Door: Gerson Veenstra

Sinds 2011 kom ik bij South by Southwest en ik doe ook al zo lang ik weet mee aan het gezamenlijke blog van Nederlanders. Een initiatief van Erwin Blom. Vooraf zeg ik altijd: ik weet nog niet of ik ga schrijven, ik ben er vooral om dingen op te nemen en te leren, dus ik zie wel. Maar ook elke keer kom ik vanzelf in een soort flow en schrijf ik wat ik kan. Schrijven is voor mij ook een goede manier om informatie sneller te verwerken en beter op te nemen. En daar gebruik ik sinds vorig jaar ook AI bij. 

Daar zat ik dan op dag 2 tijdens de presentatie van Amy Webb. Helemaal voorbereid om er zo snel mogelijk een verslag te maken, omdat ik weet dat er behoefte aan is en zij elk jaar een van de meest gewaardeerde sprekers is. Niet in de laatste plaats omdat ze de boodschap heel goed kan overbrengen. Heb je haar gezien, dan heb je het gevoel: o ja, dit staat er te gebeuren. En plotseling raakte ik volledig in paniek. 

Live transcript bij sessies

Nieuw dit jaar was dat er een steengoede live transcriptie was in de grotere zalen. Die kun je meelezen op het scherm, maar ook aanklikken bij de beschrijving van de sessie op de website van SXSW. En waar ik de eerste dag achter was gekomen, is dat als ik dat aan het begin van de sessie aanklikte, ik aan het eind het hele transcript kon opslaan. Meteen een totaal uitgeschreven sessie dus. In het Engels, dat wel. Hoe handig is dat? Met een transcript kun je veel, zeker in combinatie met AI.

Je gooit het transcript in ChatGPT en met een paar prompts heb je een aardige samenvatting van de sessie. En combineer je het met je aantekeningen, dan kom je nog wel wat verder dan redelijk. Maar het wordt nooit zoals het zou worden als je het helemaal zelf schrijft. En bam, daar heb je de reden dat ik in paniek raakte. Want bij Amy wou ik geen redelijk of iets beter dan redelijk verhaal. Ik wilde een ‘eigen’ verslag. Zoals ik dat tot nu toe altijd deed en wat me ook altijd lukt. 

De valkuil

Mijn blogs zijn geen uitgebreide analyses of doorwrochte journalistieke producties, het zijn verslagen. Ik schrijf wat ik hoor, vat samen, leid in en voeg hier en daar wat observaties toe. Niet meer en niet minder. En mijn stelregel is: publiceren voor de volgende sessie begint. Je hebt tussen de sessies een halfuur. Soms lukt dat, soms heb ik net wat langer nodig. Maar ik wil er niet te lang over doen, omdat ik er anders onrustig van word en het ten koste gaat van de volgende sessies. 

Maar ja, heb jij wel eens een verhaal gemaakt op basis van een transcript van een intensief inhoudelijk gesprek van een uur? Dat kost tijd. Veel tijd. En die tijd heb ik niet. “Maar dan gebruik je toch ChatGPT”, hoor ik je denken. Ja, maar dan krijg is dus een redelijk, tot iets beter dan redelijk verhaal. Het probleem was dus dat ik in mijn achterhoofd wist: ik heb een transcript. Ik had iets om op terug te vallen, waardoor ik minder actief ging meeschrijven. Het moment dat de paniek toesloeg, was het moment dat ik me realiseerde: als ik zo doorga, komt er niet snel een verhaal. 

Hoe je ChatGPT toch kunt gebruiken

Als ik er aan terugdenk, voelt het alsof ik de helft van de sessie heb gemist omdat ik even niet wist wat ik moest. Ik denk eigenlijk dat het maar een paar seconden waren. Er was maar één oplossing mogelijk: gewoon doen wat ik altijd deed. Goed meeschrijven dus, zonder te vertrouwen op het transcript dat ik ook had. Is AI dan helemaal niet bruikbaar? O zeker wel! ChatGPT staat constant open. Bij zo’n sessie is het super handig om terwijl je schrijft simpele opdrachten te geven, zoals vertalingen van woorden waar je even niet zo snel op komt, of eenvoudige uitleg van termen die je misschien wel kent, maar niet per se dagelijks gebruikt. 

Terwijl ChatGPT dat voor jou doet, kun jij gewoon verder. Geeft dat dan geen onrust, vraag je je misschien af? Nee, integendeel. Het geeft juist rust. Het kost normaal best even tijd om sommige woorden goed te vertalen of dingen uit te leggen. Die tijd heb je eigenlijk niet, want ondertussen gaat de presentatie gewoon door. Nu wist ik: geen zorgen, dit wordt voor me gedaan. Een hele waardevolle toevoeging dus. 

Transparant zijn is geen keuze

Het verslag over de sessie van Amy Webb stond relatief snel na de sessie online. Nogmaals: geen uitgebreide analyse, maar gewoon een verslag van wat ze vertelde in mijn eigen woorden. De manier waarop ik ChatGPT er bij had gebruikt, was voor mij geen reden dat apart te benoemen. Dat heb ik bij een aantal andere blogs wel gedaan. Op verschillende manieren. Soms alleen bij een uitlegblokje, waar ik dan bij vermeldde dat het door ChatGPT was gemaakt, soms met de tekst ‘met hulp van ChatGPT’ als ik er meer mee gedaan had en soms ‘met grote hulp van ChatGPT’ als het vrijwel helemaal door ChatGPT geschreven was. 

Dat ik er transparant over moet zijn, is voor mij overduidelijk. De manier waarop is soms nog een beetje zoeken. Waar ik van uitga is steeds: ik wil niemand voor de gek houden, het moet voor lezers duidelijk zijn wat mijn eigen rol is geweest en waar ik hulp bij gehad heb. Zo doe ik dat ook als iemand beeldmateriaal aanlevert dat ik mag gebruiken. Credits voor wie de credits verdient. En niet om het wit te wassen. Ik blijf zelf verantwoordelijk voor wat ik publiceer. 

Afweging te maken

Zoals je kunt lezen, heb ik dus ook blogs gepubliceerd die vrijwel geheel door ChatGPT zijn gemaakt. Dat is misschien tegenstrijdig met wat ik eerder aangaf, dat ik het beter vind om het zelf te doen. Snap ik. Maar de informatiedichtheid tijdens SXSW is enorm hoog. Je hebt elke dag de mogelijkheid om 5 sessies van een uur bij te wonen (je kunt elk uur kiezen uit tientallen verschillende), met pauzes van een halfuur. Ze noemden mij deze editie ‘Mister Ballroom D’, omdat ik op sommige dagen van ‘s ochtends vroeg tot het eind van de middag in dezelfde zaal te vinden was, waarbij ik alleen af en toe een plaspauze nam en heen en weer rende voor koffie. 

De ene sessie is boeiender dan de andere, logisch ook. En dat geldt dan ook voor mij als ik moet kiezen waar ik verslagen van maak. Maar waar ik er eerder dan voor zou kiezen om ergens geen verslag van te maken, kan ik er nu generatieve AI voor inzetten. Soms alleen op basis van mijn aantekeningen, soms alleen op basis van het transcript (en had ik die niet, dan kon ik die een dag later alsnog maken met behulp van de audio van de sessie), meestal met een combinatie van beide. Voor spraak naar tekst gebruik ik de tool EuroVOX van de EBU, voor tekst gebruikte ik in de meeste gevallen de GPT ‘Write for me’ voor van ChatGPT. 

Snelkookpan

Goed om te weten: ik heb een betaald (Teams-)account. Je vraagt je misschien af waarom dat relevant is om te weten. Maar met een betaald account heb je voordelen. Je kunt een beter taalmodel gebruiken en je hebt GPT’s tot je beschikking. Met het Teams-account komt daar nog een extra groot voordeel bij, dat is dat je bijna nooit tegen een limiet aanloopt. Hele lappen transcript, prompt na prompt, afbeeldingen, je kunt gewoon doorgaan. Bij andere accounts kan dat niet, wat toch een behoorlijk grote beperking kan zijn. 

Toen ik Erwin Blom deze week sprak, vertelde ik dat deze tijd in Austin voor mij voelde als een snelkookpan. Natuurlijk heb ik het afgelopen jaar geregeld gebruikgemaakt van AI, maar de tijd die je er dan in kunt steken om beter te worden is beperkt. Het normale werk gaat ook gewoon door zeg maar. Ik heb nog geen GPT gemaakt die mij kan vervangen. Niet dat ik dat wil trouwens. Maar door het echt te doen op zo’n intensieve manier als deze week, was goed voor de leercurve. 

Prompten moet je leren

AI gebruiken is leren praten met de computer. Je hoeft geen softwareontwikkelaar te zijn of code te kennen, maar je moet wel leren prompten. Dus op welke manieren je opdrachten moet geven om een resultaat te krijgen waar je echt wat mee kunt. Daar word je beter in door het vaker te doen. Je leert wat er kan en misschien wel belangrijker: ook wat er niet kan. Verwacht dus vooral geen toptekst die misschien wel beter is dan je zelf zou kunnen maken. Maar alsnog heb ik er veel tijd mee bespaard. 

Waar AI heel goed bij kan helpen bijvoorbeeld is op basis van jouw input een opzet maken voor een verhaal. Dus niet meteen een heel artikel, maar de structuur. Als je goed aangeeft wat je verwacht, is dat meestal heel bruikbaar. Daar gaat normaal vaak best veel tijd in zitten. Ik zeg niet dat het dan meteen de allerbeste opzet is en je zelf geen betere kunt maken als je er de tijd voor neemt, maar in het razendsnelle tempo waarin AI het doet, wordt het je wel makkelijker gemaakt.  

Waar je op moet letten

Als je eenmaal zo’n opzet hebt, kun je twee dingen doen. Zelf invullen zodat het een artikel wordt, of ook daar AI voor inzetten. Dat laatste heb ik een paar keer gedaan bij sessies waarvan ik dacht: normaal misschien geen verslag waard, maar nu ik toch alle info paraat heb en technologie kan inzetten om er wat van te maken, waarom niet? Meestal heb ik trouwens wel meerdere prompts nodig om tot een acceptabel resultaat te komen. Daarna is het dan een kwestie van nalopen, controleren op feitelijke juistheid en de tekst hier en daar wat mooier maken. 

Een paar dingetjes om rekening mee te houden: 

• OpenAI werkt niet met Nederlandse taalmodellen. Er zitten dus altijd vertaalmomenten tussen de verschillende stappen in het proces als je in het Nederlands prompt en Nederlandse output wil. Je kunt wel talen door elkaar gebruiken. Dus Nederlandse aantekeningen met een Engels transcript is geen probleem. Je krijgt hier en daar soms wel te maken met ‘lost in translation’. Goed om daar alert op te zijn. 
• Voor het maken van het transcript is natuurlijk ook AI gebruikt: spraak naar tekst. Hoewel die echt goed was en vaak zelfs de namen die genoemd werden goed weergaf, zaten er ook fouten in. Je moet je daar bewust van zijn op het moment dat je dat als basis voor je uiteindelijke output gebruikt. Goed om zelf dus aantekeningen te blijven maken en daar op te vertrouwen. 
• Prompten is trial and error. En hoe meer informatie je meegeeft in je prompt, hoe meer de output wordt zoals jij wil. Geef dus niet meteen op als het de eerste keer tegenvalt. Wat altijd goed is om mee te geven, is wat voor soort tekst je wil, op welk taalniveau (ik ga altijd uit van B1 en dat kun je dus ook in je prompt stoppen), welke rol de AI moet aannemen en welke informatie er gebruikt mag worden. Dat laatste is best cruciaal. Als je er niet duidelijk over bent, kan de AI ook ‘eigen’ informatie toevoegen. Dat wil je in principe waarschijnlijk liever niet. Wat ook nog wel een goeie is, is aangeven dat de AI niet mag overdrijven, maar feitelijk moet blijven. Elke keer ‘het bruisende SXSW’ verveelt nogal. 
• Stel dat je toch niet de output krijgt die je wil, kun je de AI ook om hulp vragen. Dat klinkt misschien gek, maar je kunt prima vragen wat je in je prompt moet zetten om een bepaalde uitkomst te krijgen. Wat ik bijvoorbeeld heel vaak doe is na het eindresultaat nog vragen: “Welke prompt had ik in eerste instantie moeten maken om deze uitkomst te krijgen?” Het antwoord dat je dan krijgt is ontzettend leerzaam. En vaak kom je dan ook al tot de conclusie: dit was me in één prompt nooit gelukt. 

Voorbeeld-prompts

Te illustratie hieronder de zeven (!) prompts die ik heb gebruikt om uiteindelijk tot dit verhaal te komen en een achtste om duidelijk te maken hoe het met 1 prompt had gekund (=illusie): 

1. Kun je hier een opzet voor maken voor een artikel? [plak aantekeningen en transcript]
2. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed. -> Ik was niet tevreden
3. Hou deze opzet aan en vul het in tot een online artikel dat in de Linda zou kunnen staan. Als het voor de leesbaarheid goed is om lijstjes te gebruiken, mag dat zo nu en dan. Gebruik geen moeilijke woorden, hou B1-taal aan. En liever geen Engelse woorden als het niet nodig is. Maak het menselijk, maar wel met het doel om lezers handvaten te geven. Dus tips hoe je dit goed doet zijn goed.  Wees uitgebreid bij het invullen. Het mogen ook 3000 woorden worden in totaal. Liever dat je wat uitgebreider schrijft, dan te veel samenvat. Dus graag de voorbeelden uitgebreid beschrijven, maar ook de theorie achter de punten die genoemd worden. Ga de diepte in. 
4. Wat is een goede titel voor dit verhaal, waarbij je ook SEO meeweegt? Geef meerdere opties.
5. Schrijf er nu nog een kort intro voor dat goed zou kunnen werken op LinkedIn. Begin met een vraag. hou het kort, maar prikkelend. -> Ik was niet tevreden
6. Nog een keer, maar nu zonder te dubbelen met het intro van het artikel en korter. Ook geen hashtags
7. Controleer op spelfouten: [ plak hier de hele tekst van het artikel]
8. Welke prompt had ik in eerste instantie moeten geven om tot dit eindresultaat te komen? 

'De ultieme prompt voor dit verhaal':

"Kun je een uitgebreid, toegankelijk en inspirerend artikel schrijven voor een breed publiek, gebaseerd op de ideeën van Charles Duhigg over effectieve communicatie? Het artikel moet de essentie van Duhigg's benadering van communicatie vastleggen, met speciale aandacht voor hoe we dieper kunnen verbinden met mensen om ons heen door het herkennen van de soorten gesprekken die we voeren en het belang van 'diepe vragen'. Voeg aansprekende voorbeelden toe uit Duhigg's werk of presentaties, zoals zijn persoonlijke verhaal over miscommunicatie met zijn vrouw, het gebruik van diepe vragen in de medische praktijk, en NASA's selectieproces voor astronauten op basis van emotionele intelligentie. Zorg voor een sectie met praktische tips die lezers kunnen toepassen om hun eigen communicatievaardigheden te verbeteren. Het artikel moet gemakkelijk te lezen zijn, met een vriendelijke en uitnodigende toon, en geschikt voor publicatie op platforms zoals LinkedIn."

