Door Roeland Stekelenburg
De keynote van Sandy Carter - Mind-Machine Merge: Seven Future Trends in a Post-AI World of Work - was in vele opzichten de moeite waard. Mevrouw Carter is ook niet de minste natuurlijk: ex-IBM, ex-AWS (Amazon) en bekend als een van de power-ladies in tech. Ze schijnt ook nog eens in acht talen te kunnen programmeren (bron: Wikipedia), wat niet alleen indrukwekkend is, maar ook zonder twijfel een enorm voordeel in welke functie dan ook binnen de tech-wereld. We hadden daar gisteren in de tuin van de Four Seasons een boeiende discussie over: In hoeverre is het noodzakelijk om minimaal een beetje te snappen hoe een technologie als AI onder de motorkap werkt, om een gefundeerd oordeel te kunnen hebben over de mogelijkheden en dilemma’s van dergelijke toepassingen. Een mooi onderwerp voor een andere post.
Terug naar Sandy Carter. De zoveelste Keynote die een lijstje van vijf, zeven of tien trends belooft over onderwerp A of B. Blijkbaar houden mensen het graag overzichtelijk. Nu waren de 7 punten van mevrouw Carter allemaal zeer valide en relevant binnen het onderwerp: wat zijn de belangrijkste trends waar we rekening mee moeten houden in de wereld van Artificiële Intelligentie. Graag haal ik punt vier er uit voor dit verhaaltje: “Everything is being digital twinned”. In toenemende mate wordt van alles een digitaal evenbeeld gemaakt, een virtuele replica. Dit is een ontwikkeling die door de steeds grotere hoeveelheden data die beschikbaar zijn een enorme vlucht neemt. Denk aan een visuele replica van je gebit in de computer van de tandarts, of aan een digitale kopie van je auto die Tesla in de systemen heeft staan met alle door de auto verzamelde data en beelden. Of de Zweedse stad Gothenburg die een virtuele kopie van de stad heeft gemaakt om verkeersstromen te kunnen analyseren en simuleren.
Maar wat heeft dit dan met AI te maken? Alles. Want doordat de virtuele replica’s de werkelijkheid steeds dichter benaderen door de enorme hoeveelheid datapunten, kan AI al die data gaan gebruiken om dingen te testen die in de ‘echte’ wereld lastig te doen zijn of simpelweg te veel tijd kosten. Zo kan Gothenburg zonder dat iemand er last van heeft een straat afsluiten voor autoverkeer en analyseren wat dat doet met de verkeersstromen in de omgeving.
Of wordt er inmiddels geëxperimenteerd met virtuele kopieën van koraalriffen in een poging ze te redden van de ondergang. Morgen (dinsdag) om 11:30 is daar daar een sessie over met wetenschappers Anne L. Cohen van het Woods Hole Oceanographic Institution en Bettina Rotermund van Siemens Xcelerator.
En zo komen we steeds dichter bij singulariteit, vandaar dat ik na afloop van de keynote van Sandy Carter snel richting het Hilton ben gegaan om mijn licht op te steken bij Ray Kurzweil. Ook dat was een boeiend gesprek, waar vast iemand anders een verslag van heeft gemaakt. Ik wil er een onderwerp uitlichten in het kader van de hier beschreven trend van digital twinning.
Kurzweil vertelde hoe het Moderna vaccin tegen Covid werd ontwikkeld in een virtuele, gesimuleerde omgeving.
“We hebben het niet op de gebruikelijke manier gedaan, waarbij iemand gaat zitten en denkt, nou, ik denk dat dit zou kunnen werken, en het dan uitprobeert. Dit duurt jaren om het op meerdere mensen te testen en het is het idee van één persoon over wat zou kunnen werken. Bij de ontwikkeling van Moderna is een lijst gemaakt van alles wat zou kunnen werken, en dat waren eigenlijk een paar miljard verschillende mRNA-sequenties. Ze hebben die allemaal getest met behulp van gesimuleerde biologie. Dat duurde twee dagen. In een weekend probeerden ze dus miljarden verschillende mogelijkheden uit en toen kozen ze degene die het beste bleek te zijn en dat is tot op de dag van vandaag het Moderna-vaccin.”
Uiteindelijk is die versie van het vaccin nog wel op mensen getest, maar volgens Kurzweil gaat dat op den duur ook verdwijnen: “Ook het testen zal gaan gebeuren met behulp van virtuele biologie. Je kunt dan dus alles uitproberen, de beste uitkiezen, en die vervolgens testen op een miljoen gesimuleerde mensen. En dat ook nog eens in een paar dagen. Dat is de toekomst van hoe we medicijnen gaan maken.”
Het advies van Sandy Carter is om in je eigen omgeving te analyseren wat er digitaal 'getwinned' kan worden en wat dat zou kunnen opleveren. Denk daarbij ook aan alle sensoren die overal inzitten of in zullen zitten de komende jaren. Zelf zou ik zou wel een digitale versie van m’n zeilboot willen hebben, zodat ik kan uittesten met welke type zeilen ik het hardste en hoogst aan de wind kan varen. Zonder dat ik steeds duizenden Euro’s naar de zeilmaker te hoef brengen om vervolgens te constateren dat het niet veel heeft opgeleverd.
En o ja, wie toch per se wil weten wat de zeven trends zijn van mevrouw Carter, hier zijn ze:
