken tijdens de SXSW sessie ‘Longevity Cities, Optimal Evironments for Healthy Aging.’ 

De zoon van de oprichter van The Blue Zones is van mening dat omgeving bepalend is voor iemand op structureel gezond te leven. Want: ‘Individuele discipline is niet duurzaam.’ Volgens Buettner gaan mensen pas echt gezonder leven als de omgeving waarin ze wonen hen daar als het ware daartoe dwingt. Het gaat om de juiste keuze-architectuur, zodat gezonde keuzes heel vanzelfsprekend zijn om te nemen. Punt. Aldus Buettner Jr.

Nu heeft hij inderdaad wel een punt. Uit onderzoek van niet eens zo lang geleden bleek dat een gemiddeld lidmaatschap van een sportschool zeven maanden duurt en dat van een sportvereniging zeven jaar. De sociale samenhang op een sportvereniging, de onderlinge verbondenheid door samen in een team te sporten, de gezelligheid in het clubhuis en de trots om samen lid te zijn van je cluppie. Ik herken het wel. Ik heb zelf ook wel eens een abonnement gehad bij een sportschool. Je komt, doet je ding (al dan niet in een groep) en je gaat. Na een paar maanden denk je: is dit het nu? Exit. Lid zijn van een vereniging is toch een geheel andere beleving omdat je daar deel uitmaakt van een sociale omgeving waar je graag bij wil horen. Vaak een aantrekkelijke subcultuur waar je je thuis voelt.

Je zit daar met vele anderen zo’n beetje in je eigen duurzamen Blue Zone. 

Mentale en fysieke gezondheid

Er zijn tijdens SXSW24 opvallend veel bijeenkomsten die aandacht besteden aan (mentale) gezondheid. Niet zo raar, want de technologisering en digitalisering van de samenleving biedt allerlei voordelen, maar eist ook zijn fysieke en mentale tol. Digitale overbelasting veroorzaakt bij veel mensen stress, angst en slaapproblemen. Sociale isolatie is ook zo’n ding. Het overmatige gebruik van technologie kan, vooral bij jongeren, sociale isolatie in de hand werken omdat ze veel tijd online doorbrengen en daardoor veel minder tijd besteden aan persoonlijke interacties. Eenzaamheid dus. Verslaving is ook zo’n ding. Overmatig gebruik van technologie en digitale media kan leiden tot gedragsverslavingen, zoals intertnetverslaving, gaming verslaving en social-mediaverslaving, wat volgens de deskundigen directe negatieve gevolgen heeft voor zowel de fysieke als mentale gezondheid. 

Zelf kun je daar natuurlijk wel wat passende maatregelen tegenover zetten. Het komt dan wel op je individuele discipline aan. Waar dan Buettner dus zo zijn twijfels over heeft. Maar goed, dan kun je toch denken aan: het beperken van schermtijd, regelmatig pauzes nemen, een goede ergonomische werkplek inrichten en ervoor zorgen dat je niet teveel wordt blootgesteld aan blauw ligt, vooral voor het slapen gaan. 

En heel belangrijk: maak tijd vrij voor voldoende lichaamsbeweging om die zogenoemde ‘sedentaire’ levensstijl tegen te gaan door veel meer te gaan wandelen, fietsen. Ga vooral meer sporten of bewegen. Dat helpt. Ook is een ‘digitale detox’ een goed idee. De geleerden zijn ervan overtuigd dat je regelmatig periodes moet inplannen zonder technologie. Ga offline en maak tijd vrij om te lezen, je hobby weer op te pakken en ga eens met mensen praten. Of neem een hond, waardoor je wordt gedwongen om iedere dag een stukje te wandelen. Ik schreef daar deze week eerder over. 

Allemaal individuele acties. Dat wel. Samen met de andere panelleden van ‘Longevity Cities, Optimal Evironments for Healthy Aging’, ziet Buettner veel meer heil in het aanpassen van onze steden. Onze dagelijkse woon- en leefomgeving, zoals hij met zijn vader heeft gedaan in de Blue Zones. Daar is op Netflix overigens een uitstekende documentaireserie over te zien, gemaakt door de grote Dan Buettner zelf. Maar dat terzijde. 

Binnen korte tijd leeft meer dan zeventig procent van de wereldbevolking in verstedelijkte gebieden. Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat iedereen in een stad binnen 50 minuten wandelen alle belangrijke bestemmingen kan bereiken, zo vinden de panelleden. 

Zorg voor goede trottoirs, zodat mensen veilig kunnen wandelen, zei Marc Freedman van GoGenerate. En op somminge plekken moeten die wandelgebieden ook worden overdekt, zodat mensen niet in de verleiding komen om toch de auto te pakken als het regent.

Oosterbeek

Bij dit voorbeeld moet ik denken aan een situatie in mijn eigen woonomgeving wat niet helemaal is uitgepakt zoals Freedman en Buettner dat voor zich zien. In Oosterbeek, waar ik woon, hebben ze in een wijkje alle straten opengemaakt om de riolering te vervangen. Niets mis mee natuurlijk. Vervolgens opnieuw bestraat. Ziet er fraai uit. Maar de troittoirs zijn verdwenen, waardoor wandelaars (al dan niet met hond) om de klip klap aan de kant moeten springen voor passerende auto’s. Levensgevaarlijke situaties. Daar is dus niet goed over nagedacht. 

Upala Nanda, Global Director of Researsch van HKS Inc. pleitte ervoor om prototype steden te bouwen op verschillende plekken op de wereld. Daar kan dan getest worden en succesvolle voorbeelden kunnen vervolgens worden geimplementeerd in bestaande steden. Voor Oosterbeek is dat te laat. Maar voor veel andere verstedelijkte gebieden niet. Zowel Nanda, Freedman en Buettner zijn ervan overtuigd dat mensen langer zullen leven als hun woonomgeving wordt aangepast op een gezonder leven en als er geen drempels meer zijn om de juiste keuzes te maken. Lijkt mij een heldere conclusie.

Zijn er dan nog andere maatregelen die helpen bij het verlengen van onze levensduur? Dan Buetnner Jr. had nog wel een goede tip. Bonen! We moeten weer aan de bonen. Je kan er 100.000 verschillende recepten mee maken. Het is hartstikke gezond en heel goedkoop. 

Let’s bring back the beans!

Door: Gerson Veenstra

SXSW is niet alleen een conferentie, maar ook een (heel groot) muziek- en filmfestival. Sinds vorig jaar (met dank aan de introductie van Rik van Filmofiel) pak ik ook wat films mee tijdens de tijd hier. Doel voor dit jaar was: zoveel mogelijk premières. Het zijn er vijf geworden. Niet slecht, al zeg ik het zelf. 

Road House, Magpie, The Fall Guy, Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story en Civil War zijn het geworden. Premières hier in Austin zijn heel anders dan je in Nederland gewend bent. Ja, er is een rode loper en ja, de cast is er altijd bij, maar de sfeer is heel informeel. Publiek doet volop mee tijdens de film en is enthousiast en de acteurs kun je aanraken als je zou willen. Elke keer weer een bijzondere ervaring. De films op een rij. 

Road House

Road House is een remake van de gelijknamige film uit 1989 met Patrick Swayze. De film is ook aan hem opgedragen. Het is een echte Amerikaanse actiefilm, geregisseerd door Doug Liman. In de 2024-versie speelt Jake Gyllenhaal de hoofdrol, al maakt hij niet de meeste indruk in de film. Dat is overduidelijk Conor McGregor. Het is voor mij te lang geleden om te bepalen wat ik ervan vind in vergelijking met het origineel. Van anderen begrijp ik dat deze versie wat 'liever' is, al zijn de vechtscènes toch nog steeds behoorlijk heftig. Het is een leuk verhaal en een lekkere vechtfilm. 

Magpie

Dit is mijn grote favoriet dit jaar. Magpie is een Britse neo-noirfilm uit 2024, geregisseerd door Sam Yates, met in de hoofdrollen Daisy Ridley en Shazad Latif. Zelf zou ik het een psychologische thriller noemen denk ik. Het gaat om een stel van wie de dochter een rol krijgt in een film, waarin de hoofdrol wordt gespeeld door het idool van de vader van het meisje. Vooral Daisy Ridley maakt veel indruk in deze film. Voor wie de film nog wil zien, zal ik niet al te veel weggeven, maar er zit een heerlijke plottwist aan het einde van de film. Dat maakt deze film voor mij zo de moeite waard. 

The Fall Guy

Duidelijk een van de meest populaire films dit jaar tijdens SXSW met hele lange rijen. Dat heeft alles te maken met de populariteit van Ryan Gosling, wat dan weer duidelijk te merken was toen hij de zaal in liep en later op het podium stond. Al ben ik dan weer meer fan van Emily Blunt, de andere hoofdrolspeler. The Fall Guy is een Amerikaanse komische romantische actiefilm, geregisseerd door David Leitch en is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie uit de jaren 80. De film is een ode aan de stuntman. Steeds meer stunts worden met computers gemaakt, maar niet in deze film, zei Leitch na afloop. Alle stunts zijn echt. Het levert een spectaculaire actiefilm op. Geen verrassend verhaal, wel lekker wegkijken. 

Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story

Geen film, maar een Hulu-serie. We kregen tijdens de première de eerst van de vier afleveringen van deze serie te zien, die volgende maand online komt. Regisseur Gotham Chopra volgt de band vanaf februari 2022 in aanloop naar het 40-jarig jubileum van Bon Jovi en een serie jubileumconcerten in New Jersey. Ondertussen krijg je de geschiedenis van de band te zien, met persoonlijke video's, foto's en muziek die een blik werpen op het leven van Jon Bon Jovi en de reis van de band van clubs in New Jersey naar wereldwijde roem. Zo krijg je in de eerste aflevering bijvoorbeeld het verhaal over Runaway, dat een hit was voordat er een band was. Het leukst was natuurlijk dat de band er zelf bij was, inclusief Jon. Als je zoals ik een beetje fan bent (de zaal zat er vol mee), zeker de moeite waard om te kijken.

Civil War

Last but and least Civil War. Een dystopische actiefilm, geschreven en geregisseerd door Alex Garland met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Zoals de titel al doet vermoeden gaat de film over een burgeroorlog in de VS. Dunst speelt een fotojournalist die het plan heeft om de president op te zoeken in het Witte Huis, dwars door al het geweld heen. Het verhaal is verder wat dun (waar de regisseur na afloop juist een compliment voor kreeg), maar zeker voor Amerikaanse begrippen behoorlijk gedurfd. De regisseur zei na afloop dat hij zo blij was dat er al snel financiering voor de film was, wat hij met dit script niet vanzelfsprekend vond. Ik denk dat dit voor Amerikanen niet zomaar een film is, waar de actualiteit natuurlijk zeker bij helpt. Voor de rest van de wereld: mwah. 

Door Gerard Dielessen

De onweerstuitbare opkomst van kunstmatige intelligentie biedt de journalistiek ongelooflijk veel kansen. Toch zijn er ook talloze bedreigingen. Daar ging het misschien nog wel meer over dan over de kansen tijdens al die inspirerende SXSW24-sessies hier in Austin. Ook tijdens onze eigen beschouwingen kwamen we eenvoudig tot de conclusie dat kunstmatige intelligentie een fascinerend en inspirerend fenomeen is en mensheid echt verder vooruit kan helpen. Maar dan moeten we tegelijkertijd de bedreigingen wel serieus nemen. 

Als je met een aantal geïnteresseerde mensen in een huis zit dan ontkom je daar niet aan doorwrochte inhoudelijke nabetrachtingen, het verkennen van interessante filosofische vergezichten en zo nu en dan een heftige discussie. Soms tot diep in de nacht. En de volgende dag weer scherp. The full treatment dus. Heerlijk. SXSW24.

Tsja, kansen en bedreigingen dus voor de media en de journalistiek in het bijzonder. Daar hebben we het veel over gehad de afgelopen dagen. En over wat dat dan weer betekent voor de democratie. Ik schreef daar al eerder over in het stuk ‘Hoe bedreigend is AI voor de democratie?’ 

Vertrouwen

Verantwoordelijkheid en vertrouwen. Dat zijn wel kernbegrippen die steeds weer terugkomen in de discussie over het gebruik en de gevolgen van de opmars van kunstmatige intelligentie in ons dagelijks bestaan. 

Goed, eerst maar eens terug naar de journalistiek.

Laat ik eens beginnen met de voordelen van AI op een rij te zetten.

• Er kan veel sneller worden geproduceerd omdat kunstmatige intelligentie (AI) journalisten in staat stelt om met behulp van geavanceerde algoritmen automatisch artikelen, samenvattingen of zelfs hele rapporten in zeer korte tijd te (laten) produceren. 

• Door AI te gebruiken kunnen journalisten grote datasets en andere relevante stukken snel laten analyseren waardoor patronen en trends worden herkend, die ze vervolgens kunnen uitwerken in hun nieuwsverhalen. 

• AI versterkt ook de creativiteit. Chat GPT is bijvoorbeeld heel goed in staat om nieuwe ideeën aan te dragen, voorstellen te doen voor nieuwe formats of vertelstijlen. 

• Generatieve AI stelt mediaorganisaties in staat om content op maat te maken voor individuele lezers op basis van hun voorkeuren, interesses en gedrag. Daarmee kan de betrokkenheid van je publiek verder worden vergroot natuurlijk. Het gevaar daarvan is wel dat je meehelpt aan het creëren van bubbels. Vriend Buitelaar schreef daar over in zijn verslag over Rio. Een AI-audiodienst van het bedrijfje Curio.

• Een ander belangrijk voordeel is dat AI journalisten kan helpen om hun taalvaardigheid te verbeteren door suggesties te doen voor betere zinsconstructies, woordkeuzes en grammatica. 

• Als laatste noem ik hier het voordeel van schaalbaarheid. Door automatisering kunnen, vooral, kleine mediaorganisaties hun journalistieke productie opschalen zonder daarvoor extra mensen aan te nemen. 

En dan ben ik met bovenstaande opsomming vast niet volledig.