Concluderend 

Heeft AI mij deze SXSW geholpen? Op die vraag kan ik volmondig ja zeggen. Niet alleen heeft het me tijd bespaard, het heeft er ook voor gezorgd dat ik meer kon publiceren dan anders. Publicaties waar ik volledig achter sta. En omdat ik er zoveel mee gewerkt heb, ben ik weer heel wat wijzer geworden. Niet alleen van de inhoud, maar ook van het gewoon doen. Dat is dan ook mijn advies aan iedereen: probeer het uit! Ervaar zelf wat er wel en niet kan, wat je wel en niet wil, vorm er een oordeel over en praat erover. Met je collega’s in je team, met je leidinggevende en je kennissen. Wie niet meekomt, loopt een risico. We hebben een verantwoordelijkheid om te proberen dat te voorkomen. 

Wil je ook jouw ervaringen en/of tips delen? Leuk! Samen weten we meer. Voeg ze vooral toe in de comments! Geldt uiteraard ook voor aanvullende vragen. 

Door: Gerson Veenstra

SXSW is niet alleen een conferentie, maar ook een (heel groot) muziek- en filmfestival. Sinds vorig jaar (met dank aan de introductie van Rik van Filmofiel) pak ik ook wat films mee tijdens de tijd hier. Doel voor dit jaar was: zoveel mogelijk premières. Het zijn er vijf geworden. Niet slecht, al zeg ik het zelf. 

Road House, Magpie, The Fall Guy, Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story en Civil War zijn het geworden. Premières hier in Austin zijn heel anders dan je in Nederland gewend bent. Ja, er is een rode loper en ja, de cast is er altijd bij, maar de sfeer is heel informeel. Publiek doet volop mee tijdens de film en is enthousiast en de acteurs kun je aanraken als je zou willen. Elke keer weer een bijzondere ervaring. De films op een rij. 

Road House

Road House is een remake van de gelijknamige film uit 1989 met Patrick Swayze. De film is ook aan hem opgedragen. Het is een echte Amerikaanse actiefilm, geregisseerd door Doug Liman. In de 2024-versie speelt Jake Gyllenhaal de hoofdrol, al maakt hij niet de meeste indruk in de film. Dat is overduidelijk Conor McGregor. Het is voor mij te lang geleden om te bepalen wat ik ervan vind in vergelijking met het origineel. Van anderen begrijp ik dat deze versie wat 'liever' is, al zijn de vechtscènes toch nog steeds behoorlijk heftig. Het is een leuk verhaal en een lekkere vechtfilm. 

Magpie

Dit is mijn grote favoriet dit jaar. Magpie is een Britse neo-noirfilm uit 2024, geregisseerd door Sam Yates, met in de hoofdrollen Daisy Ridley en Shazad Latif. Zelf zou ik het een psychologische thriller noemen denk ik. Het gaat om een stel van wie de dochter een rol krijgt in een film, waarin de hoofdrol wordt gespeeld door het idool van de vader van het meisje. Vooral Daisy Ridley maakt veel indruk in deze film. Voor wie de film nog wil zien, zal ik niet al te veel weggeven, maar er zit een heerlijke plottwist aan het einde van de film. Dat maakt deze film voor mij zo de moeite waard. 

The Fall Guy

Duidelijk een van de meest populaire films dit jaar tijdens SXSW met hele lange rijen. Dat heeft alles te maken met de populariteit van Ryan Gosling, wat dan weer duidelijk te merken was toen hij de zaal in liep en later op het podium stond. Al ben ik dan weer meer fan van Emily Blunt, de andere hoofdrolspeler. The Fall Guy is een Amerikaanse komische romantische actiefilm, geregisseerd door David Leitch en is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie uit de jaren 80. De film is een ode aan de stuntman. Steeds meer stunts worden met computers gemaakt, maar niet in deze film, zei Leitch na afloop. Alle stunts zijn echt. Het levert een spectaculaire actiefilm op. Geen verrassend verhaal, wel lekker wegkijken. 

Thank you, Goodnight: The Bon Jovi Story

Geen film, maar een Hulu-serie. We kregen tijdens de première de eerst van de vier afleveringen van deze serie te zien, die volgende maand online komt. Regisseur Gotham Chopra volgt de band vanaf februari 2022 in aanloop naar het 40-jarig jubileum van Bon Jovi en een serie jubileumconcerten in New Jersey. Ondertussen krijg je de geschiedenis van de band te zien, met persoonlijke video's, foto's en muziek die een blik werpen op het leven van Jon Bon Jovi en de reis van de band van clubs in New Jersey naar wereldwijde roem. Zo krijg je in de eerste aflevering bijvoorbeeld het verhaal over Runaway, dat een hit was voordat er een band was. Het leukst was natuurlijk dat de band er zelf bij was, inclusief Jon. Als je zoals ik een beetje fan bent (de zaal zat er vol mee), zeker de moeite waard om te kijken.

