Door: Roeland Stekelenburg
De titel van deze sessie facineerde mij als Whiskey-liefhebber, maar het heeft me niet veel nieuwe inzichten opgeleverd. Ik had het namelijk graag willen hebben over het karakter van door vrouwen gebrouwen Whiskey en of, en hoe, de smaak (en het brouwproces) anders zijn dan wanneer mannen het voor het zeggen hebben.
De sessie ging helaas alleen over de vrouwen op het podium, die de top hebben bereikt in de Whiskey-industrie, waarvoor hulde. Maar de problemen die vrouwen tegenkomen in de Whiskeywereld lijken me niet fundamenteel anders dan in andere door mannen gedomineerde sectoren.
De eerste 10 minuten van de sessie heeft AudioPen voor me opgeschreven, geredigeerd en vertaald:
AudioPen:
In de jaren 60 mochten vrouwen in Kentucky niet werken als barvrouw, laat staan in de drankenindustrie. Maar nu is het 2024 en zijn we allemaal betrokken bij deze industrie op verschillende manieren. Uit een onderzoek van onze whisky-stichting blijkt dat er 600 vrouwen actief zijn in de whisky-industrie. Maar 67 procent zegt dat het mannelijke imago van whisky hun werk moeilijker maakt door stereotypen en vooroordelen.
Hoe kunnen vrouwen deze uitdagingen overwinnen en de wereld van whisky nog mooier maken? Marian en Victoria hebben geweldig werk gedaan in hun bedrijven. Marian is de eerste vrouwelijke meesterdistilleerder in Kentucky, en Victoria is de eerste zwarte vrouwelijke meester-menger in whisky.
In een door mannen gedomineerde industrie, wat was de invloed van het ontdekken dat je een 'eerste vrouw' was in jouw rol? Victoria vertelt dat ze via haar familie in de industrie kwam en de vrijheid kreeg om het op haar eigen manier te doen. Ze raadt anderen aan om niet bang te zijn voor uitdagingen. Marian is het ermee eens dat succes een goede gelijkmaker is.
Vrouwen hebben volgens onderzoek betere smaakpapillen en meer geduld. Victoria's team, het eerste volledig vrouwelijke managementteam in de sector, heeft bewezen dat vrouwen een respectabele plaats verdienen in de drankenindustrie. Succes is een goede gelijkmaker en zij zijn het snelst groeiende Amerikaanse gedistilleerd merk in de geschiedenis.
Dat gebeurde niet zomaar, nee. Mijn verhaal is een beetje anders, maar als vrouw zichtbaar zijn en vol zelfvertrouwen en vaardigheden laten zien zonder je daarvoor te schamen was in het begin moeilijk voor me. Maar ik weet wat ik doe, en onze resultaten bewijzen dat. Ik ben de eerste persoon van kleur die ooit Master Blender van het Jaar heeft gewonnen. Ik ben niet opschepperig, maar die dingen hebben waarde. We mogen niet weglopen van onze prijzen, kennis en kracht. We moeten trots opstaan.
Marianne, hoe heeft dit jou beïnvloed? Ik begon als stagiair bij een grote drankenfirma en werd opgeleid tot meesterproever. Het hele sensorische team bestond uit vrouwen, want vrouwen hebben betere smaak. Ik werkte eerst achter de schermen in distilleerderijen en deed productinnovatie en procesverbetering om het bedrijf geld en tijd te besparen.
Toen ik de kans kreeg om voor het publiek te staan, was dat verrassend. Ik ben van nature introvert, dus het was moeilijk voor mij. De eerste keer voor de camera kon ik letterlijk niet spreken. Maar het vergt gewoon oefening.
Een paar maanden later waren we met de masterdistilleerder een nieuw product aan het lanceren en er was een oudere man die...
Ik stond naast Chris en iemand kwam naar ons toe. Hij gaf Chris een stevige handdruk en noemde mij "het proefmeisje". Chris zei dat ik de meesterproever was, maar de man bleef me het proefmeisje noemen. Ik werkte aan het opbouwen van een historische distilleerderij met een klein team en weinig geld.
Misschien door wat ingebakken vooroordelen voelde ik me niet helemaal gerespecteerd. Gelukkig was er iemand, Fred Minnick, die voor mij opkwam. Hij heeft me altijd gesteund, zelfs toen ik nog meesterproever was bij Brown Foreman.
Op een dag zat Fred in een panel met andere meesterdistilleerders, allemaal oudere mannen. Hij vertelde het publiek dat er een nieuwe meesterdistilleerder was, namelijk ik. We hadden de nieuwe naam van de distilleerderij nog niet eens bekendgemaakt.
Fred had mij niet verteld dat hij dit ging doen, maar het bracht mij terug naar het moment met Chris Morris. Ik besefte dat ik nu moest kiezen of ik mezelf als distilleerderijmanager zou zien of als meesterdistilleerder. Ik wilde niet dat al mijn harde werk en inzet in de industrie werd verkleind.
Dus besloot ik om boven alle kritiek uit te stijgen en te stoppen met het lezen van negatieve opmerkingen. Het belangrijkste is om in jezelf te geloven en je rol te accepteren.