Bedreigingen

Tot zover het goede nieuws. Want het gebruik van AI in de journalistiek neemt ook grote risico’s met zich mee. Dat werd ook wel duidelijk tijdens veel SXSW-sessions dit jaar. Zo deden professor Joan Donovan (professor Journalism and Emerging Media Studies van de Boston University) en Colorado Secretary of State Jena Griswold in één van de bijeenkomsten een klemmend beroep op de journalistiek om misinformatie tegen te gaan. Beiden vinden dat er een zware verantwoordelijkheid ligt op de schouders van de journalistiek, waardoor zij als het ware de ‘poortwachters’ zijn geworden van onze vrije democratie. Grote woorden, een grote opdracht bovendien. Een worsteling tegelijkertijd.

Dat bleek ook uit de sessie AI and Journalism: The Massive Consequences When Truth is AI. In het panel vertegenwoordigers van CNN en The Washington Post. Bernadette Tuazon, director of Photography van CNN bekende dat ze een jaar geleden nog geen idee had over de gevolgen van AI voor haar werk als fotochef van één van de grootste nieuwsagency's ter wereld. Ze heeft zich met grote spoed laten bijscholen, gesprekken gevoerd met AI-deskundigen en veel meer. Dat hij bijvoorbeeld tot gevolg dat zij snel in de gaten had dat de foto van prinses Kate en haar kinderen was gemanipuleerd door het Britse Koninklijk Huis. Ze liet de foto niet offline halen, maar ze besloot, in overleg met de redactie, het verhaal over de gemanipuleerde foto te vertellen.

Wat bij deze grote mediabedrijven centraal staat is het kernwoord vertrouwen. Verkeerde onware publicaties kunnen de reputatie van mediaorganisaties in now time te niet doen. Stilzitten is er dus niet bij. Je redactie inrichten op het herkennen van gemanipuleerde foto’s en video’s en misinformatie is essentieel om het vertrouwen van het publiek te behouden. Daar waren alle panelleden het met elkaar zeer over eens.

In het verlengde daarvan waag ik hier een poging om de nadelen van generatieve kunstmatige intelligentie voor de journalistiek op een rij te zetten. 

• Allereerst is het met behulp van AI dus heel gemakkelijk om desinformatie te verspreiden. Valse nieuwsberichten, misleidende informatie of nepnieuws kan door AI gemakkelijk worden gemaakt en is dan nauwelijks van echt te onderscheiden. 

• Automatische gegenereerde berichten kunnen fouten en onnauwkeurigheden bevatten, vooral als het gebruikte algoritme is getraind op onbetrouwbare en bevooroordeelde gegevens. Daarom is menselijke controle zo belangrijk. 

• Dan zijn er de privacyrisico’s. Kunstmatige intelligentie kan worden gebruikt om persoonlijke gegevens te verzamelen, wat kan leiden tot inbreuk op de privacy van individuen. Daar moeten journalisten zich goed bewust van zijn. 

• Media moeten zich er bewust van zijn dat ze niet té afhankelijk worden van AI. Het risico bestaat dat ze dan hun oordeelsvermogen en kritisch denkvermogen verliezen. Het vinden van een goede balans is essentieel. 

• Met behulp van AI kan nieuws heel eenvoudig worden gepersonaliseerd. Daar is op zich niets mis mee, maar het gevaar bestaat dat er al snel gesloten informatiebubbels ontstaan. Het vinden van een juist balans van hetgeen mensen specifiek interesseert en van nieuws dat voor de algemene samenhang van de samenleving van belang is belangrijk en een kerntaak van de journalistiek, naar mijn vaste overtuiging.

• Dan een hele belangrijke: AI kan worden gebruikt voor het manipuleren van audio-, video- en tekstinhoud. Daar zijn al vele voorbeelden van bekend en die vooral als doel hebben om vals bewijsmateriaal te creeren of om gewoon de werkelijkheid te verdraaien voor eigen gewin. 

Niet-transparant

AI-systemen zijn vaak moeilijk te begrijpen of te doorgronden en zeker niet transparant. De grote tech-bedrijven, zoals OpenAI, Google, Amazon, Microsoft, Apple houden zich nauwelijks bezig met al deze ethische aspecten van de exponentionele ontwikkeling van generatieve kunstmatige intelligentie. Terwijl ze wel een belangrijke bijdrage zouden kunnen leveren. Krtische opmerkingen van interviewers of vragen vanuit het publiek gingen vertegenwoordigers van deze techs tijdens SXSW vaak uit de weg met nietszeggende antwoorden. 

Daarom is het wat mij betreft essentieel dat mediaorg

anisaties en hun journalisten al deze bedreigingen serieus nemen. Opleidingen, trainingen, gesprekken en het opstellen van richtlijnen hoe verantwoord om te gaan met deze nieuwe technologische toepassingen vormen de basis van het behoud van het vertrouwen van het grote publiek. Maak een manifest waarin transparantie en verantwoording zijn vastgelegd. Waarin wordt beschreven dat de eindredactie nooit kan worden overgelaten aan slimme machines. Het zijn de mensen, de journalisten die daar aan het einde van de dag verantwoordelijk voor zijn.

Door Michiel Buiitelaar

Ik las het uitstekende verslag van Gerson Veenstra over 'How generative AI will transform media and democracy', een interessante sessie waarin de gezwollen titel niet werd waargemaakt. Ik wil enkele aanvullende gedachten delen over één, het business model, en twee, bubbels. Dit alles gaat over Curio, die hun nieuwe, voice-oriented, AI-powered news app Rio aanprezen.

Ten eerste, het business model: daar werd hoegenaamd geen aandacht aan besteed. Curio claimt deals te hebben met gerenommeerde uitgevers – dat zal niet gelogen zijn, maar of die uitgevers daar beter van worden, en of ze percipiëren er beter van te worden, dat werd niet onderbouwd. Deals hebben zegt op zich weinig. Ik heb bij mediabedrijven gewerkt: die sector is bovenmodaal emotioneel-conservatief, ik vraag me af welke deals – met welke geldstromen – Curio dan heeft, op welke voorwaarden, voor hoe lang; en, of die mediabedrijven zelf (zullen) kunnen wat Curio gaat doen (zie DPG nu?). Ik ben sceptisch. Net als Gerson dacht ik aan Blendle: niet hetzelfde als Curio, maar er zijn overeenkomsten. Er is een reusachtig dik en nog aanzwellend boek “Dingen die Michiel Buitelaar niet begrijpt of niet voorzag”, alsmede een flinterdun schriftje “De zeldzame keren dat Michiel Buitelaar gelijk kreeg”. In dat laatste boekje staat iets als: Blendle, dat wordt niks. Ik werkte bij een uitgever en zag geen gezond business model in Blendle. Ik heb ambtshalve zelfs dingen afgeremd, beken ik, omdat het voor bestaande uitgevers niet goed uit pakte. Menigeen was enthousiast toen, vooral omdat een opgewekt mannetje veel zendtijd kreeg om het aan te prijzen. Maar de vlieger ging niet op. Ik proef hier en nu bij SXSW enthousiasme, over Curio, maar hef een waarschuwend vingertje op, vanwege rationale zakelijke afwegingen en denkbare emoties, van andere belanghebbenden, die van invloed zijn. Laten we eens zien wat het echt wordt. Geen shoe-in lijkt mij.

Ten tweede, iets over bubbels. Het aggregeren van nieuws en verdieping uit al die bronnen klinkt goed maar er zitten ook potentiële minpunten aan. Het kan – ik denk: zal – tot bubbels leiden, tot het verblijf van de Curio gebruiker in een micro-universum van soortgelijk gekleurde berichten. Dat is een reëel gevaar, als je denkt dat diverse en objectieve journalistiek democratie faciliteert. Overigens denk ik dat dat risico regelmatig aangestipt wordt, als zijnde modern – in de contekst van social media met name – maar echt nieuw is het niet. In het verzuilde tijdperk, waarin ik nog net geboren ben, zat menigeen ook in een bubble, namelijk een katholieke, protestante, of socialistische, enzovoorts. Van krant tot voetbalclub, van kledingwinkel tot school: die zaten in zo’n bubbel toen. Ik vermoed dat Curio dat op een andere manier kan voeden – als ik dat bijvoorbeeld toesta, neem ik vooral liberale, laat-kapitalistisch gekleurde berichten tot me (disclosure: om dat in te perken, althans dat probeer ik, consumeer ik regelmatig, therapeutisch, een portie Wierd Duk, Nigel Farage, Leon de Winter, maar ook De Correspondent, Peter de Waard, of Asha ten Broeke, om mijn wereldbeeld te tarten – knabbelen aan de uiteinden!). Ik betwijfel of Corio dat faciliteert.

Ik wijs ook op de stokoude Nicholas Negroponte, die van de papyrusrol Being Digital. Die beweerde dat een krant lezen ook een serendipische activiteit is, dat het vermakelijk is om dingen tegen te komen die je niet zoekt. Dat dat ook de waarde van een klassieke, niet-gepersonaliseerde krant is: dat totaal oninteressante berichten over de families Hazes, Roelvink of Taghi, dan wel de uitslagen van fierljeppen, klootschieten of poepveulen slingeren ergens in een donkere uithoek. Dat heeft ook een functie, voor menigeen, beweerde hij. Dat is de charme van bladeren in een krant of magazine, of zappen op televisie: het toeval. Dat roept de vraag op of personalisatie voorspelbaar en saai is. Wat misschien (?) onderstreept wordt door het feit dat personalisatie waar mensen zelf iets voor moeten doen – parameters instellen en zo – zelden werkt. Ik heb dat meermaals zien stranden. Toegegeven, in het geval van Curio doet de AI dat, maar vraagtekens zijn gepast. Allemaal best, the proof is in the pudding: laat het gebeuren, het is interessant! Kom maar op, Curio?

AI & technologie gaan een steeds grotere rol spelen in ons leven, ons werk, en onze samenleving. Als ik naar de presentaties kijk die ik heb gezien zijn deze thema's te ontdekken. Niet uitputtend, maar mijn interpretatie van wat mij opviel. En mogelijk knutsel ik nog verder aan dit stuk  

Technologische vooruitgang en integratie

• AI & Machine learning: In iedere presentatie ging het over de grote snelheid waarmee dit veld zich ontwikkelt, en het effect dat het al heeft op het alledaagse leven en op werk. Weet ook dat dit veld zich voortdurend versnelt: Wat er volgend jaar kan is een veelvoud van nu. En dat is ieder jaar zo. En dit soort exponentiële groei is lastig voor te stellen: 5 jaar lang iedere keer 3x beter betekent 243x beter. 
• Creatieve toepassingen van AI: Deze tools lenen zich goed voor creatief probleem oplossen en innoveren. Een van de beste praatjes daarover vond ik "Orthogonal AI strategies" waarover ik een apart stuk schreef, waarin wordt beargumenteerd dat we juist niet moeten proberen om AI in te zetten om bestaande processen beter/efficiënter/goedkoper te maken, maar er echt op een andere manier naar te gaan kijken: Hoe kan je AI inzetten zodat je leven en werk beter wordt, door de mens centraal te houden.
• Simmer werken: AI is goed in het automatiseren van routineklusjes, zodat je zelf kan focussen op meer strategische en creatieve taken. Programmeren gaat bijvoorbeeld veel efficiënter met een hulpje er bij die stukken code voor je schrijft, en een AI is prima geschikt om mee te luisteren met een gesprek en daar slimme notulen van te maken.
• Data-gedreven beslissingen: Analytics en AI kunnen grote hoeveelheden data structureren en verwerken, wat goed kan helpen bij inzicht en beslissingen. Ook kunnen systemen dit zelf gebruiken, en zelf beslissingen nemen over optimale strategie, zoals het laden van een thuisbatterij, of een AI die wordt ingezet door een legal team om te helpen met analyse, of een AI voor medische diagnose.  Dit werkt het beste als AI echt zit 'ingebouwd' in het product. Momenteel zien we nog veel 'side panels' en 'toverstokjes' waarmee AI wordt aangezet, waardoor het een gefragmenteerde ervaring blijft. 

Mens-AI samenwerking en ethische overwegingen: Willen we dit wel?

• Vergroten van het menselijk potentieel: AI kan je mogelijkheden vergroten; je kan beter beslissen, creatiever zijn, en je kan makkelijk over nieuwe onderwerpen leren. Er is zoveel te leren door het gewoon aan een AI te vragen. Daardoor kan je ineens veel meer zelf doen dan vroeger. En ben je dus ook breder inzetbaar in je werk. AI hielp ook om de grotere rubrieken voor dit stukje te vinden; ik heb er daarna wel aan gesleuteld (zoals de rubriek onderwijs) en deze tekst is 100% zelf gemaakt. Maar het hielp wel om de analyse te doen, puur op basis van mijn notities van de talks. 
• Verandering van de arbeidsmarkt: Het is niet te ontkennen, AI zal banen laten verdwijnen. Wat moet die taxi-chauffeur gaan doen, als zijn werk minder wordt wegens zelfrijdende auto's? Nieuwe skills leren is gelukkig ook makkelijker, en er zal in nieuwe sectoren werk komen zoals tech support, AI systemen trainen, data annoteren. Levenlang leren, ondernemerschap zal steeds belangrijker worden. De wereld verandert, en biedt daarmee ook nieuwe kansen. Mensen die dit omarmen en mee-veranderen zullen in het voordeel zijn.
• Andere ethische en maatschappelijke risico's: Als alles om data gaat draaien worden privacy en data security steeds belangrijker. En AI vergroot potentieel de ongelijkheid in de wereld: Het technologisch geavanceerde deel van de maatschappij, land of wereld heeft een voordeel.
• Misdaad en fraude: Ieder gereedschap kan ook een wapen zijn. Dit zag ik met name bij het praatje over "Taken or Mistaken? AI’s Role in in Virtual Kidnapping Scams". Virtuele ontvoeringen zijn geen ontvoeringen, maar bedreigingen: Je wordt gebeld met de dreiging dat ze een naaste van je hebben, en zullen vermoorden als je niet snel betaalt. Dankzij AI wordt dit veel overtuigender, met gegenereerde foto's of geluidsfragmenten. Een van de beste dingen die je daar tegen kan doen is een codewoord afspreken met je familie: als dat woord niet kan worden genoemd weet je dat ze hem of haar niet echt hebben. Behalve deze criminele toepassingen zijn er talloze manieren denkbaar om met AI content of chatbots te maken die mensen beïnvloeden, bijvoorbeeld bij verkiezingen.