Civil War

Last but and least Civil War. Een dystopische actiefilm, geschreven en geregisseerd door Alex Garland met Kirsten Dunst in de hoofdrol. Zoals de titel al doet vermoeden gaat de film over een burgeroorlog in de VS. Dunst speelt een fotojournalist die het plan heeft om de president op te zoeken in het Witte Huis, dwars door al het geweld heen. Het verhaal is verder wat dun (waar de regisseur na afloop juist een compliment voor kreeg), maar zeker voor Amerikaanse begrippen behoorlijk gedurfd. De regisseur zei na afloop dat hij zo blij was dat er al snel financiering voor de film was, wat hij met dit script niet vanzelfsprekend vond. Ik denk dat dit voor Amerikanen niet zomaar een film is, waar de actualiteit natuurlijk zeker bij helpt. Voor de rest van de wereld: mwah. 

Door: Gerson Veenstra

SXSW is niet compleet zonder robot. Misschien herinner je je van vorig jaar de Disney-robot nog? En is er niet eentje ergens op een podium, dan is er toch zeker eentje te vinden op de expo. Dit jaar moesten we er even op wachten, maar vandaag was het toch zover. En daar hadden meer mensen zin in, want de zaal zat bomvol. En waarschijnlijk allemaal met dezelfde vraag: is de techniek nu eindelijk zover dat we er meer gaan zien? 

Stel je voor: je hebt een robot thuis. Wat zou je die laten doen? Van welke klusjes wil je graag af en waar ben je nu veel tijd aan kwijt die je dan kunt besteden aan dingen die je leuk vindt? Het klinkt misschien nog niet realistisch, maar het is wel waar het bedrijf Apptronic hard aan werkt: een betaalbare robot voor elk huishouden. Apollo is het eerste werkende prototype en stond op het podium. 

Schoonmaken, afwassen, zoek- en reddingsacties, vervelende klusjes opknappen, medewerkers in de kledingindustrie vervangen, assisteren als leefstijlcoach of fitnessinstructeur, wereldproblemen oplossen...? "We staan nog maar aan het begin", zegt een enthousiaste Yemi A.D. van het Moonshot Platform. 

Met kunstenaars een rondje om maan

Hij is een artiest, hij danst, maar hij is vooral ook een robotenthousiast. En dat heeft er alles mee te maken dat hij een van de kunstenaars is die zijn uitgekozen om mee te doen aan de maanmissie #dearmoon. Het idee is dat ze nog dit jaar de ruimte in gaan en een 'rondje rond de maan' maken en zich laten inspireren. 

Toen hij in het kader van dat project bij het bedrijf Apptronic was en voor het eerst de robot Apollo zag, was hij overweldigd: "Het is kunst!" En hij begon zich af te vragen: wat kan ik ermee? Het gaat om technologie en de mensheid en waar die twee elkaar ontmoeten. Een prachtig voorbeeld van een toepassing met een robot is in Tokio te vinden. Daar wordt die ingezet om de bediening te doen. Wat het bijzonder maakt dat de robot wordt aangestuurd door iemand die verlamd is en zo toch een vorm van contact met anderen heeft.

Een 'betaalbare' robot

Apptronic is ontstaan in 2016, vanuit de universiteit van Texas, voortbordurend op de robot Valkyrie van Nasa die miljoenen kostte. Het doel vanaf het begin was een 'betaalbare' robot te ontwikkelen. Apollo die we nu op het podium zien, is eerste prototype. Later dit jaar wordt er een productieversie gepresenteerd: uit het lab de wereld in. 

Jeff Cardenas van Apptronic: "Ik ben er niet aan begonnen om geld te verdienen. Aan het begin kreeg ik van veel mensen het advies: begin er niet aan, neem een normale baan. Maar we hadden een droom. Het is mijn levenswerk. Ik probeer niet aan tijd te denken. Ik zie het als een estafette: je loopt zo lang en zo hard als je kunt en geeft dan het stokje over aan de volgende generatie."

Een explosie van robots

"Denk aan de beginjaren van de pc-industrie", zegt hij. "Eerst waren er maar weinig mensen die het konden betalen. Een pc was ook ingewikkeld om te maken en moeilijk om te programmeren. Ik zie dit als het begin van een reis." De reden dat meer mensen er nu enthousiast over zijn is volgens hem AI. Technisch wordt het allemaal makkelijker en goedkoper om een robot te maken en we kunnen nu ook 'intelligentie' toevoegen. 

Maar wat is dan betaalbaar? "Ik denk dat op een gegeven moment iedereen een robot heeft. Er komt een explosie van robots. In elk huis zul je er eentje zien, al is het de vraag of het precies deze is of dat die er anders uitziet."  Robots hoeven qua materiaal niet duur te zijn, volgens hem. Hij denkt aan de prijs van een auto: "Zeg 50.000 dollar. Maar je hebt verschillende automerken, die verschillend geprijsd zijn. Op den duur kan iedereen zich er eentje veroorloven."

Demonstratie

Eerlijk is eerlijk, de demonstratie op het podium ging in eerste instantie mis. Maar goed, dat kan de beste overkomen, zoals we eerder deze week bij Microsoft zagen. In de snelle montage heb ik het moment dat het misging weggelaten. 

Menselijke vorm is het beste voor ons

Maar waarom moeten dit soort robots op mensen lijken? "De hele wereld is ontworpen voor mensen", legt Cardenas uit. "Als je een robot wil die met en voor je werkt, is de menselijke vorm de beste vorm voor ons. En omdat ze op ons lijken, kun je ze ook makkelijker dingen aanleren door ze te laten kopiëren wat mensen doen."

Tijd teruggeven aan de mens

Hij vertelt dat hij er als kind al van droomde om robots te maken. "Mensen zijn toolmakers. En nu zijn we goed genoeg om tools te maken die op ons lijken." Hij hoopt dat robots ons tijd teruggeven voor dingen die we willen doen, in plaats van dingen die we moeten doen. "Ik hoop dat een robot voor mij zorgt als ik oud ben en ook voor mijn ouders." En hij hoopt ook dat ze helpen de ruimte te ontdekken, zoals de maan en mars. Hij moet dan denken aan Star Wars waarbij robots helpen het leven van mensen mogelijk te maken. 

Maar de robot kan nu nog vrij weinig, vooral grove bewegingen gaan goed. Een doos verplaatsen kan bijvoorbeeld prima. De fijne motoriek is nog ingewikkeld. "Maar hij zal snel meer kunnen, omdat robots van mensen kunnen leren." Cardenas ziet mogelijkheden voor de auto-industrie, winkels, maar vooral ook gezondheidszorg. "De robot kan werken met een team van mensen. Het is niet meteen een verpleger, maar kan verpleger wel helpen. Dingen pakken voor iemand, schoonmaken, daar kan robot instappen, zodat de mens weer echt kan focussen op het menselijk contact."

Zie ook de kansen

Bij Apptronic werken nu 100 mensen. "Niemand doet het voor het geld. Het zijn briljante mensen die overal kunnen werken voor veel geld, maar hier aan meewerken omdat ze geloven in dezelfde droom." Apple was grote inspiratie. Het idee van techniek en mensen aan elkaar verbinden. Voelde zich dankbaar toen hij voor het eerst een Apple-product in handen had. Dat er overal aan gedacht was. Dat is het type producten dat hij wil maken. 

Het is makkelijk om bang te zijn voor nieuwe technologie, zegt Cardenas. Mensen waren eerst ook bang voor treinen. De snelheid zou je hersenen beschadigen, was de fabel. Dit is als elke andere technologie, zegt hij. En hij vraagt om ook hoopvol te zijn. "Het is goed om voorzichtig te zijn en je zorgen te maken, maar zie ook de kansen. De komende jaren wordt het personeelstekort steeds groter, dat lossen we niet op. We hebben robots dus echt nodig."  

Terugkijken kan hier

Door: Gerson Veenstra 

Generatieve AI draait tot nu toe vooral om tekst, hoewel de ontwikkelingen op andere terreinen (zoals beeld en ook biologie) hard gaan. En heb je het over tekst, dan heb je het over journalistiek. Over de hele wereld zijn er initiatieven (al langer ook) om AI in te zetten voor journalistiek. Het grote probleem waar veel organisaties tegenaan lopen (en waarom ze er soms ook weer mee stoppen) is de feitelijke juistheid van de output en het taalgebruik. 

De sessie is nog niet begonnen, of het gaat over verkiezingen. Ongeveer de helft van de wereld gaat dit jaar naar de stembus. Betrouwbare informatie is dan cruciaal. Govind Balakrishnan en Srikant Chakravarti van Curio AI gaan daar niet uitgebreid op in (het was sowieso allemaal niet heel kritisch), maar vergelijken hun product met Spotify. Ze cureren zelf weinig zeggen ze, maar leveren vooral de content van uitgevers op een andere manier. 

"Nieuws en journalistiek is de software die mensen en democratieën brandstof geeft", zegt Balakrishnan. Hun idee voor Curio ontstond in 2019. Ze keken naar de BBC en zagen dat er 2 miljard wordt uitgegeven 'om te laten zien wat er in het laatste kwartier is gebeurd'. Bij nieuws gaat vooral om actuele gebeurtenissen. De vraag was: hoe kunnen we een product maken met meer diepgang? 

De uitleg van ChatGPT over Curio en Curio AI (Rio)

Curio is een platform dat zich richt op het omzetten van kwaliteitsjournalistiek naar professioneel ingesproken audiocontent. Het verzamelt artikelen van gerenommeerde mediaorganisaties, die vervolgens door stemacteurs worden voorgelezen. Een alternatieve manier om nieuws en verhalen te consumeren, vooral voor mensen die graag luisteren in plaats van lezen. Het platform werkt op basis van een abonnement en heeft partnerschappen met verschillende uitgevers zoals The Wall Street Journal, The Guardian, en The Economist.

Curio AI (of eigenlijk Rio) is een uitbreiding op dat platform. Het maakt gebruik van AI-technologie om gepersonaliseerde audio-fragmenten te maken op basis van vragen of interessegebieden van de gebruiker. Met die functie kunnen gebruikers specifieke vragen stellen, waarna Curio AI vervolgens aangepaste audio-fragmenten genereert met relevante en feitelijk gecontroleerde content, gebaseerd op journalistieke werken die al ingesproken zijn. Deze benadering is bedoeld om de luisteraar te voorzien van diepgaande inzichten en diverse perspectieven op de gevraagde onderwerpen. 