Veranderingen in werk & organisaties

• Werk wordt steeds flexibeler, en ondersteund door AI. "Banen zijn dood, maar het werk niet". Het gaat steeds meer over welke skills je hebt, en hoe handig je bent in het inzetten van tools. Hierover kan je meer lezen in dit stuk van Gerson Veenstra
• Kleine teams en eenmansbedrijven nemen toe; het is steeds makkelijker om (wederom dankzij AI) flinke waarde toe te voegen, en een voorspelling van Sam Altman is dat er binnen afzienbare tijd ergens een eenmansbedrijf zal ontstaan met een waarde van boven de miljard dollar.
• Veranderende organisatiestructuur en -cultuur: Als steeds meer van je mensen steeds meer verschillende dingen kunnen, dankzij AI tools, komt er meer zelfstandigheid in de teams. "The small team is now the ultimate flex" zei Ian Beacraft. Beslissingen worden meer decentraal genomen, en het leiderschap zal hierin moeten meeveranderen. AI gaat geen bedrijven kapot maken, maar het vasthouden aan oude systemen en technologie wel. Ondersteun het meer 'agile' werken, geef toegang tot AI tools, en help het leren van het gebruik daarvan.

Toegang tot de technologie

• Democratisering van de technologie: Een terugkerend thema in veel verhalen is de noodzaak voor brede toegang tot geavanceerde technologie, zodat niet alleen de bevoorrechten de voordelen van AI kunnen ervaren. No-code en Low-code platformen kunnen hierbij een bijdrage geven, maar ook onderwijs over het gebruik.
• Verantwoordelijke ontwikkeling en gebruik: Bij alle ontwikkelingen is het belangrijk om de ethische grenzen te onderzoeken. Wie heeft hier voordeel van, wie sluiten we uit? Zijn er onvoorziene gevolgen? Het concept "red teaming" viel regelmatig, waarmee een methode wordt bedoeld om een ontwikkeling opzettelijk uit te dagen, zwakheden te ontdekken, en potentieel misbruik in te schatten. Dit is bijzonder relevant in de AI wereld, waar het maar al te makkelijk is een niet goed doordachte tool online te gooien, met potentieel heel schadelijke gevolgen.

AI-kunde en onderwijs

• Begrip van AI: Er is een noodzaak om mogelijkheden én beperkingen kennen van AI systemen. Niet alleen over hoe je omgaat met de tools zelf, zoals het schrijven van goede prompts of het effectief gebruik maken van assistents voor bijvoorbeeld programmeren, maar ook hoe je gefopt kan worden door een AI systeem, bedoeld of onbedoeld. Wij zijn als mensen geneigd om iets wat 'mens-achtig' overkomt te geloven en te vertrouwen, zoals een AI chatbot. Wat ook enorm helpt is het simpelweg elkaar vragen: "Hoe doe jij dit met ChatGPT?". 
• Blijf een expert: Om goed te kunnen werken zal je nog steeds moeten weten wat je aan het doen bent, en de diepe achtergronden in de vingers te hebben. Ook als je met een AI samenwerkt. Peter Deng van OpenAI: "You're not going to know if the answer is right, unless you actually know your stuff"
• AI in het onderwijs zelf: Er zijn talloze mogelijkheden voor veel leerlingen om 'bijles' te krijgen van een AI, of zichzelf laten overhoren, of hun kennis juist te verdiepen, maar ook voor docenten om aangepaste lessen te ontwerpen. En je kan denken aan een AI programma in het onderwijs. Zo hoorde ik over een middelbare school die lessen wijdde aan prompting. 
• Toegang tot AI om er mee te leren werken: Ook een aantal keer gehoord: Bedrijven moeten niet alleen cursussen bieden voor hun eigen AI toepassingen, maar ook hun medewerkers opties bieden, en accounts bij AI tools faciliteren. Dit geldt ook voor ouders vind ik zelf, en ik zal er voor zorgen dat mijn kinderen alle mogelijkheden hebben om te klooien met AI. Ook hier een citaat van Peter Deng: "There should always be a free version, absolutely". Hier is ook een taak weggelegd voor de grote tech bedrijven. 

Eindelijk eens een praatje waarbij de term 'AI' niet viel. Althans niet vaak. Een presentatie over klimaatverandering van Ben Wolkon van MUUS Climate Partners, en daarna een interactive sessie geleid door Ellie Johnston. Kern van de boodschap is: Er is niet 1 enkele oplossing die alles zal oplossen, maar alle oplossing die er nodig zijn bestaan al. Het is een kwestie van implementeren en opschalen. 

De duurzame toekomst

Het verhaal van Wolkon was mij al relatief bekend. Electra zal toe moeten nemen in industrie, vervoer en gebouwen. Het opwekken van die stroom zal groen moeten worden. Daarbij is er synthetische brandstof nodig voor bijvoorbeeld luchtvaart. Daar is trouwens wel een rol voor AI en analytics, om al die systemen te managen en optimaliseren: een slimme thuisbatterij of warmtepomp die de optimale strategie uitvoert. 

De interactieve tool

De tweede helft van de presentatie was bijzonder goed. Ellie Johnston gebruikte een online enquete (van pollev.com) om het publiek te laten kiezen welke maatregelen het meest effectief waren, en het meest overhyped. Die uitkomsten waren direct live te zien, en gebruikte ze vervolgens om de schuifjes in te stellen in de simulatietool die zij en Climate Interactive samen met MIT heeft ontwikkeld. Je kan er zelf direct mee gaan spelen op https://www.climateinteractive.org/en-roads/ maar het is raadzaam om daar wel even de tijd voor te nemen, het is een erg complete en complexe tool.

Een voorbeeld. Stel dat je wil weten wat het effect is van het tegengaan van ontbossing. Je kan dan het beste de rechtergrafiek zetten op Deforestation, of een andere grafiek uit die rubriek. En je kan dan direct aan de schuif Deforestation gaan trekken, maar slimmer is om op de 3 puntjes bij die schuif te klikken, zodat je kan zien wat de inputs precies zijn. 

Duidelijk wordt dat er niet 1 maatregel is die alles zal oplossen. Om op +1.5 C uit te komen moet je heel wat puzzelen. En ook duidelijk is het effect van carbon pricing. In de sessie zette Johnson dit op $100 per ton, 'ongeveer een dollar per gallon benzine', en dat blijkt een groot effect te hebben. Maar je kan ook zien wat het gevolg is van het later invoeren van maatregelen.

Erg goed gedaan, en een overtuigende sessie. Climate Interactive verzorgt dit soort groepssessies, en er zijn in veel landen nu vertegenwoordigers die deze sessies kunnen leiden. 

Maar vooral: Ga er mee aan de slag. Erg goed. https://en-roads.climateinteractive.org/scenario.html

Door: Gerson Veenstra

SXSW is niet compleet zonder robot. Misschien herinner je je van vorig jaar de Disney-robot nog? En is er niet eentje ergens op een podium, dan is er toch zeker eentje te vinden op de expo. Dit jaar moesten we er even op wachten, maar vandaag was het toch zover. En daar hadden meer mensen zin in, want de zaal zat bomvol. En waarschijnlijk allemaal met dezelfde vraag: is de techniek nu eindelijk zover dat we er meer gaan zien? 

Stel je voor: je hebt een robot thuis. Wat zou je die laten doen? Van welke klusjes wil je graag af en waar ben je nu veel tijd aan kwijt die je dan kunt besteden aan dingen die je leuk vindt? Het klinkt misschien nog niet realistisch, maar het is wel waar het bedrijf Apptronic hard aan werkt: een betaalbare robot voor elk huishouden. Apollo is het eerste werkende prototype en stond op het podium. 

Schoonmaken, afwassen, zoek- en reddingsacties, vervelende klusjes opknappen, medewerkers in de kledingindustrie vervangen, assisteren als leefstijlcoach of fitnessinstructeur, wereldproblemen oplossen...? "We staan nog maar aan het begin", zegt een enthousiaste Yemi A.D. van het Moonshot Platform. 

Met kunstenaars een rondje om maan

Hij is een artiest, hij danst, maar hij is vooral ook een robotenthousiast. En dat heeft er alles mee te maken dat hij een van de kunstenaars is die zijn uitgekozen om mee te doen aan de maanmissie #dearmoon. Het idee is dat ze nog dit jaar de ruimte in gaan en een 'rondje rond de maan' maken en zich laten inspireren. 

Toen hij in het kader van dat project bij het bedrijf Apptronic was en voor het eerst de robot Apollo zag, was hij overweldigd: "Het is kunst!" En hij begon zich af te vragen: wat kan ik ermee? Het gaat om technologie en de mensheid en waar die twee elkaar ontmoeten. Een prachtig voorbeeld van een toepassing met een robot is in Tokio te vinden. Daar wordt die ingezet om de bediening te doen. Wat het bijzonder maakt dat de robot wordt aangestuurd door iemand die verlamd is en zo toch een vorm van contact met anderen heeft.

Een 'betaalbare' robot

Apptronic is ontstaan in 2016, vanuit de universiteit van Texas, voortbordurend op de robot Valkyrie van Nasa die miljoenen kostte. Het doel vanaf het begin was een 'betaalbare' robot te ontwikkelen. Apollo die we nu op het podium zien, is eerste prototype. Later dit jaar wordt er een productieversie gepresenteerd: uit het lab de wereld in. 

Jeff Cardenas van Apptronic: "Ik ben er niet aan begonnen om geld te verdienen. Aan het begin kreeg ik van veel mensen het advies: begin er niet aan, neem een normale baan. Maar we hadden een droom. Het is mijn levenswerk. Ik probeer niet aan tijd te denken. Ik zie het als een estafette: je loopt zo lang en zo hard als je kunt en geeft dan het stokje over aan de volgende generatie."

Een explosie van robots

"Denk aan de beginjaren van de pc-industrie", zegt hij. "Eerst waren er maar weinig mensen die het konden betalen. Een pc was ook ingewikkeld om te maken en moeilijk om te programmeren. Ik zie dit als het begin van een reis." De reden dat meer mensen er nu enthousiast over zijn is volgens hem AI. Technisch wordt het allemaal makkelijker en goedkoper om een robot te maken en we kunnen nu ook 'intelligentie' toevoegen. 

Maar wat is dan betaalbaar? "Ik denk dat op een gegeven moment iedereen een robot heeft. Er komt een explosie van robots. In elk huis zul je er eentje zien, al is het de vraag of het precies deze is of dat die er anders uitziet."  Robots hoeven qua materiaal niet duur te zijn, volgens hem. Hij denkt aan de prijs van een auto: "Zeg 50.000 dollar. Maar je hebt verschillende automerken, die verschillend geprijsd zijn. Op den duur kan iedereen zich er eentje veroorloven."

Demonstratie

Eerlijk is eerlijk, de demonstratie op het podium ging in eerste instantie mis. Maar goed, dat kan de beste overkomen, zoals we eerder deze week bij Microsoft zagen. In de snelle montage heb ik het moment dat het misging weggelaten. 

Menselijke vorm is het beste voor ons

Maar waarom moeten dit soort robots op mensen lijken? "De hele wereld is ontworpen voor mensen", legt Cardenas uit. "Als je een robot wil die met en voor je werkt, is de menselijke vorm de beste vorm voor ons. En omdat ze op ons lijken, kun je ze ook makkelijker dingen aanleren door ze te laten kopiëren wat mensen doen."

Tijd teruggeven aan de mens

Hij vertelt dat hij er als kind al van droomde om robots te maken. "Mensen zijn toolmakers. En nu zijn we goed genoeg om tools te maken die op ons lijken." Hij hoopt dat robots ons tijd teruggeven voor dingen die we willen doen, in plaats van dingen die we moeten doen. "Ik hoop dat een robot voor mij zorgt als ik oud ben en ook voor mijn ouders." En hij hoopt ook dat ze helpen de ruimte te ontdekken, zoals de maan en mars. Hij moet dan denken aan Star Wars waarbij robots helpen het leven van mensen mogelijk te maken. 

Maar de robot kan nu nog vrij weinig, vooral grove bewegingen gaan goed. Een doos verplaatsen kan bijvoorbeeld prima. De fijne motoriek is nog ingewikkeld. "Maar hij zal snel meer kunnen, omdat robots van mensen kunnen leren." Cardenas ziet mogelijkheden voor de auto-industrie, winkels, maar vooral ook gezondheidszorg. "De robot kan werken met een team van mensen. Het is niet meteen een verpleger, maar kan verpleger wel helpen. Dingen pakken voor iemand, schoonmaken, daar kan robot instappen, zodat de mens weer echt kan focussen op het menselijk contact."

Zie ook de kansen

Bij Apptronic werken nu 100 mensen. "Niemand doet het voor het geld. Het zijn briljante mensen die overal kunnen werken voor veel geld, maar hier aan meewerken omdat ze geloven in dezelfde droom." Apple was grote inspiratie. Het idee van techniek en mensen aan elkaar verbinden. Voelde zich dankbaar toen hij voor het eerst een Apple-product in handen had. Dat er overal aan gedacht was. Dat is het type producten dat hij wil maken. 

Het is makkelijk om bang te zijn voor nieuwe technologie, zegt Cardenas. Mensen waren eerst ook bang voor treinen. De snelheid zou je hersenen beschadigen, was de fabel. Dit is als elke andere technologie, zegt hij. En hij vraagt om ook hoopvol te zijn. "Het is goed om voorzichtig te zijn en je zorgen te maken, maar zie ook de kansen. De komende jaren wordt het personeelstekort steeds groter, dat lossen we niet op. We hebben robots dus echt nodig."  