Prototype met AI 

Wat ze maakten was dus een soort Blendle, maar dan alleen met voorgelezen artikelen waarbij ze putten uit vooral de features, analyses, achtergrondartikelen en uitgebreide reportages van de uitgevers waar ze afspraken mee gemaakt hebben. Vooral dus de informatie waar mensen geen tijd voor hebben (of maken). 

Toen generatieve AI kwam, hebben ze vrij snel een prototype gemaakt, waarmee mensen hun persoonlijke audio-fragmenten konden krijgen. Maar vrij snel na het publiceren is dat ook weer offline gehaald, omdat er duizenden vragen kwamen die niet per se heel relevant waren voor het platform. Zoals: is ijs goed voor mij? De focus is nu meer op nieuws. Deels is push: de app geeft een melding als er iets is wat voor de gebruiker interessant kan zijn. En deels is het pull: de gebruiker kan zelf vragen stellen. 

De kracht van spraak en audio

Curio gelooft enorm in spraak. Mensen raken er aan gewend dat je het gesprek aan kunt gaan met content. Iedereen kan nu rechtstreeks met een machine praten. Je kunt hiermee een soort persoonlijke nieuwsassistent hebben. Die jou headlines geeft, waar je van kunt aangeven wat je wel en niet interessant vindt. Veel bestaande personalisatie is nu voornamelijk impliciet. Gebaseerd op clickgedrag en statistieken. Het wordt nu meer expliciet, waarbij je je voorkeuren elke keer meteen kunt aangeven. 

En het voordeel van audio is dat mensen 7 uur per dag dingen aan het doen zijn waarbij een scherm niet handig is. Nieuws en journalistiek consumeren, gebeurt vaak tussendoor. Bij audio kun je ervoor kiezen of je er aandacht aan besteedt of het negeert (vergelijk het met radio). Daarnaast is praten een veel natuurlijker manier van communiceren dan typen. En dan verwacht je ook eerder een gesproken antwoord. Audio wordt heel belangrijk bij het bereiken van je publiek, denken ze. 

Zo werkt Rio

Het publiek is duidelijk enthousiast. Er klinkt applaus. Wat meteen opvalt is dat de assistent zelf geen inhoudelijke antwoorden formuleert op de vragen. Er worden dus ook geen samenvattingen gemaakt, wat het risico op fouten natuurlijk een stuk kleiner maakt. Wat wel wordt gedaan is suggesties geven. Ze geven daarom ook veel aandacht aan het aggregeren van extra informatie rond onderwerpen. Om diepere context te geven en ontwikkelingen beter te begrijpen: "Kom voor nieuws, blijf voor kennis." 

Draait om vertrouwen

Kunnen uitgevers er last van hebben dat hun content op andere plekken wordt geconsumeerd? Net zoals dat bij AI-tools zelf gebeurt, omdat ze zelf met antwoorden komen en niet zoals zoekmachines doen naar de content linken? En hoe voorkom je dat? Volgens Curio draait het allemaal vertrouwen. Mensen vertrouwen degene die het zegt vaak meer dan de inhoud zelf. Ze verwachten dat mensen willen blijven weten bij wie de informatie vandaan komt, om te bepalen of ze het kunnen vertrouwen. 

En zolang je er goede afspraken over maakt, kan het naast elkaar bestaan, denkt Curio. Dus zelf uitgever zijn en daar een publiek bedienen en je content ook via platforms als Curio verspreiden. Het levert bereik en geld op, maar ook technologische kennis die wordt gedeeld. Ze geloven dat dit de nieuwe manier van internetconsumptie wordt en zien het vooral als een kans

Kans voor (lokale) journalistiek

Kan lokale journalistiek hier ook iets aan hebben? Hoe voorkomen we verdere bedreiging van lokale journalistiek? Dat lokale journalistiek het moeilijk heeft gekregen, is dat je massa nodig hebt om geld te verdienen. Maar Curio vindt lokale journalistiek heel interessant, omdat het voor gebruikers relevant is om te weten wat er in hun omgeving gebeurt. Dan speelt locatie dus een grote rol.  

Volgens de mannen van Curio moeten journalistieke organisaties veel meer experimenteren met AI en nieuwe producten maken. Dat zijn ze niet gewend. Ze zijn meer van de content dan van het product. Ze zijn ook niet gewend om ruimte te hebben voor fouten maken. Maar dat is wel echt nodig om verder te komen. Zonder fouten leer je niet. Nu moeten de meeste uitgevers hun geld verdienen met abonnees en advertenties. En voor verkeer zijn ze voor een groot deel afhankelijk van zoekmachines en social media. Kunnen ze weer eigenaar van die distributie worden? Curio denkt van wel.

Voor een groter publiek interessant

Dat je het gesprek over nieuws kunt aangaan met de assistent, kan de informatie voor een groter publiek interessant maken. Als je iets niet begrijpt, kun je extra toelichting vragen. Of misschien wil je het in een adere taal, of op een manier verteld dat het begrijpelijk is voor iemand die op school zit, of misschien voor iemand die ondertussen druk is met zijn kinderen. Je kunt content aanpassen aan de omstandigheden en de gebruiker.