Terugkijken kan hier

Door: Gerson Veenstra 

Generatieve AI draait tot nu toe vooral om tekst, hoewel de ontwikkelingen op andere terreinen (zoals beeld en ook biologie) hard gaan. En heb je het over tekst, dan heb je het over journalistiek. Over de hele wereld zijn er initiatieven (al langer ook) om AI in te zetten voor journalistiek. Het grote probleem waar veel organisaties tegenaan lopen (en waarom ze er soms ook weer mee stoppen) is de feitelijke juistheid van de output en het taalgebruik. 

De sessie is nog niet begonnen, of het gaat over verkiezingen. Ongeveer de helft van de wereld gaat dit jaar naar de stembus. Betrouwbare informatie is dan cruciaal. Govind Balakrishnan en Srikant Chakravarti van Curio AI gaan daar niet uitgebreid op in (het was sowieso allemaal niet heel kritisch), maar vergelijken hun product met Spotify. Ze cureren zelf weinig zeggen ze, maar leveren vooral de content van uitgevers op een andere manier. 

"Nieuws en journalistiek is de software die mensen en democratieën brandstof geeft", zegt Balakrishnan. Hun idee voor Curio ontstond in 2019. Ze keken naar de BBC en zagen dat er 2 miljard wordt uitgegeven 'om te laten zien wat er in het laatste kwartier is gebeurd'. Bij nieuws gaat vooral om actuele gebeurtenissen. De vraag was: hoe kunnen we een product maken met meer diepgang? 

De uitleg van ChatGPT over Curio en Curio AI (Rio)

Curio is een platform dat zich richt op het omzetten van kwaliteitsjournalistiek naar professioneel ingesproken audiocontent. Het verzamelt artikelen van gerenommeerde mediaorganisaties, die vervolgens door stemacteurs worden voorgelezen. Een alternatieve manier om nieuws en verhalen te consumeren, vooral voor mensen die graag luisteren in plaats van lezen. Het platform werkt op basis van een abonnement en heeft partnerschappen met verschillende uitgevers zoals The Wall Street Journal, The Guardian, en The Economist.

Curio AI (of eigenlijk Rio) is een uitbreiding op dat platform. Het maakt gebruik van AI-technologie om gepersonaliseerde audio-fragmenten te maken op basis van vragen of interessegebieden van de gebruiker. Met die functie kunnen gebruikers specifieke vragen stellen, waarna Curio AI vervolgens aangepaste audio-fragmenten genereert met relevante en feitelijk gecontroleerde content, gebaseerd op journalistieke werken die al ingesproken zijn. Deze benadering is bedoeld om de luisteraar te voorzien van diepgaande inzichten en diverse perspectieven op de gevraagde onderwerpen. 

Prototype met AI 

Wat ze maakten was dus een soort Blendle, maar dan alleen met voorgelezen artikelen waarbij ze putten uit vooral de features, analyses, achtergrondartikelen en uitgebreide reportages van de uitgevers waar ze afspraken mee gemaakt hebben. Vooral dus de informatie waar mensen geen tijd voor hebben (of maken). 

Toen generatieve AI kwam, hebben ze vrij snel een prototype gemaakt, waarmee mensen hun persoonlijke audio-fragmenten konden krijgen. Maar vrij snel na het publiceren is dat ook weer offline gehaald, omdat er duizenden vragen kwamen die niet per se heel relevant waren voor het platform. Zoals: is ijs goed voor mij? De focus is nu meer op nieuws. Deels is push: de app geeft een melding als er iets is wat voor de gebruiker interessant kan zijn. En deels is het pull: de gebruiker kan zelf vragen stellen. 

De kracht van spraak en audio

Curio gelooft enorm in spraak. Mensen raken er aan gewend dat je het gesprek aan kunt gaan met content. Iedereen kan nu rechtstreeks met een machine praten. Je kunt hiermee een soort persoonlijke nieuwsassistent hebben. Die jou headlines geeft, waar je van kunt aangeven wat je wel en niet interessant vindt. Veel bestaande personalisatie is nu voornamelijk impliciet. Gebaseerd op clickgedrag en statistieken. Het wordt nu meer expliciet, waarbij je je voorkeuren elke keer meteen kunt aangeven. 

En het voordeel van audio is dat mensen 7 uur per dag dingen aan het doen zijn waarbij een scherm niet handig is. Nieuws en journalistiek consumeren, gebeurt vaak tussendoor. Bij audio kun je ervoor kiezen of je er aandacht aan besteedt of het negeert (vergelijk het met radio). Daarnaast is praten een veel natuurlijker manier van communiceren dan typen. En dan verwacht je ook eerder een gesproken antwoord. Audio wordt heel belangrijk bij het bereiken van je publiek, denken ze. 

Zo werkt Rio

Het publiek is duidelijk enthousiast. Er klinkt applaus. Wat meteen opvalt is dat de assistent zelf geen inhoudelijke antwoorden formuleert op de vragen. Er worden dus ook geen samenvattingen gemaakt, wat het risico op fouten natuurlijk een stuk kleiner maakt. Wat wel wordt gedaan is suggesties geven. Ze geven daarom ook veel aandacht aan het aggregeren van extra informatie rond onderwerpen. Om diepere context te geven en ontwikkelingen beter te begrijpen: "Kom voor nieuws, blijf voor kennis." 

Draait om vertrouwen

Kunnen uitgevers er last van hebben dat hun content op andere plekken wordt geconsumeerd? Net zoals dat bij AI-tools zelf gebeurt, omdat ze zelf met antwoorden komen en niet zoals zoekmachines doen naar de content linken? En hoe voorkom je dat? Volgens Curio draait het allemaal vertrouwen. Mensen vertrouwen degene die het zegt vaak meer dan de inhoud zelf. Ze verwachten dat mensen willen blijven weten bij wie de informatie vandaan komt, om te bepalen of ze het kunnen vertrouwen. 

En zolang je er goede afspraken over maakt, kan het naast elkaar bestaan, denkt Curio. Dus zelf uitgever zijn en daar een publiek bedienen en je content ook via platforms als Curio verspreiden. Het levert bereik en geld op, maar ook technologische kennis die wordt gedeeld. Ze geloven dat dit de nieuwe manier van internetconsumptie wordt en zien het vooral als een kans

Kans voor (lokale) journalistiek

Kan lokale journalistiek hier ook iets aan hebben? Hoe voorkomen we verdere bedreiging van lokale journalistiek? Dat lokale journalistiek het moeilijk heeft gekregen, is dat je massa nodig hebt om geld te verdienen. Maar Curio vindt lokale journalistiek heel interessant, omdat het voor gebruikers relevant is om te weten wat er in hun omgeving gebeurt. Dan speelt locatie dus een grote rol.  

Volgens de mannen van Curio moeten journalistieke organisaties veel meer experimenteren met AI en nieuwe producten maken. Dat zijn ze niet gewend. Ze zijn meer van de content dan van het product. Ze zijn ook niet gewend om ruimte te hebben voor fouten maken. Maar dat is wel echt nodig om verder te komen. Zonder fouten leer je niet. Nu moeten de meeste uitgevers hun geld verdienen met abonnees en advertenties. En voor verkeer zijn ze voor een groot deel afhankelijk van zoekmachines en social media. Kunnen ze weer eigenaar van die distributie worden? Curio denkt van wel.

Voor een groter publiek interessant

Dat je het gesprek over nieuws kunt aangaan met de assistent, kan de informatie voor een groter publiek interessant maken. Als je iets niet begrijpt, kun je extra toelichting vragen. Of misschien wil je het in een adere taal, of op een manier verteld dat het begrijpelijk is voor iemand die op school zit, of misschien voor iemand die ondertussen druk is met zijn kinderen. Je kunt content aanpassen aan de omstandigheden en de gebruiker.

"We hebben voor het eerst een technologie waarbij je je content interessant (en begrijpelijk) kunt maken voor iedereen. Dat was eerder onmogelijk, zonder afbreuk te doen aan de inhoud en aan de integriteit van het materiaal." 

Door Michiel Buitelaar

Dit gaat over de sessie 'Scaling safely: Waymo’s roadmap for a multi-city AV service', een interview met de CEO van Waymo (een dochter van Alphabet), Tekedra Mawakana. Dat is een verstandig, rustig type, ver van het Silicon Valley cliché. Waymo is al bijna 10 jaar geleden met autonomous vehicles (AV) begonnen, en heeft zich na overpeinzingen gericht op het maken en vermarkten van de bestuurder, niet op de auto, dat laatste laten ze aan 5 andere partijen over. Ik zou de hele aanpak samen vatten als: heel erg voorzichtig. 

Mawakana zelf sprak over een granma approach. Het gaat ze er om zelf te leren, regelgevers op te voeden, klanten vertrouwd te maken, belanghebbenden – gemeente, politie etc – te overtuigen, enzovoorts. Ze proberen ook Uber drivers die – terecht – bang zijn hun baan te verliezen in het proces te betrekken. Een rustige, langzame, verantwoorde opbouw van het fenomeen, niks geen move fast and break things of dat soort praatjes met ballen.

Waymo’s primaire claim is: veiligheid. In de USA komen nu ca 40 duizend mensen om het leven, per jaar, in autogerelateerde ongelukken; wereldwijd is dat ca 3.5 miljoen. Schokkende cijfers trouwens. Mijn persoonlijke gok (zij liet zich ook hier over heel geserreerd uit): als men morgen overgaat op massale inzet van AVs dan halveren die doden cijfers, of zoiets. Desondanks gebeurt dat niet, omdat één dode door een – meestal verklaarbare – miskleun van een AV meer heisa veroorzaakt dan honderd doden door slechte, domme of dronken menselijke chauffeurs. Apart is dat, weer een voorbeeld van de lat die voor machines hoger gelegd wordt dan voor mensen, een gangbaar verschijnsel in n rondom AI, valt mij op: LLMs hallicuneren inderdaad wel aan, maar mensen toch vaker?

Maar goed. Zij sprak niet zo cru over aantallen doden maar maakte duidelijk dat het veel kleiner maken van die 40 duizend een troefkaart van Waymo is. Dat, en convenience (inclusief het kiezen van je eigen muziek in de auto!).

Waymo is nu min of meer actief in delen van 3 Amerikaanse steden, en breidt langzaam uit. Europa staat niet op hun kaart. Ze hebben een lange adem. Ze deed geen voorspellingen (zoals de zelfbenoemde visionair Musk deed, die in 2015 aankondigde dat binnen 2-3 jaar zijn AVs rond zouden zoemen….). Een staaltje underpromise, (potentially) overdeliver was dit. Geen testosteronpraatje. Interessant was ook de suggestie dat als die mortaliteit inderdaad zo veel lager uit pakt dan die van ‘gewone’ auto’s, verzekeraars druk zullen gaan uitoefenen op menselijke automobilisten.

Dit was interessant. Het gaat nog wel even duren maar ik ben er nu nog meer van overtuigd dat het gaat gebeuren. En deze rustige aanpak lijkt me krachtig..

Dit gaat over de sessie AI copyright: '471 billion melodies thwarting human creativity', van de als een mitrailleur sprekende advocaat Damien Riehl (met humor). Vlak er na werd er een verwarde man op een fiets gesignaleerd in Austin – dat was ik. Ik was beduusd. Mijn kennis van muziek, copyright en specifiek Amerikaanse wetgeving is zo beperkt dat ik zelfs nauwelijks een verslag kan schrijven van deze sessie, maar het maakte indruk op me. 

Enkele uren later sprak ik mr Sprey die me uitlegde dat de Amerikaanse omgang met rechten heel anders is dan die in Europa, wat een deel van claims en ideeën in deze sessie zou kunnen weerleggen. Zelfs dat kan ik niet beoordelen. Ik sprak ook een jonge octrooigemachtigde die circa 50% van mijn DNA heeft, en die reageerde ook sceptisch. Ik zal enkele snippets delen en mij van oordelen onthouden, maar dit zeg ik: er zitten elementen in het uitdagende betoog van deze man die tot overpeinzing aan zetten. En er zijn genoeg bronnen die sommigen zouden kunnen raadplegen, als dit verslagje enigszins prikkelt. Neem wat hier volgt met gezonde scepsis?

Wat had die man nou gedaan: 471 miljard melodieën automatisch gegenereerd, door systematisch tonen te varierën in een sequentie van maten (excuus: ik weet niets van muziek!). Dit levert dan wat in de wiskunde (‘combinatoriek’, weet ik wel een beetje van) heet: permutaties. Hij liet het live zien, dat is simpel en gaat snel. Die melodieën heeft hij geregistreerd. Let op: deze vlieger – registreren – gaat in Europa niet op, begreep ik later, en hij melde dat niet. Die registratie heeft hij vervolgens open gemaakt, zodat iedereen ze kan gebruiken. Het gaat hem er dus om toevallige copyright infringements en aanvallen op toevallige infringements de pas af te snijden. Dit alles heeft hij in TED Talks uitgelegd – men kan die beter bekijken dan mijn stuk lezen.

Vervolgens ging hij nog enkele stappen verder, rare stappen, om ‘statistisch voor de hand liggende creativiteit’ a la ChatGPT af te zetten tegen ‘prompting for statistical unlikelyhood’, door termen te combineren die ontzettend ver van elkaar staan. Hij toonde resultaten van opdrachten aan een AI om een gedicht te componeren waarin de twee leidende thema’s ‘liefde’ en ‘IKEA’ zijn, of ‘een rap in de stijl van de King James bijbel’. Het werd vreemd. En vreemder. Het ging hard. Het duizelde mij.

Genoeg hierover, ik moet er nog eens rustig naar kijken, en over nadenken. Het was prikkelend en bij vlagen overdonderend. Zie zijn sites www.allthemusic.info , www.theselyricsdonotexist.com en www.allthepatents.com, bekijk een TED Talk van hem of lees een van zijn schrijfsels.

(Door Michiel Buitelaar)

Ik zat bij de HBO documentaire The Truth vs Alex Jones: vermakelijk, een welcome afrekening, en zorgwekkend. Deze man – een kruising van Walter Sobchak (die loudmouth uit The Big Lebowski) en iets Trumpigs – ontkende, luid en langduring, dat er in de lagere school van Sandy Hook een bloedbad was aangericht, met zeer agressieve, persoonlijke gerichte haatcampagnes jegens de ouders van de vermoorde kinderen tot gevolg, op social media. Die ouders figureerden in de docu, en hun verhalen waren ruig. Jones heeft jaren lang complottheorieën verspreid, voor een groot publiek, de getroffenen sinistere machinaties verwijtend. De duistere kant van moderne media wordt in deze docu pijnlijk geïllustreerd.

Ik volg Jones al lang, ik ben licht geobsedeerd door dit soort uitzinnige, exotische –gevaarlijke – types. Ik keek en luisterde naar hem en Rush Limbaugh vóór 9/11. Die gebeurtenis, het web en social media hebben dergelijke fenomenen vleugels gegeven; en er kwamen er nog meer (G. Gordon Liddy bijvoorbeeld; en ik ben ook dol op Amerikaanse evangelische predikers, bronnen van theatrale woede). Zonder hen was Trump zo ver niet gekomen: ze hebben de Amerikaanse samenleving doen polariseren. En, ze gaan altijd verder, radicalisering voedt radicalisering. Daar is de Sandy Hook kwestie een voorbeeld van, Jones ging helemaal los, zonder enige vorm van bewijs, in zijn bewering dat deze kindermoord niet had plaatsgevonden. Volgens hem was het een poging van duistere, aan de staat gelieerde krachten om een crisis te creëren, zo de massa onder curatele te stellen, en mensen van hun rechten – zoals wapenbezit – te beroven. Hij genereert met dergelijke spektakels substantieel online bereik wat hij te gelde maakt met vitaminepreparaten waarvan de onderbouwing zich op op hetzelfde niveau bevindt als homeopathie.

De documentaire gaat over de rechtszaken die de ouders hebben gevoerd tegen Jones. Net als Trump ondergraaft Jones zijn eigen belangen in de rechtzaal door zijn agressieve, onsamenhangende gedrag. Hij spreekt zichzelf regelmatig tegen. De verbijstering van jury en rechter worden fraai in beeld gebracht. Hij gaat er met boter en suiker in, en wordt tot schadevergoedingen van honderden miljoenen dollars veroordeeld, wat in de bioscoopzaal met donderende Schadenfreude toegejuicht werd: Jones komt uit Austin, was (is?) een lokale held maar SXSW bezoekers bevinden zich in het liberale spectrum. Hij heeft zichzelf vervolgens failliet laten verklaren en nog geen stuiver betaald, maar de ouders toonden zich ‘blij’, voorzover dat kan. Jones zelf tettert onvermoeibaar voort op zijn eigen infowars.com maar is door bans getroffen op ongeveer alle platforms behalve – natuurlijk – voorheen Twitter, die van een andere haatdragende idioot.

Bezienswaardig dit. Al vraag ik me af of dit soort verschijnselen ophoudt, of te stoppen is. In die zin is het somberstemmend.

Door Gerard Dielessen

De SXSW-sessie ‘Elections in the Age of AI: New Tech’s Impacts on Democracy’ was er vooral een om behoorlijk somber van te worden. Nepnieuws, manipulatie van de feiten, digitale invloed vanuit Rusland en China, gevaar voor verkiezingsfraude en ga zo maar door. Allemaal mogelijk gemaakt door generatieve kunstmatige intelligentie. AI. De situatie wordt er in de toekomst bepaald niet vrolijker op. AI blijkt inmiddels een belangrijk instrument voor (autocratische) politici die op een niet democratische wijze de macht naar zich toe willen trekken en uit zijn op chaos.

Grote vraag: wat kunnen we daartegen doen? Is er iets tegen te doen? Daarover straks meer.

Secretary of State van de staat Colorado, Jena Griswold, had aan het einde van deze boeiende bijeenkomst toch nog een positieve boodschap richting de presidentsverkiezingen in haar land in november: ‘Ik heb vertrouwen in de kiezers. Het Amerikaanse volk zal zijn land verdedigen. Ik ben positief’, waarmee ze ervan uit gaat dat niet Donald Trump, maar haar democratische partijgenoot Joe Biden gaat winnen. Of ze uiteindelijk gelijk krijgt zal de toekomst uitwijzen. Een krachtige uitspraak van iemand die honderden doodsbedreigingen krijgt in een paar maanden.

Colorado wilde Trump weren van het stembiljet vanwege zijn rol bij de bestorming van Het Capitool op 6 januari 2021. Het Hoofgerechtshof stak daar begin maart uiteindelijk een stokje voor.

Behalve de charismatische Jena Griswold trok ook dr. Joan Donovan (professor of Journalism and Emerging Media Studies van de Boston University) de aandacht. Behalve dat zij zich grote zorgen maakt over de negatieve gevolgen van kunstmatige intelligentie voor de democratie deed ze een klemmend beroep op de journalistiek. 

Ze stelde vast dat deepfakes, nepnieuws, audiofakes, misinformatie en gemanipuleerde foto’s in eerste instantie door de belanghebbenden altijd worden gedeeld via de social media kanalen of hun eigen digitale platforms.

Checken, checken en nog eens checken

Ze maande de journalistiek terecht tot voorzichtigheid. Dus checken, checken en nog eens checken. De serieuze en professionele media moeten echt goed nadenken voordat ze dergelijke berichten overnemen op hun eigen publicatiekanalen. Want pas als misinformatie door de reguliere nieuwsmedia voor een groot publiek wordt ontsloten is het serieus en daarmee feitelijk direct ‘witgewassen.’ Ook waarschuwde ze voor de ontwikkeling dat nieuwsorganisaties nu te gretig ‘nieuws maken’ wanneer er weer eens ergens een ‘deepfake’ is ontdekt op een van de vele socials. Daarmee wordt, deze voor de democratie schadelijke ontwikkeling, ook nog weer veel belangrijker en groter gemaakt. ‘Niet doen dus’, waarschuwde de professor.

Poortwachters

Zowel Griswold als Donovan zien dat de opdracht van de journalistiek zwaarder is geworden door de razendsnelle ontwikkeling van de technologie, waardoor veel misinformatioe wordt verspreid. Beiden realiseren zich dat journalisten de ‘poortwachters’ worden van wat waar en wat niet. Het is niet anders en daar moet de journalistiek zich dus goed bewust van worden. Helemaal mee eens, zou ik zeggen. Maar tegelijkertijd kan dat nooit de enige oplossing zijn uiteraard.

Hoe zit het met de andere verantwoordelijke partijen? De overheden, de grote Tech bedrijven?

De minister van binnenlandse zaken van Colorado en de professor verwachten in ieder geval weinig van de industrie. Dat bleek overigens uit tal van andere sessies waar leiders uit de industrie vragen over de maatschappelijke gevolgen van hun vindingen behendig wegredeneerden en eigenlijk geen antwoord gaven. Of een andere visie hebben, zoals Lisa Su, de CEO van AMD, een van de grootste bedrijven ter wereld in microprocessoren. Zij is ervan overtuigd dat we de ontwikkeling van AI met volle vaart vooruit moeten aanpakken. Want dan worden de problemen van nu vanzelf en sneller opgelost. Tsja, dat is ook een opvatting.

Meta, Google en Amazon stopten recent allemaal met het ontwikkelen en implementeren van gezichtsherkenningstechnologie. Dat zou immers een deel van de oplossing kunnen zijn, volgens dr. Donovan. Toch weerhield deze tegenslag het bedrijf Clearview AI er echter niet van om enkele van de krachtigste algoritmen in AI rond gezichtsherkenning te ontwikkelen die nu aan overheden worden verkocht. De staat Illinois heeft inmiddels de Biometric Information Privacy Act aangenomen. De vraag is of andere staten deze wet ook zullen overnemen. In de VS is dat voorlopig (nog) niet het geval.

De waarheid checken door foto’s, videos en geluid te vergelijken met biometriosche systemen zou een grote stap in de goed richting kunnen zijn. Tot nu toe zijn door AI gegenereerde foto’s nog wel te herkennen. Maar lang zal dat niet meer duren. De ontwikkeling van deze AI-gereedschappen gaat exponentieel. Waar je vroeger een jaar voor nodig had in de doorontwikkeling heb je nu nog maar een paar weken nodig. De foto’s van ‘tools’ als Midjourney en Dalle.e zijn dan ook al veel realistischer dan een jaar geleden.

Verantwoordelijkheid nemen

Overigens heeft Joan Donovan de moed nog niet opgegeven. Ze zegt dat het mogelijk moet zijn om protocollen te onwikkelen waarmee informatie wordt beschermd. AI-technologie ontwikkelen waarmee fakes kunnen worden opgespoord vindt ze minder voor de handliggend. Donovan is van mening dat het veel beter is dat de Tech bedrijven hun eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen in het belang van een gezonde democratie inplaats van dat de overheid miljarden moet investeren om een nieuwe technologie te ontwikkelen.

Featured Session: Supercommunicators: Unlocking the Language of Connection

Door: Gerson Veenstra (met grote hulp van ChatGPT)

Waarom klikken we met sommige mensen meteen en voelen andere gesprekken als hard werken? En kun je er zelf iets aan doen? Ja, dat kan. Althans, volgens Charles Duhigg. Dit verslag is gemaakt op basis van mijn aantekeningen en het Engelse transcript van de sessie, met behulp van 'Write for me' van ChatGPT. 

'Supercommunicators' is de titel van het nieuwe boek van Charles Duhigg, bekend als Pulitzerprijs-winnende journalist en schrijver voor The New Yorker. In een wereld waar miscommunicatie aan de orde van de dag lijkt, geeft Duhigg perspectieven op hoe we dieper kunnen verbinden met de mensen om ons heen. 

Duhigg begint met een persoonlijk verhaal over thuiskomen na een lange werkdag. Hij zit vol frustraties en deelt die met zijn vrouw. Maar in plaats van de empathie waar hij naar zocht, kwam zijn vrouw met praktische oplossingen, wat bij hem nog meer frustratie veroorzaakte. De reden? Elke discussie die we voeren, bestaat namelijk eigenlijk uit meerdere gesprekken.

De drie soorten gesprekken

1. Praktisch: waar gaat dit gesprek eigenlijk over? 

Dit type gesprek is gericht op het oplossen van problemen of het maken van plannen. Het gaat over de feiten en de logische stappen die genomen moeten worden. 

2. Emotioneel: hoe voelen we ons hierbij? 

Bij emotionele gesprekken staan gevoelens centraal. Het doel is niet om het probleem op te lossen, maar om empathie en begrip te tonen. 

3. Sociaal: wat zegt dit gesprek over onze relatie? 

Sociale gesprekken gaan over onze identiteit en relatie met elkaar en de samenleving. Ze bevragen wie we zijn als individuen en als deel van een groep. 

Het herkennen van het type gesprek dat plaatsvindt, is cruciaal voor effectieve communicatie. Misverstanden ontstaan vaak omdat de gesprekspartners verschillende soorten gesprekken voeren zonder dat ze dat doorhebben.

De sleutel tot succesvolle gesprekken

Het stellen van 'diepe vragen' is een krachtig hulpmiddel om betekenisvolle gesprekken te voeren. Dat zijn vragen die mensen uitnodigen om meer over hun waarden, overtuigingen en ervaringen te delen. Voorbeelden daarvan zijn:

1. "Wat vind je het leukste aan je werk?"
2. "Hoe was de middelbare school voor jou?"

Door te vragen naar iemands gevoelens of ervaringen in plaats van naar feiten, open je de deur naar een diepere verbinding.

Casestudy: medische communicatie

Een verhaal over een arts die gespecialiseerd is in prostaatkanker illustreert de kracht van diepe vragen. Veel patiënten kozen voor een operatie ondanks het advies voor waakzaam wachten, omdat ze emotionele steun zochten in plaats van praktisch advies. 

Door simpelweg te vragen "Wat betekent deze diagnose voor u?", opende de arts een gesprek dat veel verder ging dan medische feiten. Zo vond hij een diepere connectie met zijn patiënten.

Het belang van echte connectie

Een ander verhaal vertelt hoe NASA astronauten selecteert op basis van emotionele intelligentie, iets wat moeilijk te beoordelen is in interviews. Een psycholoog bij NASA ontdekte dat de manier waarop kandidaten reageerden op zijn lach, een sterke indicator was van hun vermogen tot emotionele connectie. Dat benadrukt het belang van niet alleen luisteren, maar ook laten merken dat we luisteren, in het vormen van verbindingen.

Het delen van persoonlijke verhalen en emoties en het wederzijds reageren hierop creëert een band die moeilijk te breken is. Dit wordt ondersteund door het 'Fast Friends'-protocol, waarbij vreemden door het uitwisselen van persoonlijke vragen en antwoorden in korte tijd hechte connecties vormen. Deze wederkerigheid van openheid en kwetsbaarheid is een krachtige motor voor diepgaande menselijke verbindingen.

Dit kun jij doen

Succesvolle gesprekken vragen dus meer dan alleen het uitwisselen van woorden. Ze vragen om herkenning, empathie en een bereidheid om ons open en kwetsbaar op te stellen. Met deze gereedschappen kunnen we niet alleen misverstanden vermijden maar ook diepere, meer betekenisvolle relaties opbouwen met de mensen om ons heen.

Tips: 

1. Probeer elke dag ten minste één 'diepe vraag' te stellen aan iemand in je omgeving.
2. Luister actief: herhaal wat je hebt gehoord in je eigen woorden en vraag om bevestiging.
3. Wees niet bang om kwetsbaar te zijn in gesprekken; echte connecties zijn gebouwd op wederzijdse openheid en vertrouwen.