"We hebben voor het eerst een technologie waarbij je je content interessant (en begrijpelijk) kunt maken voor iedereen. Dat was eerder onmogelijk, zonder afbreuk te doen aan de inhoud en aan de integriteit van het materiaal." 

Featured Session: Supercommunicators: Unlocking the Language of Connection

Door: Gerson Veenstra (met grote hulp van ChatGPT)

Waarom klikken we met sommige mensen meteen en voelen andere gesprekken als hard werken? En kun je er zelf iets aan doen? Ja, dat kan. Althans, volgens Charles Duhigg. Dit verslag is gemaakt op basis van mijn aantekeningen en het Engelse transcript van de sessie, met behulp van 'Write for me' van ChatGPT. 

'Supercommunicators' is de titel van het nieuwe boek van Charles Duhigg, bekend als Pulitzerprijs-winnende journalist en schrijver voor The New Yorker. In een wereld waar miscommunicatie aan de orde van de dag lijkt, geeft Duhigg perspectieven op hoe we dieper kunnen verbinden met de mensen om ons heen. 

Duhigg begint met een persoonlijk verhaal over thuiskomen na een lange werkdag. Hij zit vol frustraties en deelt die met zijn vrouw. Maar in plaats van de empathie waar hij naar zocht, kwam zijn vrouw met praktische oplossingen, wat bij hem nog meer frustratie veroorzaakte. De reden? Elke discussie die we voeren, bestaat namelijk eigenlijk uit meerdere gesprekken.

De drie soorten gesprekken

1. Praktisch: waar gaat dit gesprek eigenlijk over? 

Dit type gesprek is gericht op het oplossen van problemen of het maken van plannen. Het gaat over de feiten en de logische stappen die genomen moeten worden. 

2. Emotioneel: hoe voelen we ons hierbij? 

Bij emotionele gesprekken staan gevoelens centraal. Het doel is niet om het probleem op te lossen, maar om empathie en begrip te tonen. 

3. Sociaal: wat zegt dit gesprek over onze relatie? 

Sociale gesprekken gaan over onze identiteit en relatie met elkaar en de samenleving. Ze bevragen wie we zijn als individuen en als deel van een groep. 

Het herkennen van het type gesprek dat plaatsvindt, is cruciaal voor effectieve communicatie. Misverstanden ontstaan vaak omdat de gesprekspartners verschillende soorten gesprekken voeren zonder dat ze dat doorhebben.

De sleutel tot succesvolle gesprekken

Het stellen van 'diepe vragen' is een krachtig hulpmiddel om betekenisvolle gesprekken te voeren. Dat zijn vragen die mensen uitnodigen om meer over hun waarden, overtuigingen en ervaringen te delen. Voorbeelden daarvan zijn:

1. "Wat vind je het leukste aan je werk?"
2. "Hoe was de middelbare school voor jou?"

Door te vragen naar iemands gevoelens of ervaringen in plaats van naar feiten, open je de deur naar een diepere verbinding.

Casestudy: medische communicatie

Een verhaal over een arts die gespecialiseerd is in prostaatkanker illustreert de kracht van diepe vragen. Veel patiënten kozen voor een operatie ondanks het advies voor waakzaam wachten, omdat ze emotionele steun zochten in plaats van praktisch advies. 

Door simpelweg te vragen "Wat betekent deze diagnose voor u?", opende de arts een gesprek dat veel verder ging dan medische feiten. Zo vond hij een diepere connectie met zijn patiënten.

Het belang van echte connectie

Een ander verhaal vertelt hoe NASA astronauten selecteert op basis van emotionele intelligentie, iets wat moeilijk te beoordelen is in interviews. Een psycholoog bij NASA ontdekte dat de manier waarop kandidaten reageerden op zijn lach, een sterke indicator was van hun vermogen tot emotionele connectie. Dat benadrukt het belang van niet alleen luisteren, maar ook laten merken dat we luisteren, in het vormen van verbindingen.

Het delen van persoonlijke verhalen en emoties en het wederzijds reageren hierop creëert een band die moeilijk te breken is. Dit wordt ondersteund door het 'Fast Friends'-protocol, waarbij vreemden door het uitwisselen van persoonlijke vragen en antwoorden in korte tijd hechte connecties vormen. Deze wederkerigheid van openheid en kwetsbaarheid is een krachtige motor voor diepgaande menselijke verbindingen.

Dit kun jij doen

Succesvolle gesprekken vragen dus meer dan alleen het uitwisselen van woorden. Ze vragen om herkenning, empathie en een bereidheid om ons open en kwetsbaar op te stellen. Met deze gereedschappen kunnen we niet alleen misverstanden vermijden maar ook diepere, meer betekenisvolle relaties opbouwen met de mensen om ons heen.

Tips: 

1. Probeer elke dag ten minste één 'diepe vraag' te stellen aan iemand in je omgeving.
2. Luister actief: herhaal wat je hebt gehoord in je eigen woorden en vraag om bevestiging.
3. Wees niet bang om kwetsbaar te zijn in gesprekken; echte connecties zijn gebouwd op wederzijdse openheid en vertrouwen.