Door: Gerson Veenstra (met grote hulp van ChatGPT)

Dwyane Wade is wereldberoemd geworden door zijn succesvolle carrière in de NBA. Maar naast het basketballen, heeft hij zich ook ontwikkeld tot een succesvol ondernemer en een invloedrijk persoon met een missie. 

Na zijn sportcarrière, stapte Dwyane Wade in de wereld van het ondernemerschap. Hij heeft geïnvesteerd in verschillende sectoren, zoals mode, lifestyle, technologie en wijnen. Een van zijn meest opvallende ondernemingen is het merk 'Proudly', dat hij samen met zijn vrouw, actrice Gabrielle Union, heeft opgericht.

Het verhaal achter 'Proudly'

De inspiratie voor 'Proudly' kwam toen Dwyane en Gabrielle een dochter kregen in 2018. Ze merkten dat er weinig producten beschikbaar waren voor kinderen met een melanine-rijke huid. Met 'Proudly' wilden ze een reeks verzorgingsproducten op de markt brengen die speciaal ontworpen zijn voor de unieke behoeften van die kinderen. In eerste instantie met luiers, lotions en oliën, maar inmiddels is het een enorm assortiment. 

"Het gaat om meer dan 50 procent van de wereldbevolking", zegt Wade. "Onze huid is anders. Ik smeerde gewoon vaseline op mijn gezicht, omdat dat moest van mijn oma. Maar donkere huid is droger." 

Ook aandacht voor vaders

'Proudly' laat volgens Wade het belang zien van inclusiviteit en representatie in de babyverzorgingssector. De behoeften van kinderen met een donkere huid worden vaak over het hoofd gezien. Door producten te ontwikkelen die aan deze behoeften voldoen, wil 'Proudly' daar iets aan veranderen. 

Wade deelt persoonlijke verhalen over zijn ervaringen als vader. Hij onderstreept ook het belang van het ontwikkelen van producten die makkelijk te gebruiken zijn voor vaders, die daardoor makkelijker aan hun verwachtingen kunnen voldoen. Het bouwen van een merk samen met zijn vrouw beschrijft Wade als uitdagend. Communicatie staat centraal in hun samenwerking, waarbij Gabrielle vaak leidt en Wade volgt.

Liefdadigheid

Naast 'Proudly' is Wade betrokken bij veel andere zakelijke ondernemingen en liefdadigheidsinitiatieven. Hij is de oprichter van de Wade's World Foundation, die zich inzet voor gemeenschaps- en educatieve programma's voor kinderen in achtergestelde situaties.

En hij is actief in de entertainmentindustrie met zijn bedrijf 59th & Prairie Entertainment. Ze produceerden de korte documentaire 'The Barber of Little Rock', die genomineerd werd voor een Oscar. De film gaat over de groeiende economische verschillen tussen rassen in Amerika en het verhaal van kapper Arlo die een bank opricht om mensen te helpen.

Bewustzijn vergroten

Een van doelen van Wade is bewustzijn vergroten. Hij heeft er zelf met Arlo over gesproken hoe ze zijn initiatief kunnen kopiëren op andere plekken, zodat ook andere jongeren meer kansen kunnen krijgen. "Ik kon basketballen, maar er zijn maar 400 spelers in de NBA, het is niet voor iedereen."

"Ik heb het geluk dat ik voor mijn bedrijven de hele wereld over reis. Daardoor ga ik om met mensen van allerlei vormen, tinten en formaten. En weet je, ik behandel iedereen op dezelfde manier. Ik behandel mensen zoals zij mij behandelen. Niet iedereen doet dat, vanwege dingen die ons verteld zijn of gemeenschappen waar we deel van uitmaken. Ik begrijp de redenen daarvoor wel. Maar ik ben ook iemand die zelf antwoorden wil vinden." 

Door: Gerson Veenstra 

Als je vaker bij SXSW bent geweest, weet je wel dat niet elke sessie een 10 kan krijgen. Soms valt het mee, soms valt het tegen. En hoewel ik door de jaren heen best heb geleerd waar ik op moet letten, werd ik net toch zwaar teleurgesteld. Door Microsoft notabene. Je zou verwachten dat zo'n bedrijf dagelijks honderden presentaties geeft, maar deze was eigenlijk te slecht om over te schrijven. Vooral technisch was het een groot drama. Net waar Microsoft het van moet hebben. 

Maar goed, ik zat er en het is toch een van de wereldspelers als het gaat om software binnen bedrijven. En de samenwerking met OpenAI maakt alles wat er nu binnen Microsoft gebeurt met AI natuurlijk wel heel interessant. 

AI-specialist Simi Olabisi van Microsoft begint haar presentatie met een indrukwekkend persoonlijk verhaal. Ze vertelt dat ze is geboren in Nigeria en het bij haar geboorte niet goed ging. Artsen moesten na de geboorte alles op alles zetten om haar moeder te redden. Maar zelf woog ze nog geen kilo. Overleven was alleen mogelijk in een couveuse. Maar die was er niet in dat ziekenhuis. Wel in een universitair studio in de grote stad. 

'De professor'

Ze vertelt hoe haar vader haar in zijn blote handen meenam en in de auto naar het ziekenhuis reed. De laatste honderden meters moest hij rennen, omdat er een file stond. In het ziekenhuis legde de verpleegkundige haar meteen in een couveuse. Maar daar kreeg ze commentaar op: "Er is een wachtlijst, ze moet er uit." Haar vader ontplofte. Hij schreeuwde dat hij de decaan was van de universiteit en de directeur van het ziekenhuis goed kende. "Als iemand haar aanraakt, zorg ik ervoor dat diegene nooit meer ergens een baan krijgt." 

Dat bleek overtuigend. Het ziekenhuispersoneel noemde Simi daarna 'de professor'. Het tekort aan couveuses was voor Simi een reden om na haar studie een couveuse te ontwikkelen die werkt op zonne-energie. Ze vertelt het verhaal om aan te geven dat technologie onze levens kan veranderen. 

AI is niet nieuw

Olabisi noemt ChatGPT een oneindig woordenboek waar je een gesprek mee kunt voeren. "Er is veel buzz over AI, maar het gaat veel te weinig over wat bedrijven ermee kunnen." 

Aan de hand van een tijdlijn laat ze zien dat AI zeker niet iets nieuws is. AI zelf (het ontwikkelen van machines die na kunnen doen wat mensen kunnen) bestaat al sinds 1950. Via Machine Learning (1959) en Deep Learning (2017), ging het in 2021 naar Generative AI (op basis van bestaande data nieuwe content maken). "AI is dus oud genoeg om de nieuwe president van de VS te worden." 

Kansen

De kansen met AI voor bedrijven volgens Microsoft: 

• Verbeteren van ervaringen werknemers
• Klantcontact opnieuw uitvinden
• Opnieuw inrichten van bedrijfsprocessen
• Sneller en makkelijker innoveren 

Je eigen AI-app in de cloud

Microsoft is op twee manieren bezig met AI. Aan de ene kant toevoegen aan eigen producten (wat massaal wordt gebruikt, zoals verslagen van vergaderingen en Powerpoint-presentaties), aan de andere kant mensen de kans geven om hun eigen AI-apps te maken in de cloud (Azure). 

Ze zegt dat het bij Azure vooral om vertrouwen draait, juist omdat daar de grootste twijfels over zijn:

• Jouw data blijft jouw data
• De data wordt niet gebruikt om te trainen
• De data is beschermd 

Hoe je de tools inzet

Er zijn allerlei soorten tools beschikbaar binnen de paraplu Azure AI Studio, zoals AI Search, AI Speech en AI Vision.  

De impact voor sommige bedrijven die de tools gebruiken, is groot: 

• Carmax schat dat een medewerker er 11 jaar over zou doen om te bereiken wat Azure OpenAI Service in dagen heeft gedaan
• STRABAG voorspelt met 80 procent nauwkeurigheid het risico op bouwprojecten met Azure OpenAI Service & MIDP
• EY bespaart 250.000 uur aan handmatig werk per klant door gebruik te maken van intelligente documentautomatisering

53.000 bedrijven gebruiken inmiddels de AI-software. Van de Future 500-bedrijven gebruikt inmiddels meer dan de helft Azure OpenAI Service. Het levert de bedrijven 150 procent meer productiviteit op, blijkt uit onderzoek. 

Voorbeelden van gebruik

• Inhoudscreatie en ontwerp (vertaling en taalverwerking)
• Versnelde automatisering (fraudedetectie)
• Gepersonaliseerde marketing (voorspellende analyse)
• Chatbots en virtuele assistenten (creatief schrijven en contentgeneratie)
• Product- en dienstinnovatie (medisch onderzoek en diagnose)

Wat hebben klanten en medewerkers nodig? 

Olabisi zegt: denk na welke behoeften gebruikers hebben die nog niet worden vervuld en zet daar AI voor in.

• Leren: transformeer interne en externe zoekfuncties in op mensen gerichte inzichtcentra voor samenwerking en marketing. Chat met je gegevens. 
• Training: verbeter je klantenservice met inzichten voor medewerkers die klanten helpen tijdens het gesprek. Intelligente callcenters dus. 

En vraag jezelf af: wat zijn de pijnpunten van je medewerkers en je klanten?

• Creativiteit: integreer generatieve assistentie in je aangepaste app-workflows met je gegevens voor elke gebruiker. Je eigen 'copiloten'.
• Redeneren: aggregeer en redeneer over meerdere gegevensbronnen om beslissingen en klantinteracties te verrijken. Dat gaat dus om het vinden van de juiste Informatie. 
• Aanpassen: creëer aanbevelingssystemen die producten en diensten verbeteren of lanceer nieuwe aanbiedingen. Hyperpersonalisatie dus.

Olabisi sluit af met een voorbeeld van een bedrijf waarvan je een gesprek met de klantenservice ziet en hoort, waarbij de medewerker live wordt geholpen door AI. AI luistert mee en geeft terwijl het gesprek bezig is informatie die de medewerker kan gebruiken in zijn antwoorden. 

De leden van het panel The New Normal: AI In Music Creation hadden allemaal een muziek-achtergrond. Voor hun was de rechtenkwestie dan ook heel eenvoudig: de muzikant of songschrijver bepaalt en wordt betaald. Als een AI-algoritme muzikaal getraind wordt, moet dat gebeuren met toestemming van de maker en hoort daar dus een redelijke vergoeding bij.

Maar, wisten zij ook: daar kun je heel anders over denken. En dat doen de bedrijven die technologie als basis hebben en niet vanuit een muziekperspectief opereren. Die mensen vinden doorgaans dat er sprake is van een 'fair use policy'. Dus dat je muziek die overal beschikbaar en te horen is moet kunnen gebruiken als basis om nieuwe dingen mee te maken. Net zoals artiesten zich altijd hebben laten inspireren op wat er daarvoor werd gemaakt.

Deze discussie speelt bij alle AI-vormen of het nu om tekst, beeld of geluid gaat. En hier zullen nog veel rechtszaken over gevoerd worden voor dit uitontwikkeld is en er bijpassende wetten en regels zijn. 

Maar tot die tijd moeten muzikanten zich niet ver van AI houden, zeiden de sprekers. Gebruik AI als een tool, laat het je helpen bij idee-generatie, zie het als een teamlid bij het componeren en produceren. Misschien helpt het je op gang bij het bedenken van partijen, misschien assisteert het je bij arrangeren, misschien ondersteunt het je bij het mixen van nummers, er zijn veel fases waarin AI een waardevolle rol kan spelen. 

En voor zowel makers als publiek geldt: wees kritisch en kijk naar de tools die zorgvuldig met makers en hun rechten om gaan.

Soundful en Splice zijn er twee van.

In het verleden gaf ik ieder jaar een workshop op de TU-Delft waarbij mensen in een dag van idee naar prototype van een product gingen met zogenoemde no-code tools. Toen ik vorig jaar van SXSW terug kwam waar het AI was wat de klok sloeg, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik zei tegen de groep: ChatGPT is vandaag je leermeester, AI-tools zijn je gereedschap. Een van de groepen had binnen vier uur een idee uitontwikkeld, omgezet in een prototype en met AI een bijpassende website met relevante teksten en een promotievideo gemaakt. AI liet zich kennen als de ideale productversneller. Succes is niet verzekerd, maar je kunt sneller dan ooit bij je publiek gaan valideren.

Inmiddels zijn we dus weer een jaar verder. En zijn er al tools die hier op doorontwikkeld hebben. Zo gooi je in Venturus.ai een idee en krijg je er in no-time feedback uit over kracht en zwakte, kansen en bedreigingen, marktpotentie en veel meer. Allemaal input die je helpen om zelf goed en kritisch naar je concept te kijken en bij te sturen en aan te scherpen waar nodig.

ZigZag is een ander voorbeeld dat op SXSW gepresenteerd werd. Scott Ford: "Ons platform maakt het gemakkelijker om ondernemer te zijn. Met slechts één zin van je bedrijfsconcept bouwen we binnen 90 seconden een volledige bedrijfsvalidatie routekaart voor je, waardoor je sneller en met meer vertrouwen kunt beginnen."

Een handige tool, maar voor mij met name ook een voorbeeld van wat voor mij de grootste kracht van ChatGPT en andere tekstmodellen is: AI als brainstorm-engine. Laat de techniek creatief meedenken en kritisch naar je plannen kijken. 



Door Gerard Dielessen

Wat kunnen muziekdocumentaires toch mooi zijn. En je hart raken. Met eental zeer bevriende SXSW-gangers zag ik zojuist ‘That’s The Way God Planned It’. Een verhaal over het leven van Billy Preston (1946 – 2006). Zit nog een beetje na te trillen. Wat een turbulent leven en wat een verdrietige en trieste afloop van deze zwarte Amerikaanse keyboardist, singer en songwriter. Het mooie van dit soort docu’s dat je dingen voor het eerst hoort en ziet. Natuurlijk kende ik Billy Preston. Mijn generatie. De 5e Beatle. Gespeeld bij The Rolling Stones. Schreef prachtige nummers, zoals Your’re so Beautiful en With You I’m Born Again (met Syreeta). Zo’n film neemt je mee terug naar je eigen jeugd. Herinneringen. Concerten in het Amsterdamse Concertgebouw midden in de nacht. Nostalgie. Preston heb ik overigens nooit live gezien.

Na een dag allerlei inhoudelijke sessies te hebben gevolgd over AI, democratie, 2050 en veel meer is het heerlijk om de dag af te sluiten met een goede film. Want SXSW is ook een film- en muziekfestival. 

That’s The Way God Planned It begon trouwens met een prachtig fragment uit The Concert for Bangla Desh in 1971 waarin Preston excelleerde. Een initiatief van Beatle George Harrison om geld bij te verzamelen voor vluchtelingen uit Oost-Pakistan, na de genocide in verband met de Bangladesh Liberation War. Even kijken hier zou ik zeggen: 

https://www.dailymotion.com/video/x84bknb 

Heerlijk herinneringen in de comfortabale bioscoopstoel van het Alamo fimtheater in Austin.

Al snel in zijn jonge leven bleek Preston een uitstekende toetsenist. Hij was zeven jaar oud en trad al op in het programma van Nat King Cole. Daarna ging het hard en werd zijn talent door veel andere topmuzikanten uit die tijd ontdekt. Preston werkte behalve met The Beatles en The Stones ook met Aretha Franklin, Sly Stone, Quiny Jones, JJ Cale en The Red Hot Chili Peppers. Ook voor hen bleef hij een mysterieus artiest. Zijn collega’s wisten niet veel over zijn privé-leven. Was ie nu gay of niet? Queer misschien. Het kon allemaal niet in die tijd. Zeker niet in de kerk, waar hij met zijn virtuoze pianospel al op vroege leeftijd de mensen op de banken kreeg. Ook nog een zwart. Praten over muziek was geen probleem. Praten over wat hem daarnaast bezighield liet hij niet toe. 

De wereld leerde Billy Preston kennen toen The Beatles hem inhuurde. In de documentaire is te zien hoe Preston als toetsenist meespeelt op de nummers Get Back en Don’t Let Me Down en hoe vooral George Harrison en John Lennon onder de indruk zijn van zijn bijdrage. Prachtige beelden trouwens. En supergeluid. Dat geldt trouwens voor de hele docu. Aan orgineel beelmateriaal geen gebrek en de audio is top. 

Arrestatie

De roem, de worsteling met zijn identiteit, geld. Hij kon het allemaal niet aan. Raakte aan de drugs en pleegde verzekeringsfraude nadat hij zijn huis in Los Angelos in brand had gestoken. In 1991 werd hij gearresteerd na een gewelddadige aanval op een minderjarige prostitué en voor het gebruik van cocaine.

Na zijn vrijlating werd hij door zijn collega’s weer in genade aangenomen. Het is aandoenlijk om te zien hoe vooral Eric Clapton zich over hem ontfermde. Na het overlijden van George Harrisson excelleerde Preston nog in het befaamde ‘Concert voor George’ concert in de Londense Royal Albert Hall (2002). Maar inmiddels was Preston alweer verslaafd. Zelfs Clapton kon hem niet meer helpen. Ondanks zijn diepe respect en waardering voor de muzikant Preston. ‘Als hij met mijn band meedeed was hij eigenlijk de band.’ Een mooiert compliment kan je eigenlijk krijgen.

Billy Preston overleed in 2006 op 59-jarige leeftijd.

Featured Session: I Miss You When You’re Next to Me: A Conversation With Jay Shetty

Door: Gerson Veenstra (met grote hulp van ChatGPT)

Meer mogelijkheden dan ooit om contact te hebben met elkaar en toch eenzaam. Zelfs binnen een relatie. Het is een van de grotere sociale problemen van dit moment. Jay Shetty legde de vinger op de zere plek en kwam met tips. Bij deze sessie heb ik geen aantekeningen gemaakt. Ik heb met 'Write for me' van ChatGPT een verslag samengesteld met behulp van het transcript van de sessie. 

Afbeelding gemaakt met DALL-E

Jay Shetty is een bekende auteur en podcasthost. Hij besprak een onderwerp dat veel mensen raakt: de zoektocht naar echte verbinding in een tijdperk waarin technologie onze interacties domineert. In de sessie ging hij heel erg in op de complexiteit van moderne relaties en gaf hij tegelijkertijd praktische oplossingen voor het bouwen van diepere, meer betekenisvolle connecties.

Shetty begon zijn presentatie met een opmerkelijke observatie over de paradox van onze huidige maatschappij. Hij illustreerde dat door te wijzen op de tegenstrijdigheid tussen onze toenemende afhankelijkheid van sociale media en technologie voor connectie en het groeiende gevoel van isolatie dat veel mensen ervaren. 

Zal ik ooit liefde vinden?

Een voorbeeld dat hij aanhaalde was de zoekopdracht 'zal ik ooit liefde vinden?', die prominent voorkomt in zoekmachines, wat wijst op een diepgeworteld verlangen naar verbinding dat niet wordt vervuld door onze digitale wereld.

Door persoonlijke ervaringen en anekdotes te delen, verkende Shetty de universele zoektocht naar liefde en de angst voor eenzaamheid. Hij daagde het publiek uit om na te denken over wat liefde nou echt betekent in een wereld vol oppervlakkige connecties. 

De 5 e's van connectie

Om de emotionele kloof die we ervaren te dichten, introduceerde Shetty 'de 5 e's van connectie':

1. Ervaringen en experimenten: Shetty benadrukt het belang van samen nieuwe dingen ontdekken. Hij moedigt aan om samen uit de comfortzone te stappen en gedeelde ervaringen te creëren die zowel verrijkend als herinneringswaardig zijn.
2. Educatie: persoonlijke groei en zelfontplooiing spelen een cruciale rol in het versterken van relaties. Leren en ontwikkelen, zowel individueel als gezamenlijk, draagt bij aan een dynamische en evoluerende relatie.
3. Emotionele uitwisseling: een rijkere emotionele woordenschat helpt ons onze diepste gevoelens en behoeften nauwkeuriger te communiceren. Door onze emotionele intelligentie te vergroten, kunnen we de onderlinge band verstevigen.
4. Entertainment: hoewel samen tijd doorbrengen, zoals films kijken of uit eten gaan, een onderdeel is van samenzijn, zegt Shetty dat dat op zichzelf niet voldoende is voor diepgaande verbinding.
5. Engagement: samenwerken aan een gemeenschappelijk doel of het ondernemen van activiteiten die verder gaan dan persoonlijk genot kan de relatie een diepere betekenis en doel geven. Dat kan variëren van vrijwilligerswerk tot het samen aangaan van nieuwe uitdagingen.

Praktische adviezen voor verbinding

Shetty deelde ook een paar adviezen voor het versterken van verbinding binnen relaties, zoals: wees nieuwsgierig naar elkaar. Vraag regelmatig naar de dromen, wensen en zorgen van je partner. Dat houdt de dialoog open en levendig. En neem de tijd om elkaar te waarderen voor de kleine dingen. Dat kan gaan om iets simpels als koffiezetten in de ochtend of in de loop van de dag een lief berichtje sturen.

Wat hij en zijn partner daarnaast doen en wat heel goed werkt, is op verschillende momenten te reflecteren: hoe gaat het in de relatie? 

1. Wekelijks: neem de tijd om met je partner te bespreken wat jullie beiden enthousiast maakt voor de komende week. Dat kan variëren van persoonlijke doelen tot gezamenlijke plannen.
2. Kwartaal: elke drie maanden is het nuttig om samen te evalueren waar de relatie naartoe gaat. Dat is een moment om openlijk te delen of je tevreden bent met de richting van de relatie en samen te bespreken wat er eventueel verbeterd kan worden.
3. Jaarlijks: bespreek eens per jaar de doelen die jullie individueel of samen hebben. Dat is een kans om elkaar te ondersteunen en te motiveren om persoonlijke of gemeenschappelijke doelen te bereiken.

Tijd en moeite investeren loont

Jay Shetty's sessie gaf inzicht in de uitdagingen en oplossingen voor het bouwen van sterkere, meer betekenisvolle relaties in onze moderne wereld. Zijn boodschap is een herinnering dat, ondanks de afleidingen van de moderne technologie, diepe menselijke verbinding mogelijk is als we bereid zijn om de tijd en moeite te investeren.

Shetty denkt dat AI ons menselijker kan maken door taken te automatiseren en ons meer tijd te geven voor menselijke interacties.

Terugkijken kan hier

Featured Session: Billion Dollar Teams: The Future of an AI Powered Workforce

Door: Gerson Veenstra

Wie over AI leest, heeft zichzelf ongetwijfeld wel eens afgevraagd: wat gaat dit betekenen voor mijn baan? Dat er banen door verdwijnen is duidelijk, maar de verwachting is ook dat het totaal aantal banen alleen maar groeit. Maar wat betekent dat? Moet je dan op zoek naar ander werk? Of evolueert je huidige baan? En als jij dit soort vragen als individu al hebt, bedenk dan eens hoe organisaties en directies hierover (hopelijk) nadenken. 

"We gaan wat dingen opblazen!" Met deze woorden opent Ian Beacraft, CEO van Signal and Cipher, zijn presentatie over de transformerende kracht van kunstmatige intelligentie (AI) in de werkwereld. Hij onthult een toekomst waarin alles, van de muziek in zijn introductievideo tot de manier waarop bedrijven opereren, door AI wordt aangedreven. Daarom is het cruciaal om te begrijpen hoe AI onze werkplekken verandert en hoe we op die veranderingen kunnen inspelen.

AI wordt een gegeven

Over een paar jaar praten we over AI, zoals we dat nu doen over digitale technologieën. Het wordt een gegeven, iets wat een normaal onderdeel wordt van het leven. Wil je jouw bedrijf promoten door te zeggen dat je AI-driven bent, dan heb je volgens Beacraft nog een week of 6. Dat wordt ondersteund door een enorme toename aan onderzoeken naar AI en machine learning (ML), wat vaak de voorbode is van commerciële exploitatie en innovatie.

Kijk naar Google: 18 maanden geleden kwam ChatGPT uit. Nu is hun hele productlijn vernieuwd. Modellen worden 5 tot 10 keer beter per jaar. Over 5 jaar kunnen de modellen dus al 100.000 keer beter zijn dan vandaag. 

Het exponentiële dilemma

Ons begrip van groei is overwegend lineair; als mens hebben we moeite met het concept van exponentiële groei. Beacraft illustreert dat met het idee dat we met 30 lineaire stappen ergens op hetzelfde terrein blijven, maar je met 30 exponentiële stappen al bij de maan bent. 

Het is een metafoor voor de snelle ontwikkeling van technologie tegenover de trage aanpassing van organisatorische structuren, wat leidt tot disruptie.

De creatieve generalist

Welkom in de wereld van de 'creatieve generalist': iemand die dankzij AI allerlei nieuwe vaardigheden krijgt. Die generalisten benutten AI om gebieden te verkennen waar ze niet voor opgeleid zijn en niet per se heel goed in zijn, waardoor ze een nieuw creatief niveau kunnen krijgen. Volgens Beacraft wordt in de toekomst, de vaardigheid om AI-tools te bedienen en te beheren net zo belangrijk als de specifieke vaardigheden zelf.

Wie is er heel slecht in kunst en kan nu ineens iets moois maken met Midjourney? Allerlei dingen die je niet gebruikte omdat je geen idee had hoe, kun je nu ineens wel gebruiken omdat je AI heb om je erbij te helpen. Iets wat je niet kunt, kun je nu ineens wel. Wat je volgens Beacraft vooral moet kunnen, is tools begrijpen en gebruiken om voor elkaar te krijgen wat je wil. Medewerkers groeien dan niet alleen maar in wat ze al kunnen, maar ook in wat ze niet kunnen. 

Jouw bijdrage aan het geheel

Het gaat een enorme impact hebben op teams en zeker op kleine teams. De vraag zal meer en meer worden: hoe kun je met een klein team een grote(re) impact hebben? Welke nieuwe mogelijkheden kun je gebruiken? De toekomst van organisaties is 'agent driven': autonome programma's die allerlei processen uitvoeren. Het gaat er dan vooral om hoe goed je in staat bent te regisseren welke tools wat voor je kunnen doen. 

Het gaat om projecten, niet om rollen. Het gaat om vaardigheden, niet om banen. En dat kan beangstigend zijn: verlies ik mijn baan niet als het werk dat ik doe geautomatiseerd kan worden? Ja, het kan betekenen dat jouw waarde kleiner wordt als je minder taken hebt. Maar word je een creatieve generalist, dan draait het niet meer alleen om het werk dat je gewend was te doen, maar welke bijdrage je aan het geheel kunt leveren. Je werk wordt daar veel dynamischer van ook. 

Beter kijken naar structuren 

Banen zijn dood, werk niet. Slecht leiderschap, blind vasthouden aan oude systemen en technologie-eerst-denken zijn grotere bedreigingen dan AI, volgens Beacraft. Je moet beter kijken naar mensen, kansen, processen, structuur, beperkingen en dan kijken hoe AI daar in past. Structuren in bedrijven zijn nu overal ongeveer gelijk, waarbij het per functie afhangt, wat je moet kunnen. 

Als je het hebt over de toekomst van werk draait het niet om het verlies van banen door automatisering (hoewel dat wel gaat gebeuren), maar om de transformatie van werk zelf. AI maakt een dynamischer werklandschap mogelijk, waarbij taken en rollen voortdurend evolueren. Dat opent deuren voor creatieve bijdragen over traditionele afdelingsgrenzen heen. 

Privacy en een eigen bedrijfs-LLM

Een van de grootste uitdagingen in dit AI-tijdperk is privacy, omdat we steeds meer persoonlijke en professionele informatie aan AI-systemen toevertrouwen. Die systemen kunnen een soort 'tweede brein' worden, dat ons helpt om informatie te beheren en te gebruiken op manieren die eerder onmogelijk waren.

Wist je dat medewerkers gemiddeld 32 dagen per jaar aan het zoeken zijn naar (bedrijfs)informatie die ze nodig hebben om hun werk te doen? Stel dat je je eigen bedrijfs-LLM hebt, gebaseerd op je eigen data die dat voor je oplost? Dat scheelt je een heleboel kostbare tijd. En biedt nieuwe kansen: je kunt bijvoorbeeld iedereen vrij merchandise laten maken met het LLM, omdat de basis vaststaat. 

Het nieuwe normaal

Wat vandaag misschien voelt als valsspelen, gaat heel snel het nieuwe normaal worden. AI verbetert niet alleen onze werkprocessen maar ook de manier waarop we ideeën bedenken en prototypes maken. Brainstormen met sticky notes? Waarom niet meteen met een prompt uitproberen? Het leidt volgens Beacraft tot een toekomst waarin AI onze creativiteit niet vervangt, maar versterkt, waardoor we in staat zijn om verder te denken dan we dachten dat mogelijk was. AI automatiseert processen, niet creativiteit. 

"De toekomst is aangedreven door mensen en mogelijk gemaakt door AI", zegt Beacraft. In het tijdperk van de creatieve generalist opent AI de deur naar veel meer innovatie en creativiteit. Maar het vraagt wel van ons dat we onze huidige systemen en organisaties goed onder de loep nemen en ons willen aanpassen aan de dynamische wereld met AI. Welkom dus in het tijdperk van de creatieve generalist, waar de grenzen van wat mogelijk is, continu worden herzien en uitgebreid.

Dit artikel heb ik met de hand geschreven, maar ik heb 'Write for me' van ChatGPT gebruikt om een grove structuur te bedenken en belangrijke punten te combineren. Dat heb ik gedaan door het Engelse transcript van de sessie en mijn aantekeningen met elkaar te combineren. Hier was AI dus echt een hulpmiddel, waardoor het schrijven me ongeveer de helft van de tijd heeft gekost. 

Door: Gerson Veenstra

Terwijl muziek het langzaam overneemt in Austin, focus ik qua programma iets meer op onderwerpen waar ik zelf minder van weet. Op een gegeven moment raak je altijd een beetje verzadigd over bepaalde onderwerpen en hoor je weinig nieuws meer. Daarom: Twitch. Ik ken het platform en weet bijvoorbeeld dat NOS op 3 ermee experimenteert, maar heb me er nog nooit echt in verdiept. Terwijl het volgens mij wel mooie kansen biedt als het gaat om publieksparticipatie. En daar weet ik dan wel weer veel van. 

De eerste echt populaire livestreamers waren gamers. Ik kijk soms met verbazing hoe mijn dochter uren kan kijken naar iemand die een game aan het spelen is. Vaak ook nog terwijl ze zelf dezelfde game aan het doen is. Nu heeft elk socialmediaplatform natuurlijk inmiddels een eigen mogelijkheid om te livestreamen, maar Twitch is daar op gebouwd. Waar gaat livestreaming de komende jaren naartoe en dan met name in de creatieve sector. 

Het is een gesprek tussen Dan Clancy, CEO van Twitch en Twitch-streamers Mizkif, TheSushiDragon en ExtraEmily. TheSushiDragon vertelt dat hij in een kast begon met een liveshow die hij door de tijd verder wilde ontwikkelen. Van de kast ging het naar de huiskamer en naar de garage en nu zit hij in een groot pakhuis. 

Mizkif was de hele dag alleen maar videogames aan het spelen (vooral World of Warcraft) en kwam zijn huis niet uit. Ondertussen zat hij met vrienden te Skypen. Dus bedacht hij: dan kan ik net zo goed gaan streamen. ExtraEmily noemt zichzelf een Covid-babystreamer. Ze doet aan live vlogging en is vooral bekend om haar gekke challenges, zoals 5 liter water met een vork drinken. 

Gaat om het gesprek

Mensen denken bij Twitch eigenlijk alleen aan gaming, zegt Clancy. Maar daar gaat het volgens hem niet om. Het gaat om het gesprek. Maar gamers hadden een onderwerp om over te praten. Wat Twitch volgens hem uniek maakt is dat andere platforms livestreaming hebben toegevoegd als een extra optie. Maar daar ben je gewend om te swipen. Op Twitch kijken mensen soms uren. En daar krijg je een community door. Ze herkennen elkaar en praten met elkaar. Ze zijn met elkaar verbonden in een gezamenlijke beleving. ExtraEmily vertelt dat fans van haar nu zelfs filmavonden met elkaar doen. 

Een streamer leer je kennen, legt Mizkif uit. Het is iemand met wie je misschien wel vrienden kunt zijn. En hij ziet dat het publiek verandert. Eerst waren het vooral gamers die puur vanwege gaming naar zijn stream kwamen. Naarmate hij zelf ouder wordt, ziet hij ook zijn publiek volwassener worden. het gaat nu veel meer over groeien in het leven en levensdoelen. En het Twitch-publiek is een heel trouw publiek. Heel betrokken ook. Je hebt dat nergens. "Er is geen community op TikTok." 

Niet zo makkelijk als het lijkt

Mizkif krijgt vaak de vraag: wat houdt het in om livestreamer te zijn? Het lijkt zo simpel: je zet de knop aan, je gaat live en je verdient geld. Maar het is veel meer dan dat, legt hij uit: het is een lifestyle. En het kan behoorlijk uitputtend zijn. Iedereen om je heen raakt erin betrokken, ook je vrienden. De hele dag draait alleen maar om streamen. Bij alles wat er gebeurt, denkt hij: o, dit is leuk om te streamen. Op de eerste rij zit iemand deze sessie bijvoorbeeld ook te streamen nu. Hem lukt het, maar hij snapt dat het niet voor iedereen is weggelegd. 

TheSushiDragon is duidelijk de tech geek van de vier. Hij zit er ook met allerlei apparatuur op en aan zich (zie de foto). En hij zegt: elke keer als ik iets nieuws ontdek qua technische mogelijkheden, kan ik niet meer terug. "Zodra je begint te streamen, word je een producer", legt hij uit. Het lijkt zo simpel: gewoon een spel spelen en een camera erop. Maar als je echt een grotere productie wil doen, wordt het al ingewikkelder. Grote budgetten maken het dan lastig. Hij denkt dat het meer gaat richting microproducties. En dat wordt makkelijker met alle tools (ook AI) die beschikbaar komen. 

Technologie verandert het speelveld

Mizkif verwacht dat het ook minimalistisch kan blijven: "Het hoeft niet een enorme productie te zijn, gewoon iemand om mee te praten is vaak al genoeg. Streaming staat volgens hem nog steeds in de kinderschoenen. Als AI groter wordt, wordt het moeilijker te bepalen of  foto's echt zijn of niet (succes op Instagram). YouTube gaat dankzij AI enorm groeien. Je kunt te gekke video's maken voor een heel klein budget. Dat zal met streaming ook gebeuren. Maar de aandacht vasthouden is de grote uitdaging. Het is volgens hem echt moeilijk om mensen echt geïnteresseerd te houden.

Alles wat je makkelijker maakt om te maken, wordt meer gedaan, zegt Clancy. Dat is volgens hem ook het grote succes van TikTok. Hij vindt dat YouTube dat eerder had moeten zien aankomen. En het gaat ook op voor apparatuur. Je had eerder echt goede pc nodig om te kunnen streamen. Nu kan het ook met een telefoon en de kwaliteit is prima. Iedereen die wil kan nu live gaan. ExtraEmily maakt alleen gebruik van een telefoon en een gimbal. En naar een streamer kijken op mobiel is tegenwoordig ook heel goed te doen, met de chat als overlay zodat het geen schermruimte kost. 

Clancy gaat in op VTubing: streamen met een virtuele avatar van jezelf. Een uitkomst voor streamers die het niet prettig vinden om met hun gezicht voor de camera te staan. Ze drukken zich via de avatar uit zoals ze zijn. Als je ze in het echt ontmoet, kun je dat dus ook herkennen. Je bouwt een connectie op met de mens erachter. Het wordt technisch steeds makkelijker en goedkoper om dit te doen.

Groeien door samen te werken 

Hoe groeit je kanaal op Twitch? Vooral door samen te werken met een andere streamer. Logisch ook, volgens Clancy. Je zit als gebruiker op het kanaal van iemand. Urenlang. En dus niet op de homepage van Twitch om nieuwe kanalen te ontdekken. Daarvoor heeft Twitch nu 'streaming together' ontwikkeld, wat het samenwerken makkelijker maakt. 

Mizkif doet niet anders dan samenwerkingen. Hij helpt andere streamers daarmee te groeien, maar krijgt er in ruil goede content voor terug. En het is volgens hem niet alleen de belangrijkste manier om te groeien, maar ook de makkelijkste. Want ga er maar eens zitten en uren achter elkaar zelf dingen vertellen. Dat lukt veel makkelijker als je met een andere streamer praat.  

Platforms willen te vaak alles zijn voor hun gebruikers, zegt Clancy. Maar mensen hebben daar volgens hem geen behoefte aan. Waar hij in gelooft is dat de content het publiek moet vinden. Zijn advies is om short form video vooral in te zetten om mensen te laten zien wat je doet, maar ze vervolgens naar je Twitch-kanaal te leiden. Maar het is niet eenvoudig om mensen van short form video naar Twitch te krijgen, omdat het totaal anders is. Jonge streamers lukt het makkelijker, omdat hun generatie daar zit. 

Door Gerard Dielessen

De sportberichtgeving is sinds de intrede van het digitale tijdperk spectaculair veranderd. Wie herinnert zich niet dat de toenmalige PTT met grote straalzenders door het land reed op weg naar de voetbalstadions. Op vrijdag op zaterdag werden verbindingen aangelegd zodat de voetballiefhebbers op zondagavond stipt zeven uur met het bord op schoot naar Studio Sport (voorheen Sport in Beeld) konden kijken van hun favoriete voetbalclub. Nu liggen er in ieder stadion vaste glasvezelverbindingen en kan er rechtstreeks met de verschillende studio’s worden geschakeld. Het uitzenden van (live) voetbalwedstrijden is bovendien allang niet meer het alleenrecht van de NOS.

Naast de reguliere mediabedrijven zijn de grote sportorganisaties feitelijk zelf ook een mediabedrijf geworden. 

Zo heeft de Amerikaanse National Basketbal Accociation als voorbeeld meer dan 100 ‘creators’ in dienst die zelf nieuwe content produceren voor hun eigen digitale kanalen. Ik weet het uit eigen ervaring. Toen ik in 2010  de overstap maakte van de NOS naar NOC*NSF had ik drie mensen in dienst op de communicatieafdeling, die ook nog eens belast waren met niet communicatietaken. Toen ik eind 2021 vertrok werkten er bijna dertig mensen op de media-afdeling van de sportkoepel. Deze redacteuren maakten eigen verhalen op onze site en socials; anticipeerden op mogelijke reputatierisico’s, maakten flitsende presentaties voor onze (mogelijke) sponsoren en veel meer. In mijn tijd als directeur van de Sportkoepel zei ik danook wel eens grappend: ‘ik was ooit directeur van een groot mediabedrijf in Nederland en dan ben ik feitelijk nu weer.’ De dynamiek in sport mediawereld is veranderd. 

Dat bleek ook nog eens uit de SXSW sessie Streaming & Sports: The Evolution of Sports Distribution on TV met in het panel de sportmediabazen van Google, de NBA en Discovery (Warner Bros). Het was buitengewoon interessant om te horen hoe al deze organisaties worstelen met het vinden van de juiste mediamix waarmee ze het grote publiek willen bereiken (en geld kunnen verdienen). Door alle verschillende aanbodkanalen is het publiek versnipperd in allerlei kleine stukjes. Ouderen kijken het liefst nog naar een groot scherm naar een livewedstrijd of een sportprogramma dat op een bepaalde tijd staat geprogrammeerd. De GenZ-generatie juist helemaal niet en laat zich het liefst vermaken op hun mobiel met korte flitsende sportsamenvattingen van hun sporthelden. Sport is big business geworden in de voorbije twintig, dertig jaar. Veel sport is ook achter een betaalmuur terechtgekomen. De Formule 1 bijvoorbeeld. 

Sportrechten

Rechtenhouders (sportorganisaties) verdienen veel geld door hun rechten te verkopen. ‘Exclusiviteit is alles’, volgens Jesse Wallace, Hoofd Sport van Google. Waarmee hij zich direct realiseert dat de brei aan sportrechten die is ontstaan het er voor de consument niet gemakkelijker op heeft gemaakt. Want wat vind je waar? Zijn panelcollega’s Jennifer Chun van de NBA en Hania Poole van Discovery realiseren zich dat ook maar al te goed. Als gezamenlijke wens ambieren ze het sportmedia-ecosysteem voor de consument eenvoudiger en overzichtelijker te maken zodat de content die ze produceren sneller en op voor de hand liggende plekken door alle verschillende doelgroepen gevonden kan worden. Ik vrees dat deze mooie ambitie voorlopig een illusie blijft. De concurrentie is en blijft hevig.  Omstandigheden veranderen continu. Dat is overigens niet bepaald in het belang van de consument. Zolang het geld binnen blijft stromen zullen ze moeten leren leven met de vraag: wat vind ik waar, waarop moet ik mij abonneren en hoeveel moet ik betalen en ben ik daartoe bereid.

Vrouwensport

De panelleden kregen ook nog de vraag om in de kristallen bol te kijken. Kijk eens vijf tot jaar vooruit. Eensgezind kwamen trokken ze dezelfde conslusie: vrouwensport! Dat is dan wel weer een mooi vooruitzicht uiteraard. In ons land hebben vrouwelijke atletes volgens mij niet te klagen over voldoende media aandacht. Sterker, onze TeamNL vrouwen winnen meer medailles op de grote sporttoernooien dan hun mannelijke collega’s. Dat zal straks in Parijs tijdens de Spelen ook weer blijken. In andere landen ligt dat anders. Dus is het een mooi bericht dat grote buitenlandse media organisaties meer aandacht gaan besteden aan vrouwensport.